Kamiennik Południowy
Kamiennik Południowy (827 m) – szczyt górski w Paśmie Lubomira i Łysiny. Znajduje się masywie o dwóch wierzchołkach: Kamiennik Południowy (827 m) oraz Kamiennik Północny (785 m). Masyw ten znajduje się w grzbiecie odbiegającym z Łysiny na północ, opadającym na Przełęcz Suchą (708 m), będącą wraz z doliną Kamieniczanki południowym ograniczeniem masywu. Od zachodu masyw opada w dolinę Trzemeśnianki, na północy opiera się on o Przełęcz Zasańską (410 m), natomiast na wschodzie o dolinę Krzyworzeki[1].
 Widok ze stoków Ćwilina | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość |
827 m n.p.m. |
| Wybitność |
105 m |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 49°47′22,4″N 20°03′24,3″E/49,789556 20,056750
| |
Od Suchej Przełęczy grzbiet Kamiennika przebiega na północ, wznosząc się ku szczytowi Kamiennika Południowego. Następnie stopniowo skręca w lewo, ku północnemu zachodowi. Obniża się na płytką przełęcz między wierzchołkami i osiąga Kamiennik Północny, skąd w kierunku północno-wschodnim odbiega grzbiet opadający na Zasańską Przełęcz, przechodzący dalej w Pasmo Glichowca. Masyw kończy się grzbietem opadającym na zachód, do doliny Trzemeśnianki. Powyżej 600 m, a na stokach zachodnich od 500 m Kamiennik jest porośnięty lasem. Stoki wschodnie i północne są w górnych partiach bardziej strome niż zachodnie, jednak niżej znacznie łagodnieją. Wschodnie zbocze przechodzi w płaski teren, ciągnący się aż do Krzyworzeki[2].
Kamiennik wraz z całym Pasmem Lubomira i Łysiny według Jerzego Kondrackiego należy do Beskidu Wyspowego[3]. Na mapach i w przewodnikach turystycznych pasmo to zaliczane jest przeważnie do Beskidu Makowskiego, zwykle jednak opisywane jest właśnie razem z Beskidem Wyspowym[1][4].
Szlaki turystyczne
edytuj
Dobczyce – Zasańska Przełęcz – Kamiennik Południowy – Przełęcz Sucha – Łysina
Myślenice-Zarabie – Chełm – Działek – Poręba – Kamiennik Północny – Kamiennik Południowy – Przełęcz Sucha – Schronisko PTTK na Kudłaczach[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Beskid Wyspowy 1: 50000. Mapa turystyczna, Kraków: Compass, 2006, ISBN 83-89165-86-4.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-12-02].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ Andrzej Matuszczyk, Beskid Wyspowy, Pruszków: Oficyna Wyd. „Rewasz”, 2001, ISBN 83-85557-86-5.
