Julius Bruck

Julius Bruck
	; Julius Bruck, około 1880 roku
Data i miejsce urodzenia	6 października 1840 ; Wrocław
Data i miejsce śmierci	20 kwietnia 1902 ; Wrocław
	Multimedia w Wikimedia Commons

Julius Bruck (ur. 6 października 1840 we Wrocławiu, zm. 20 kwietnia 1902 tamże) – niemiecki lekarz dentysta, praktykował we Wrocławiu. Pamiętany jest za pionierskie prace nad przyrządami do oświetlania jam ciała, opartych na metodzie diafanoskopii.

Życiorys

Urodził się 6 października 1840 roku jako najstarszy z trzech synów żydowskiego lekarza dentysty Jonasa Brucka (1813–1883) i Rosalie z domu Marle. Jonas Bruck był synem kupca, jego rodzina pochodziła z Raciborza. Brat Juliusa Felix (1843–1911) studiował prawo we Wrocławiu i Heidelbergu.

Julius wcześnie zainteresował się medycyną i zdecydował się pójść w ślady ojca. Studiował we Wrocławiu, Berlinie, Bonn i w Paryżu. W 1858 roku ukończył studia, w 1866 roku w Erlangen doktoryzował się. Od 1863 do 1867 roku pracował we wrocławskiej klinice Albrechta Theodora Middeldorpfa. W 1871 roku został Privatdozentem odontologii na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1873 roku otworzył prywatny Instytut Stomatologiczny (jego ojciec otworzył prywatną poliklinikę w 1862 roku).

W 1890 roku Instytut uznano za samodzielną katedrę Uniwersytetu Wrocławskiego i państwo odkupiło go od Brucka. Rok później Bruck został profesorem tytularnym. Był również honorowym członkiem Ehrenmitglied des Vereins schlesischer Zahnärzte i otrzymał kilka wysokich odznaczeń państwowych.

W 1895 roku ze względów zdrowotnych Bruck zmuszony był udać się na emeryturę.

Zmarł w 1902 roku, pochowany jest w rodzinnym grobowcu na Starym Cmentarzu Żydowskim we Wrocławiu. Syn Walther Wolfgang Bruck (1872–1937) również wybrał zawód lekarza stomatologa i karierę akademicką.

Dorobek naukowy

Poza praktyką lekarską Bruck zajmował się innymi zagadnieniami, m.in. próbował skonstruować przyrząd do oświetlania jam ciała niedostępnych wzrokowi lekarza. W 1867 roku przy pomocy rozgrzanego do białości drucika platynowego chłodzonego usiłował oświetlić wnętrze jamy ustnej pacjenta. W podobny sposób dokonał próby oświetlenia pęcherza moczowego przez wprowadzenie do odbytnicy przyrządu wyposażonego w rozżarzoną pętlę i chłodzonego wodą.

Prace

Strona tytułowa pracy z 1867 roku

Das Stomatoscop zur Durchleuchtung der Zähne und ihrer Nachbartheile durch galvanisches Glühlicht. Nebst einem Anhang, das Stomatoscop zur Erleuchtung des Rachenraumes zu benutzen. Breslau: Lindner 1865
Le stomatoscope pour rendre diaphanes les dents et leurs parties adjacentes au rnoyen de la lumiere electro-thermique. Suivi dun Supplement qui traite de l'application du stomatoscope a l'exploration de la bouche et du pharynx. Breslau: Linduer 1865
Das Urethroscop und Stomatoscop durch galvanisches Glühlicht. Maruschke and Berendt, Breslau 1867
Das Urethroscop zur Durchleuchtung der Blase und ihrer Nachbartheile und das Stomatoscop zur Durchleuchtung der Zähne und ihrer Nachbartheile durch galvanisches Glühlicht. Breslau: Maruschke & Berendt 1867
Die Krankheiten des Zahnfleisches. Leipzig: Förster 1867
L’ uréthroscope et le stomatoscope pour éclairer et rendre diaphanes l’ uréthre et ses parties avoisinantes – les dents et leurs parties avoisinantes, au moyen de la lumière électrogalvanique. Breslau: Maruschke & Berendt 1868 24 ss.
Über angeborene und erworbene Defecte des Mundes. Jahres-Bericht der Schlesischen Gesellschaft für vaterländische Cultur. Breslau : Grass, Barth und Comp. (W. Friedrich), 47, s. 215 (1869)
Die angeborenen und erworbenen Defekte des Gesichtes, der Kiefer, des harten und weichen Gaumens auf künstlich plastischem Wege geschlossen und für Aerzte. Chirurgen und Zahn-Aerzte dargestellt (Mit 12 Tafeln photo-lithographischer Abbildungen). Breslau : Kern 1870
Beiträge zur Histologie und Pathologie der Zahnpulpa. Breslau : Kern 1871
- to samo: Breslau: Maruschke & Berendt 1871
Resection des linken Oberkiefers bei einem Fibroma und Ersatz auf künstlich plastischem Wege. Deutsche Vierteljahresschrift für Zahnheilkunde 14, ss. 369-380 (1874)

Bibliografia

Zajączkowski T, Zamann AP. Julius Bruck (1840-1902) and his influence on the endoscopy of today. „World journal of urology”. 22 (4), s. 293–303, 2004. DOI: 10.1007/s00345-003-0387-3. PMID: 14730383.
Zajączkowski T, Zamann AP. Julius Bruck (1840-1902). Sein Beitrag zur Weiterentwicklung der Endoskopie. „Der Urologe B”. 42 (1), 2002.
Markus Eric Walter: Der Wund-und Zahnarzt Julius Bruck (1840-1902), sein "Urethroscop" und "Stomatoscop" und deren Bedeutung für die Entwicklung der Endoskopie. Frankfurt a.M, 2003
Zajączkowski T, Zamann AP, Zamann AM. Julius Bruck (1840-1902) – Wrocławski dentysta. Endoskopia między Ph. Bozzinim a M. Nitze. „Urologia Polska”. 49 (1), 1996.
Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wiedeń: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 258. [1]