Kaczka madagaskarska
Kaczka madagaskarska[3] (Anas melleri) – gatunek dużego ptaka z rodziny kaczkowatych (Anatidae). Występuje na wschodniej połowie Madagaskaru, rozmieszczenie nie jest jednak dokładnie znane. Od 2000 roku klasyfikowany jest jako zagrożony wyginięciem.
Anas melleri[1] | |
P. L. Sclater, 1865 | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Podtyp | |
Gromada | |
Podgromada | |
Infragromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Podrodzina | |
Plemię | |
Rodzaj | |
Gatunek |
kaczka madagaskarska |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
Zasięg występowania | |
Taksonomia
edytujPo raz pierwszy gatunek opisał Philip Lutley Sclater w 1865. Holotyp pochodził z Analamazotra (Park Narodowy Andasibe-Mantadia). Autor nadał nowemu gatunkowi nazwę Anas melleri[4]. Trzy endemiczne dla Madagaskaru gatunki kaczkowatych (Anatidae) były jednymi z czterech ostatnich opisanych w Afryce w ogóle. Kaczkę madagaskarską opisano jako trzecią od końca. Wszystkie te gatunki poznawano w podobny sposób. Holotypem były przesłane przez podróżników okazy z europejskich lub północnoamerykańskich muzeów. Po formalnym opisaniu były odnotowywane sporadycznie pod koniec XIX i XX wieku, zazwyczaj w notatkach podróżników. Ich dokładniejsza analiza czasem wskazuje, że współcześni badacze i tłumacze błędnie oznaczali wspominane w nich gatunki[5].
Obecnie (2021) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny podtrzymuje tę nazwę[6]. Uznaje kaczkę madagaskarską za gatunek monotypowy, podobnie jak wiele innych autorytetów[6][7][8]. Sporna była jednak pozycja gatunku w obrębie rodzaju Anas. Długo uznawano kaczki madagaskarskie za stosunkowo nową formę, która oddzieliła się od krzyżówek i zasiedliła Madagaskar. Przekonania te miały potwierdzać doniesienia o krzyżowaniu się samic z samcami innych gatunków, o barwniejszym upierzeniu (które wbrew nim w naturze nie zachodzi, ponadto część obserwacji z niewoli dotyczy ptaków utrzymywanych w nietypowych warunkach). Z tego powodu nie przykładano właściwej uwagi do ochrony tego taksonu[9], który w latach 90. XX wieku uchodził jeszcze za niezagrożony[9][10]. Był słabo poznany, nielicznie reprezentowany zarówno w muzeach – w 1991 w Muzeum Historii Naturalnej w Londynie przechowywano 13 okazów – jak i w hodowli[11].
W nazwie naukowej kaczki madagaskarskiej upamiętniony został jej odkrywca – Charles James Meller (1836–1869), brytyjski botanik[12]. Podczas podróży do Afryki towarzyszył mu David Livingstone. W 1862[13] Meller pozyskał pierwsze dwa okazy, które początkowo rozpoznał jako rożeńce czerwonodziobe (Dafila erythrorhyncha=Anas erythrorhyncha)[4].
Filogeneza
edytujDo końca lat 90. XX wieku powszechnie uważano kaczkę madagaskarską za izolowaną populację krzyżówki (A. platyrhynchos), szeroko rozpowszechnionej i pospolitej. Pod koniec tej dekady ukazały się wyniki badań z wykorzystaniem analizy sekwencji mitochondrialnych genów cytochromu b i ND2. Kaczka madagaskarska okazała się być odrębna od krzyżówki oraz najbliższego pod względem geograficznym gatunku Anas, kaczki żółtodziobej (A. undulata). Jej przodkiem mogła być moręgówka (A. sparsa), u której dymorfizm płciowy w upierzeniu nie występuje[9]. Uproszczony kladogram dla grupy najbliższych krzyżówce gatunków (ang. mallards; tworzą kompleks gatunków obejmujący ich od 11 do 13[14]) według Johnson & Sorenson (1999)[15]:
| |||||||||||||||||||||||||
Wyniki przedstawione w późniejszych pracach prezentują niekiedy inną kolejność wyodrębnienia się poszczególnych gatunków (choć na przykład u Mitchel et al. [2017] również A. melleri oddzieliła się jako trzecia, po A. sparsa i A. undulata[16]). Niektóre sugerowały, że przed madagaskarskimi wyodrębniły się najpierw kaczki pacyficzne (A. superciliosa) i żółtodziobe[17][a] lub pacyficzne i filipińskie (A. luzonica)[18]. Według Mitchel et al. (2014) kaczki madagaskarskie w omawianym kladzie oddzieliły się jako drugie[19]. Mimo różnic pozycji A. melleri, ta jednak nadal jest częścią kladu bazalnego[b].
