Kadra 6 Dywizjonu Taborów
Kadra 6 Dywizjonu Taborów – oddział taborów Wojska Polskiego.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1930 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
6 Dywizjon Taborów |
| Dowódcy | |
| Pierwszy | |
| Ostatni |
mjr Józef Maziarz |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
Historia Oddziału
edytuj6 dywizjon taborów został sformowany w 1921 roku we Lwowie. Dowódca dywizjonu pełnił jednocześnie funkcję szefa taborów Okręgu Korpusu Nr VI[1].
W 1923 roku w dywizjonie pełniło służbę 24 oficerów zawodowych taborów. Kolejnych czterech oficerów było oficerami nadetatowymi, w tym pułkownik Filip Siarkiewicz. Ponadto jeden oficer – lekarz weterynarii i dwóch oficerów zawodowych administracji – działu gospodarczego (oficer kasowy i oficer prowiantowy). Przydział do dywizjonu posiadało wówczas 38 oficerów rezerwy, z których jeden został zatrzymany w służbie czynnej[2].
1 października 1925, w „związku z reorganizacją wojsk taborowych”, dywizjon został przeformowany w „6. Szwadron Taborów”. Jednocześnie zostało utworzone Szefostwo Taborów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI[3][4]. W lipcu 1926, „w związku z redukcją stanów liczebnych formacji taborowych (rozkaz MSWojsk. Oddz. I Szt. Gen. L. 2579/org. i rozporządzenie wykonawcze Dep. II L. 1600/tab. tjn.)” szwadron został skadrowany[5][6][a].
12 września 1930 roku została wydana „Organizacja taborów na stopie pokojowej. Przepisy służbowe”, a 18 września 1930 roku został wydany rozkaz o wprowadzeniu w życie organizacji formacji taborowych. Na podstawie tych dokumentów 6 Skadrowany Szwadron Taborów został przeformowany w kadrę 6 dywizjonu taborów[6]. Nowa organizacja pokojowa taborów została wprowadzona w życie w październiku 1930 roku[8].
Później Kadra została dyslokowana do Jaworowa. Wiosną 1939 roku w Kadrze pełniło służbę trzech oficerów: major Józef Maziarz (komendant) oraz kapitanowie: Aleksander Marian Grodzki (oficer mobilizacyjny) i Wacław Sowiński (oficer administracyjno-materiałowy)[9].
Kadra była jednostką mobilizującą[10].
Kadra dywizjonu
edytuj- Dowódcy dywizjonu i komendanci kadry
- płk tab. Filip Siarkiewicz (1 VI 1921 - 24 VIII 1923 → szef Wydziału Wojsk Taborowych w Departamencie II Jazdy MSWojsk.)
- ppłk tab. Artur Rössner (16 VIII 1923 - 1 X 1925 → szef Szefostwa Taborów DOK VI[11])
- mjr tab. Konstanty Stamirowski (1 X 1925[11] – IV 1927 → szef wydziału zaopatrzenia w Dep. Art. MSWojsk[12])
- kpt. tab. Wojciech Bucior (p.o. IV 1927[13] – I 1928 → kierownik referatu taborów w 6 Okręgowym Szefostwie Artylerii i Uzbrojenia[14])
- kpt. tab. Kazimierz III Łukasiewicz (IV 1928[15][16] – X 1930[17])
- mjr tab. Wojciech Bucior (X 1930[17] - 1935)
- mjr tab. Józef Maziarz (do IX 1939)
- Zastępcy dowódcy
- kpt. tab. Zygmunt Dziubiński (p.o. 1923)
- Komendanci kadry szwadronu zapasowego
- ppłk tab. Artur Rössner (do 16 VIII 1923)
- mjr tab. Konstanty Stamirowski (do 1 X 1925)
- kpt. tab. Wojciech Bucior (1 X 1925 – IV 1927 → p.o. dowódcy szwadronu)
- kpt. tab. Zygmunt Dziubiński (od IV 1927[13])
Żołnierze dywizjonu – ofiary zbrodni katyńskiej
edytujBiogramy zamordowanych znajdują się na stronie internetowej Muzeum Katyńskiego[18]
| Nazwisko i imię | stopień | zawód | miejsce pracy przed mobilizacją | zamordowany |
|---|---|---|---|---|
| Boroński Wacław | podporucznik rezerwy | nauczyciel | Seminarium Nauczycielskie w Tarnopolu | Katyń |
| Czołowski-Dąbczański Stefan | podporucznik rezerwy | prawnik | przemysłowiec | Katyń |
| Oleksiewicz Zygmunt[19] | podporucznik rezerwy | agronom | Katyń | |
| Batożyński Jan | podporucznik rezerwy | nauczyciel | Szkoła Powszechna w Palczyńcach | Charków |
| Bohaczewski Kazimierz | podporucznik rezerwy | prawnik | Charków | |
| Buczkowski Marian[20] | porucznik rezerwy | prawnik, mgr | ZUS we Lwowie | Charków |
| Gierynowicz Marian | podporucznik rezerwy | prawnik, mgr | Izba Skarbowa w Stanisławowie | Charków |
| Kotula Władysław[21] | rotmistrz rezerwy | leśnik | dobra hr. Dzieduszyckiego | Charków |
| Skóra Antoni | podporucznik rezerwy | inżynier rolnik | pracował w Polanach k. Żółkwi | Charków |
| Smarzewski Adam | podporucznik rezerwy | Charków | ||
| Górski Stanisław | porucznik rezerwy | urzędnik | ULK | |
| Pasalski Aleksander | porucznik rezerwy | urzędnik | sejmik powiatowy | ULK |
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1033.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 586-587.
- ↑ Jarno 2001 ↓, s. 199 wg autora nowa organizacja taborów została wprowadzona 1 listopada 1925 roku.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 29 z 26 lipca 1926 roku, s. 230-231.
- ↑ a b Jarno 2001 ↓, s. 200.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 5, 19-20.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 832.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 526.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925, s. 587.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927, s. 112.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927, s. 114.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 20 stycznia 1928, s. 5.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928, s. 145.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 516.
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931, s. 20.
- ↑ Księgi Cmentarne – biogramy oficerów.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 2625.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 4696.
- ↑ Księgi Cmentarne – wpis 5892.
Bibliografia
edytuj- Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.