Karol Schütz
Karol Bogumił Schütz (ur. 18 maja 1741 w Dreźnie, zm. 15 stycznia 1818) – warszawski architekt i budowniczy.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Narodowość |
saksońska |
| Uczelnia | |
| Praca | |
| Budynki |
ratusz w Grzybowie, kamienica Wasilewskiego na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie |
Życiorys
edytujKarol Schütz przybył do Polski z Saksonii ok. 1765 roku. Od 1778 roku reprezentował wydział budowlany warszawskiej parafii ewangelicko-augsburskiej. W 1784 roku został mianowany budowniczym Rzeczypospolitej.
W końcu 1794 roku został budowniczym wojskowym w randze kapitana wojsk koronnych, a w 1817 roku był adiunktem przy Piotrze Aignerze, profesorze architektury na Uniwersytecie Warszawskim.
Ważniejsze prace
edytuj- Ratusz w Grzybowie, który został wzniesiony w 1786 roku w stylu klasycystycznym. Po likwidacji jurydyk był m.in. więzieniem, a zlicytowany w 1820 roku został rozebrany około roku 1830;
- kamienica Wasilewskiego (późniejsza kamienica Wilhelma Malcza) na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie po południowej stronie zbiegu z ul. Bednarską (na tym miejscu stoi obecnie północne skrzydło Dziekanki).
Życie prywatne
edytujW małżeństwie z Chrystianą Elżbietą z Weberów (1750–1818) miał 3 dzieci: syna Fryderyka Adolfa, również architekta i budowniczego, Annę Juliannę Henriettę zamężną Gronau oraz Adelę Krystynę Mariannę zamężną Daszkow[1].
Należał do warszawskiej masonerii, w której pełnił funkcję sędziego loży Göttin von Eleusis od 1787 roku, a w okresie Księstwa Warszawskiego był członkiem Najwyższej Kapituły tej loży.
Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie (aleja 2 nr 12)[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Karol Schütz w Wielkiej genealogii Marka Minakowskiego. [dostęp 2012-10-21].
- ↑ Jadwiga Szulc, Eugeniusz Szulc, Cmentarz ewangelicko-reformowany w Warszawie, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989, ISBN 83-06-01759-5.
Bibliografia
edytuj- Stanisław Konarski: Schütz Fryderyk Adolf. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 36: Schroeder Franciszek – Seidel Stefan. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 1995, s. 56. ISBN 83-86301-05-8.