Lavretsky et al. (2014) dokonali rekonstrukcji filogenezy kaczkowatych kilkoma różnymi metodami, zarówno dla mtDNA (pętli D) i nDNA (20 loci), jak i w oparciu o cechy morfometryczne. Topologia drzew filogenetycznych była ogólnie podobna przy wykorzystaniu cech morfometrycznych i sekwencji nDNA, ale czasem przeczyła im ustalona na podstawie mtDNA. Choć ich pozycja względem siebie jest zmienna, to niezależnie od sposobu analizy filogenetycznej tworzą klad bazalny jako jedna z czterech wyróżnionych grup (kladów) – afrykańskiej, australazjatyckiej, Starego Świata i Nowego Świata[14]. Dwa starsze ewolucyjnie od kaczki madagaskarskiej gatunki występują w Afryce Subsaharyjskiej[10]. Rodzaj Anas obejmuje kaczki, cyraneczki i rożeńce. Johnson & Sorenson (1999) ustalili, że z Afryki wywodzą się kaczki i rożeńce, być może również i cyraneczki, a tym samym w Afryce występował ostatni wspólny przodek wszystkich taksonów w rodzaju[15]. Afrykańskie pochodzenie kaczek Anas wykazali też Lavretsky et al. (2014)[14].
Moment oddzielenia się linii rozwojowych kaczek madagaskarskich jest podawany jako 0,68 mln[17], 0,80 mln[19] i 1,43 mln[18][b] lat temu.
Morfologia
edytujDługość ciała wynosi 63–68 cm. Kaczki madagaskarskie przypominają samice krzyżówek (A. platyrhynchos). Są jednak większe i o bardziej wydłużonej sylwetce, z dłuższą głową i dziobem. Lusterko zielone z wąskim białym obrzeżeniem. W upierzeniu nie występuje wyraźny dymorfizm płciowy, samice są jednak nieco mniejsze i z bardziej matowym upierzeniem[10]. Różnice między samcami i samicami są jasno zaznaczone, jednak słabo widoczne[11]. U młodych jest ono bardziej czerwonawe[10].
W poniższej tabeli zawarto masę ciała oraz wymiary szczegółowe zebrane przez Younga (1991) i Keara (2005)[11][13]. Część pomiarów zebrano od 11 dzikich ptaków, ale ich pochodzenie nie jest wyszczególnione i wymiary od nich włączono do ogólniejszych kategorii.
Dł. skrzydła | Dł. dzioba | Dł. czaszki | Dł. skoku | Masa ciała | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
n | n | n | n | n | |||||||
samce | 62 | 245–275 (263) | 60 | 56–66 (61) | 61 | 114–127 (121,5) | 20 | 41–50 (43) | 19 | 883–1240 (1010) | |
samice | 61 | 235–265 (250) | 65 | 54–61 (57) | 66 | 106–120 (113) | 15 | 38–49 (43) | 21 | 832–1140 (911) |
W upierzeniu kaczek madagaskarskich przeważa ciemny brąz. Na pozór przypomina samice krzyżówek. Nie ma jednak zaznaczonej brwi innej barwy, która występuje u większości pozostałych kaczek rodzaju Anas – również samic krzyżówek – poza kaczką żółtodziobą i kaczką filipińską. Lusterko jest zielone, podobnie jak u kilku innych kaczek bez wyraźnego dymorfizmu płciowego w upierzeniu. Wyróżnia się białymi krawędziami, które charakteryzują też lusterka krzyżówek. Nie występuje podział na szatę godową i spoczynkową, typowo dla kaczek zamieszkujących półkulę południową[9]. Płeć kaczek madagaskarskich można ustalić przez uważne obejrzenie sterówek, przy odpowiednim doświadczeniu także w terenie. Środkowe sterówki samca mają wydłużone końcówki, niekiedy wystające nieco za pozostałe sterówki. Są czarne i kontrastują z czerwonobrązowymi krawędziami reszty sterówek. U samic krawędzie wszystkich sterówek są brązowe[11].
