Normalna skocznia narciarska
Normalna skocznia narciarska – typ skoczni narciarskiej pod względem wielkości plasujący się pomiędzy skoczniami średnimi a dużymi.
Według standardów przyjętych przez Międzynarodową Federację Narciarską skocznia klasyfikowana jest jako normalna, gdy jej rozmiar (HS) wynosi pomiędzy 85 a 109 m. Punkt konstrukcyjny takiej skoczni umieszczony ma być pomiędzy 76 a 99 m[1].
Podczas zawodów Pucharu Świata rozgrywano początkowo od 7 do 10 konkursów w sezonie na normalnych skoczniach (najwięcej - 10 - w sezonie 1986/1987), jednak w latach 90. XX w. zaczęto odchodzić od rozgrywania tego typu konkursów. Po raz pierwszy w historii Pucharu Świata żadnego konkursu na skoczni normalnej nie rozegrano w sezonie 2000/2001 (planowany był jeden taki konkurs, ale został odwołany). Później, w XXI wieku w ramach Pucharu Świata na skoczniach normalnych rozegrano łącznie już tylko 21 konkursów (17 indywidualnych, 2 drużynowe i 2 drużynowe mieszane):
- sześć na skoczni Lysgårdsbakken w norweskim Lillehammer: w sezonach 2011/2012 i 2015/2016 konkursy indywidualne, a w sezonach 2012/2013 i 2013/2014 za każdym razem indywidualny oraz drużynowy mieszany,
- cztery na skoczni Villacher Alpenarena w austriackim Villach: w sezonie 2001/2002 drużynowy i indywidualny oraz w sezonie 2007/2008 dwa indywidualne, w tym jeden przeniesiony ze skoczni w Kranju,
- trzy na skoczni Salpausselkä w fińskim Lahti: w sezonie 2008/2009 indywidualny oraz w sezonie 2011/2012 drużynowy i indywidualny,
- dwa na olimpijskiej skoczni Russkije Gorki w rosyjskim Soczi, a właściwie w Krasnej Polanie, w sezonie 2012/2013 jako tzw. próba przedolimpijska (indywidualne),
- jeden na skoczni Alpensia Jumping Park w koreańskim Pjongczang w sezonie 2016/2017, indywidualny,
- dwa na skoczni Trampolino dal Ben we włoskim Predazzo, w sezonie 2019/2020, indywidualne,
- cztery na skoczni Trambulina Valea Cărbunării w rumuńskim Râșnovie: w sezonie 2019/2020 dwa konkursy indywidualne, w sezonie 2020/2021 indywidualny oraz drużynowy mieszany
Wszystkie konkursy w Lahti, Kuopio, Pjongczang i Predazzo raz jeden z dwóch konkursów w Krasnej Polanie i konkurs z sezonu 2015/2016 w Lillehammer były zresztą zaplanowane do rozegrania na skoczniach dużych, a przeniesiono je na skocznie normalne tylko z powodu trudnych warunków atmosferycznych.
Konkursy skoków na normalnej skoczni rozgrywane są podczas mistrzostw świata (od 1962 indywidualnie, a także w latach 1982–1997, 2001 i 2005 w drużynie) oraz podczas igrzysk olimpijskich. Na tego typu skoczniach rozgrywane są zawody podczas uniwersjady oraz mistrzostw świata juniorów.
Aktualnie mistrzem świata w skokach na takim obiekcie jest Piotr Żyła[2], natomiast mistrzem olimpijskim Ryōyū Kobayashi[3]. Wśród pań mistrzynią świata jest Katharina Althaus, z kolei mistrzynią olimpijską Urša Bogataj.[3][2]
Najlepsi zawodnicy trenują na skoczniach normalnych głównie po to, by skorygować błędy techniczne podczas wybicia z progu.
Stan na 22 lipca 2018
Uwagi
edytuj- ↑ Skocznia klasyfikowana jest jako normalna ze względu na rozmiar wynoszący 109 m. Na podstawie punktu K ustalonego na 100 m uznana byłaby za dużą.
Przypisy
edytuj- ↑ Hans-Heini Gasser , JUMPING HILLS - CONSTRUCTION NORM 2018 - Implementing Provisions for Art. 411 of the ICR Ski Jumping [online], FIS, s. 6 [dostęp 2021-06-22] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-21] (ang.).
- ↑ a b Skoki Narciarskie. Medaliści Mistrzostw Świata. skijumping.pl. [dostęp 2021-06-22].
- ↑ a b Skoki Narciarskie. Medaliści konkursów olimpijskich. skijumping.pl. [dostęp 2021-06-22].
Bibliografia
edytuj- Homologated Jumping Hills. fis-ski.com, 2018-07-22. [dostęp 2018-07-25]. (ang.).