Juliusz Siwak
Juliusz Tomasz Siwak (ur. 22 maja 1883 we Lwowie, zm. 25 stycznia 1956 w Krakowie) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego.
 Juliusz Siwak w mundurze podpułkownika 61 pp | |
 podpułkownik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 maja 1883 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
25 stycznia 1956 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
zastępca dowódcy pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujJuliusz Siwak urodził się 22 maja 1883 roku we Lwowie, w rodzinie Józefa i Katarzyny z Maksymowskich. 18 sierpnia 1904 roku, jako ochotnik, wstąpił do cesarskiej i królewskiej armii. Służył w 20 Galicyjskim Pułku Piechoty, w którym zajmował kolejno stanowiska: dowódcy plutonu, adiutanta batalionu, dowódcy kompanii, dowódcy batalionu i kierownika grupy wyszkolenia. W 1918 roku został członkiem polskiej, patriotycznej organizacji „Wolność”, działającej w jego macierzystym pułku.
W listopadzie 1918 roku, po powrocie z frontu włoskiego, wstąpił do Wojska Polskiego w randze kapitana i tymczasowo dowodził 1 Pułkiem Strzelców Podhalańskich. 25 lipca 1920 roku, po powrocie z wyprawy na Kijów, objął dowództwo 3/V Baonu Wartowniczego w Cieszynie. 30 września 1920 roku został zatwierdzony, z dniem 1 kwietnia 1920 roku, w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej. Pełnił wówczas służbę w 19 Pułku Piechoty Odsieczy[1].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 71. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. Później dowodził batalionem w 55 Pułku Piechoty oraz zajmował stanowisko zastępcy dowódcy 61 Pułku Piechoty Wielkopolskiej[3][4]. 31 marca 1924 roku został awansowany na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 39. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. Następnie pełnił służbę w dowództwie 15 Dywizji Piechoty w Bydgoszczy, pozostając oficerem nadetatowym 61 pp. W październiku 1927 roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym do Powiatowej Komendy Uzupełnień Włocławek na okres sześciu miesięcy celem odbycia praktyki poborowej[6]. W kwietniu 1928 roku przeniesiony został do Powiatowej Komendy Uzupełnień Grodno na stanowisko komendanta[7][8]. Z dniem 31 grudnia 1928 roku przeniesiony został w stan spoczynku[9]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[10].
Po zakończeniu II wojny światowej do końca swojego życia mieszkał w Krakowie przy ul.Szlak. Zmarł w 1956 roku i został pochowany na Cmentarzu Wojskowym przy ul.Prandoty w Krakowie obecnie zarządzanym razem z Cmentarzem Rakowickim.
Pułkownik Juliusz Siwak został upamiętniony na tablicy pamiątkowej, umieszczonej w kościele św. Kazimierza w Nowym Sączu w 1988, honorującej dowódców 1 Pułku Strzelców Podhalańskich[11].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych (trzykrotnie)
- Krzyż Zasługi Wojskowej III klasy (Austro-Węgry)
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis (Austro-Węgry)
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej Signum Laudis (Austro-Węgry)
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)
Przypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 39 z 13 października 1920 roku, s. 993.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 28.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 270, 343.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 272.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 167.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 303.
- ↑ Dziennik Personalny MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 157.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 116, 163.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 384.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 325, 968.
- ↑ Nowy Sącz - tablica upamiętniająca dowódców 1 Pułku Strzelców Podhalańskich. miejscapamiecinarodowej.pl. [dostęp 2015-04-02].
Bibliografia
edytuj- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Jerzy Giza, Organizacja „Wolność” 1918, Wydawnictwo: Jerzy Giza, Kraków 2011, EAN 9788393332113, ISBN 978-83-933321-1-3
- Jerzy Giza, Organizacja „Wolność” w 20 Galicyjskim Pułku Piechoty.. nsi.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-16)].