Zasięg występowania
edytujKaczki madagaskarskie występują na Płaskowyżu Centralnym i Wschodnim Wybrzeżu Madagaskaru[10]. We wschodniej części kraju zamieszkują obszary położone od Bealanana i Andapa na północy po wysunięte daleko na południowy wschód[20].
Różnice w rozmieszczeniu kaczek madagaskarskich w poszczególnych okresach nie są dobrze poznane. Większość aktywności lęgowej lub jej możliwych przejawów obserwowano w zadrzewionych obszarach leżących na wschodniej krawędzi Płaskowyżu Centralnego. Są to: okolice Vondrozo i Ivohibe, rzeka Ivondro, Anjozorobe, jezioro Alaotra, mokradła Torotorofotsy, okolice Fianarantsoa, Park Narodowy Zahamena i Park Narodowy Ranomafana[20].
Poza sezonem lęgowym kaczki madagaskarskie rozpraszają się również i poza granice swojego typowego zasięgu, również na jeziora na wylesionych terenach, a stwierdzane są na większym obszarze. Okazjonalnie pojawiają się na mokradłach wokół Antananarywy i u wybrzeża na Canal des Pangalanes. Częściej odwiedzają jednak większe jeziora w pobliżu lasów, w tym Alaotra[20].
W połowie XIX wieku kaczki madagaskarskie introdukowano na Mauritius[9]. Współcześnie były tam gatunkiem bardzo nielicznym. Pod koniec XX wieku na Mauritiusie gniazdowało najwyżej 30 par. Być może populacja utrzymywała się jedynie dzięki wypuszczaniu osobników z hodowli[21]. Na początku 2. dekady XXI wieku prawdopodobnie już wymarła[22].
Ekologia i zachowanie
edytujŚrodowiskiem życia kaczek madagaskarskich są położone w interiorze wyspy słodkowodne jeziora i inne zbiorniki oraz mokradła na bagiennych lesistych terenach. Pojawiają się też na rzekach i strumieniach, również wartkich. Często są widywane na polach ryżowych[10]. Preferowanym środowiskiem do gniazdowania mogą być wąskie terasy zalewowe tworzące się przy strumieniach i niewielkich rzekach przecinających wyżynne lasy. W nienaruszonych przez działalność człowieka obszarach otacza je gęsta roślinność. Na niektórych mokradłach występują rozległe połacie ciborowatych (często cibor, Cyperus) lub trzcin (Phragmites)[20].
Kaczki madagaskarskie odnotowywano najwyżej do 2050 m n.p.m., w Parku Narodowym Andrigitra[20][13] i rezerwacie specjalnym Kalambatritra[13]. Większość stwierdzeń ma jednak miejsce między 800 a 1500 m n.p.m.[20]
Skład pożywienia jest słabo poznany. Obejmuje roślinność wodną i bezkręgowce, zwłaszcza mięczaki. W niewoli kaczki madagaskarskie zjadają różnorodny pokarm, w tym ryby, ochotkowate, glony i trawy[13]. Regularnie są aktywne nocą. Osobniki niebiorące udziału w lęgach często zbierają się na otwartych wodach lub na mokradłach, czasem w dużych grupach podczas żerowania – obserwowano między innymi zgrupowania złożone z blisko 260 kaczek i z około 160 kaczek oraz ibisów kasztanowatych (Plegadis falcinellus)[20].
Lęgi
edytujOkres gniazdowania jest stosunkowo długi. Lęgi odnotowywano od lipca do kwietnia[10][13]. Prawdopodobnie ich pora jest związana z występowaniem opadów[13].
Kaczki madagaskarskie gniazdują samotnie lub w luźnych grupach. Gniazdo ma formę zwalistej struktury z trawy, suchych liści i innej materii roślinnej. Umieszczone jest na ziemi, między kępami roślinności. Wyściółkę stanowi pierze i delikatne części roślin[10]. Przynajmniej do 2. dekady XX wieku odnaleziono bardzo niewiele gniazd w naturze. Zwykle znajdują się w pobliżu źródła wody, czasem w gęstej roślinności. Materiał na gniazdo pochodzi z jego okolicy; składają się na niego zarówno rośliny lądowe, jak i wodne i podwodne[20].
