Kajm
Kajm – w tradycji okultystycznej demon i zarazem upadły anioł, wielki przywódca piekła. Znany również pod imionami Kaim, Kamio, Camio i Caim. Rozporządza 30, a według Dictionnaire Infernal 300 legionami duchów. Kiedyś należał do chóru aniołów. W Lemegetonie jest pięćdziesiątym trzecim duchem.
By go przywołać i podporządkować, potrzebna jest jego pieczęć, która według Goecji powinna być zrobiona z rtęci.
Pozwala zrozumieć śpiew ptaków, ryk bydła, szczekanie psów i szum fal. Bardzo dobrze zna przyszłość. Jest wspaniałym i utalentowanym rozmówcą. W piekle ma opinię najbieglejszego w posługiwaniu się sofizmatami. Przewyższa w tym najlepszych logików, których potrafi doprowadzić do rozpaczy.
Wezwany, ukazuje się pod postacią kosa, jednakże na rozkaz przyzywającego może przybrać postać człowieka z ostrą szablą, wówczas jest otoczony gorejącym żarem bądź płonącym popiołem. Czasami przybiera postać mężczyzny z pióropuszem i pawim ogonem.
Dodatkowe informacje
edytujWedług Plancy'ego Marcin Luter toczył z nim niegdyś dysputę[1]. Z kolei Ernest Abel pisze o Caimie jako o jednym demonów w folklorze niemieckim[2].
Przypisy
edytuj- ↑ Collin de Plancy: Słownik wiedzy tajemnej. Warszawa-Kraków: 1993, s. 88. ISBN 83-85272-11-9. (pol.).
- ↑ Ernest L. Abel, Przewodnik po świecie duchów i demonów, Warszawa: Bellona, 2013, s. 101, ISBN 978-83-111-2672-5.
Bibliografia
edytuj- MacGregor Mathers, Aleister Crowley: Goecja wg Aleistera Crowleya. Wrocław: FOX, 2000, s. 104. ISBN 83-913114-5-7.
- Collin de Plancy: Słownik wiedzy tajemnej. Warszawa-Kraków: Oficyna Wydawnicza POLCZEK Polskiego Czerwonego Krzyża, 1993, s. 87, 88. ISBN 83-85272-11-9.