Zniesienia składają się z 5–11 jaj[10][20]. Są to dane dla ptaków niewoli, co najmniej do 2013 wielkość zniesienia u dzikich ptaków pozostawała nieznana. W hodowli przeciętnie w lęgu znajduje się 7,6 jaja (n=69). Mają wymiary 45,9–64,4 na 30,5–49,8 mm (średnio 57,0 na 40,6 mm; n=1282). Ważą 40,0–66,9 g (średnio 52,86 g; n=253). Skorupka jest gładka, bez wzorów, kremowa i połyskliwa, typowa dla kaczek rodzaju Anas[20].
W niewoli wysiadywanie trwa 28–29 dni[10], samica wysiaduje sama[20]. Pisklęta z wierzchu pokrywa szarawy oliwkowobrązowy puch, na przodzie głowy i spodzie ciała – jasnokasztanowy. Na grzbiecie obecne żółtawe plamy. Młode są w pełni opierzone w wieku około 9 tygodni[10].
Status i zagrożenia
edytujIUCN uznaje kaczkę madagaskarską za gatunek zagrożony wyginięciem (EN, Endangered) nieprzerwanie od 2000 (stan w 2021). Wcześniej w 1994 i 1988 była umieszczona w kategorii „niższego ryzyka” (Lower Risk) ze statusem gatunku bliskiego zagrożenia wyginięciem (NT, Near Threatened; 1994) i gatunku najmniejszej troski (LC, Least Concern; 1988). BirdLife International uznaje trend liczebności populacji za prawdopodobnie spadkowy[22].
Pod koniec lat 90. XX wieku liczebność populacji kaczek madagaskarskich szacowano na 2–5 tysięcy osobników[21], co odpowiada około 1,3–3,3 tysiącom osobników dorosłych[22].
Kaczki madagaskarskie są jednymi z największych przedstawicieli dzikiego ptactwa wodnego na Madagaskarze. Co najmniej do początku XXI wieku były powszechnie odławiane, również z użyciem pułapek. Rzadko polowano na nie dla rekreacji, zazwyczaj dla pozyskania jedzenia. Według szacunków z 2001 roku opartych o rozmowy z myśliwymi z okolicy jeziora Alaotra rocznie mogło być tam odławiane blisko 18% ze znanej populacji[22].
W drugiej dekadzie XXI wieku większość dogodnych siedlisk na wschodniej krawędzi Płaskowyżu Centralnego była już utracona wskutek wylesiania, osuszania lub przekształcania w tereny rolnicze[20]. Kaczki madagaskarskie występują na wschodnich obrzeżach Płaskowyżu wskutek „zepchnięcia” tu ptaków przez wylesianie[13]. Jego skutkiem jest między innymi erozja gleb, która powoduje obniżenie jakości wód w rzekach i strumieniach. Na terenach dawnych mokradeł są zakładane pola ryżowe. Wszystkie te czynniki mogły się przyczynić do zmniejszenia liczebności populacji A. melleri[22].
Potencjalne zagrożenie mogą stanowić introdukowane na Madagaskar drapieżne ryby, szczególnie bass wielkogębowy (Micropterus salmoides) – choć jego populacja mogła już wymrzeć – i żmijogłowy Channa. Jeśli niepokoją one pisklęta, to gniazdująca para może opuścić dany teren. Kaczki madagaskarskie wykazują silny terytorializm i łatwo się płoszą, co prowadzi do opuszczania miejsc gniazdowania po wkroczeniu do nich ludzi[22].
Uwagi
edytuj- ↑ Jetz et al. (2012) uwzględnili 23 gatunki Anas, które należą do dwóch kladów – obejmującego 13 gatunków i obejmującego 10. Kolejne 10 zostało wymienionych jako należące do Anas, ale tworzą odrębny klad i obecnie klasyfikowane są w Spatula.
- ↑ a b Dotyczy między innymi danych zgromadzonych w bazie GenBank i badań filogenetycznych, w tym z wynikami zamieszczonymi w bazie TimeTree (stan w lipcu 2021)
Przypisy
edytuj- ↑ Anas melleri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Anas melleri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Anatini Leach, 1820 (wersja: 2021-04-05). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-07-09].
- ↑ a b Philip Lutley Sclater, Description of a New Species of Duck from Madagascar, „Proceedings of the Zoological Society of London”, 1865, s. 487 .
- ↑ Young i inni, Madagascar's wildfowl (Anatidae) in the new millennium, „Wildfowl”, 63, 2013, s. 5–23 .
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Screamers, ducks, geese, swans. IOC World Bird List (v11.1), 19 stycznia 2021. [dostęp 2021-07-03].
- ↑ Handbook of the Birds of the World and BirdLife International , Handbook of the Birds of the World and BirdLife International digital checklist of the birds of the world. Version 5 [online], BirdLife Data Zone, grudzień 2020, s. 388–389 [dostęp 2021-07-01] .
- ↑ Clements i inni, The eBird/Clements Checklist of Birds of the World: v2019 [online], 2019 [dostęp 2021-07-01] .
- ↑ a b c d e Young i inni, Meller's duck: A threatened species receives recognition at last, „Biodiversity and Conservation”, 7 (10), 1998, s. 1313–1323, DOI: 10.1023/a:1008843815676 .
- ↑ a b c d e f g h i j k J. Hoyo , A. Elliot , J. Sargatal , Handbook of the Birds of the World, t. 1: Ostrich to Ducks, Barcelona: Lynx Edicions, 1992, s. 605 .
- ↑ a b c d H.G. Young , Sexual dimorphism in Meller's Duck Anas melleri, „Bulletin of the British Ornithologists' Club”, 111, 1991, s. 225–228 .
- ↑ James A. Jobling , Helm Dictionary of Scientific Bird Names, Christopher Helm Publishers Ltd, 2009, s. 249, ISBN 1-4081-2501-3 .
- ↑ a b c d e f g h Janet Kear , Ducks, Geese and Swans: Species accounts (Cairina to Mergus), Oxford University Press, 2005, s. 543 .
- ↑ a b c Lavretsky i inni, Phylogenetics of a recent radiation in the mallards and allies (Ayes: Anas): Inferences from a genomic transect and the multispecies coalescent, „Molecular phylogenetics and evolution”, 70, 2013, DOI: 10.1016/j.ympev.2013.08.008 .
- ↑ a b Kevin P. & M. Sorenson Johnson , Phylogeny and biogeography of dabbling ducks (genus: Anas): A comparison of molecular and morphological evidence, „The Auk”, 116, 1999, s. 792–805 .
- ↑ Buckner i inni, Mitogenomics supports an unexpected taxonomic relationship for the extinct diving duck Chendytes lawi and definitively places the extinct Labrador Duck, „Molecular Phylogenetics and Evolution”, 122, 2017, DOI: 10.1016/j.ympev.2017.12.008 .
- ↑ a b W. Jetz i inni, The global diversity of birds in space and time, „Nature”, 491 (7424), 2012, s. 444–448, DOI: 10.1038/nature11631, ISSN 0028-0836 . (drzewo filogenetyczne dostępne w bazie pod adresem timetree.org)
- ↑ a b Tara L. Fulton , Brandon Letts , Beth Shapiro , Multiple losses of flight and recent speciation in steamer ducks, „Proceedings of the Royal Society B: Biological Sciences”, 279 (1737), 2012, s. 2339–2346, DOI: 10.1098/rspb.2011.2599, ISSN 0962-8452, PMID: 22319122, PMCID: PMC3350674 (ang.).
- ↑ a b Kieren J. Mitchell i inni, Ancient mitochondrial genome reveals unsuspected taxonomic affinity of the extinct Chatham duck (Pachyanas chathamica) and resolves divergence times for New Zealand and sub-Antarctic brown teals, „Molecular Phylogenetics and Evolution”, 70, 2014, s. 420–428, DOI: 10.1016/j.ympev.2013.08.017 .
- ↑ a b c d e f g h i j k l A.P. Sterrett , Family Sternidae, [w:] Roger Safford, Frank Hawkins, The Birds of Africa, tom VIII: The Malagasy Region: Madagascar, Seychelles, Comoros, Mascarenes, A&C Black, 2013, s. 253–255, ISBN 978-0-7136-6532-1 .
- ↑ a b D.A. Scott , P.M. Rose , Atlas of Anatidae populations in Africa and western Eurasia, Wageningen: Wetlands International, 1996, s. 125–127, ISBN 978-1-900442-10-7 .
- ↑ a b c d e f Meller's Duck Anas melleri [online], BirdLife International [dostęp 2021-07-03] .
Linki zewnętrzne
edytuj- Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).