Johnny Hallyday

Johnny Hallyday
	; Johnny Hallyday (2003)
Imię i nazwisko	Jean-Philippe Léo Smet
Data i miejsce urodzenia	15 czerwca 1943 ; Paryż
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 2017 ; Marnes-la-Coquette, Francja
Przyczyna śmierci	rak płuca
Gatunki	rock and roll
Zawód	wokalista
Aktywność	1960–2017
Wydawnictwo	Philips, Universal Music, Warner Music
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Johnny Hallyday, właśc. Jean-Philippe Léo Smet^[1]^[2] (ur. 15 czerwca 1943 w Paryżu, zm. 5 grudnia 2017 w Marnes-la-Coquette^[3]) – francuski piosenkarz, kompozytor i aktor^[4]. Od początku swojej kariery stał się ikoną francuskiej piosenki, niektórzy uważają go za francuski odpowiednik Elvisa Presleya. Wokalista wydał 18 platynowych albumów, występował przed 15 milionami ludzi i sprzedał ponad 100 milionów płyt^[5].

Życiorys

Urodził się przy Cité Malesherbes w Paryżu jako syn Francuzki Huguette Clerc (1919–2007) i Belga Léona Smeta (który od 1961 miał obywatelstwo francuskie). Niedługo po jego narodzinach rodzice byli w separacji. Wychowywała go ciotka ze strony ojca Hélène Mar^[5].

Pod wpływem twórczości Elvisa Presleya i rockandrollowej rewolucji lat 50. zasłynął w latach 60. jako francuski piosenkarz rockandrollowy. Swój pseudonim zaczerpnął od kuzyna i przyjaciela, Lee Hallidaya. Jego pierwszy album „Hello Johnny” został wydany w 1960 roku. Wystąpił w amerykańskim programie CBS The Ed Sullivan Show (1 lipca 1962) z Connie Francis, taśma została zarejestrowana w klubie nocnym Moulin Rouge w Paryżu.

Debiutował na dużym ekranie w dreszczowcu Widmo (Les Diaboliques, 1955) u boku Simone Signoret i Michela Serraulta. Wystąpił także w dramacie Paryskie opowieści (Les Parisiennes, 1962) z Catherine Deneuve, filmie muzycznym Gdzie jesteś, Johnny? (D’où viens-tu, Johnny?, 1964) z Sylvie Vartan, spaghetti westernie Specjaliści (Specialisti, Gli, 1969)^[6], dreszczowcu fantasy Legenda zatraconego domu (Malpertuis, 1971) z Orsonem Wellesem, Mathieu Carrière, Sylvie Vartan i Jeanem-Pierre Cassel, sensacyjnej komedii romantycznej Claude’a Zidi Dubler (L’Animal, 1977) z Jeanem-Paulem Belmondo, Raquel Welch i Jane Birkin, dramacie kryminalnym Jeana-Luca Godarda Detektyw (Détective, 1985)^[7] z Nathalie Baye, Emmanuelle Seigner i Julie Delpy, komedii Costy-Gavrasa Rada rodzinna (Conseil de famille, 1986) z Fanny Ardant, filmie Sci-Fi Terminus (1987)^[8] z Karen Allen, Jürgenem Prochnow i Mathieu Carrière, dramacie wojennym Żelazny trójkąt (The Iron Triangle, 1989) z François Chau, serialu kryminalnym David Lansky (1989) jako tytułowy detektyw, komedii Dlaczego nie ja? (Pourquoi pas moi?, 1999) z Bruno Putzulu, dramacie Kochaj mnie (Love me, 2000) u boku Juliana Sandsa oraz czarnej komedii Skok życia (Crime Spree, 2003) z Gérardem Depardieu, Harveyem Keitelem i Stéphane Freissem.

W 2001 roku wokalista zaprosił do współpracy dwunastoletnią Clémence Saint-Preux, z którą nagrał notowany na 4. miejscu na liście Top 100 Singles we Francji oraz 3. pozycji w zestawieniu Ultratop 50 Singles w Belgii singel „On a tous besoin d’amour”^[9].

W późniejszych latach swojej dobrze rozwijającej się kariery dał jeden ze swoich najlepszych koncertów „100% Johnny: Live à la Tour Eiffel” (2000), który przyciągnął 500 tysięcy osób i 9,5 miliona widzów telewizyjnych (koncert był transmitowany na żywo w telewizji francuskiej). W grudniu 2005 roku po raz 33 wszedł na 1. miejsce francuskiej listy singli z nagraniem „Mon Plus Beau Noël”, poświęconym swojej przybranej córce Jade. Płyta „Le Coeur d’un homme” wydana 12 listopada 2007 roku jest utrzymana w stylu bluesowym i zawiera piosenkę napisaną specjalnie dla Hallydaya przez Bono z zespołu U2 oraz duet z muzykiem bluesowym Taj Mahal.

Życie prywatne

W dniu 12 kwietnia 1965 roku w Loconville ożenił się z francuską piosenkarką Sylvie Vartan, z którą ma syna Davida Michaela Benjamina (ur. 14 sierpnia 1966), również piosenkarza. Chociaż Hallyday i Vartan uchodzili we Francji za „złotą parę” ich pokolenia, rozwiedli się 4 listopada 1980. Rok później, 1 grudnia 1981 w Los Angeles poślubił modelkę Babeth Étienne – małżeństwo przetrwało dwa miesiące i dwa dni. Po spotkaniu w programie telewizyjnym z aktorką Nathalie Baye, przeżył z nią przygodę miłosną (1982-86), mają córkę Laurę Smet (ur. 15 listopada 1983 w Paryżu). Był dwukrotnie żonaty z Adeline Blondiau; od 9 lipca 1990 do 11 czerwca 1992 i od 9 kwietnia 1994 do maja 1995. W dniu 25 marca 1996 poślubił Laetitię Boudou^[10]. W 2004 para zaadoptowała wietnamskie dziecko – dziewczynkę Jade. W 2007 zamieszkali razem w Szwajcarii koło Gstaad.

W czasie tourné w Polsce w 1966 za udział w bójce w restauracji krakowskiego hotelu „Cracovia” w nocy z piątku 24 czerwca na sobotę 25 czerwca został skazany przez tamtejszy sąd powiatowy na karę grzywny 20 tys. zł^[11]^[12].

15 września 2009 w Los Angeles przeszedł pomyślnie operację raka jelita grubego^[13]^[14]^[15].

Zmarł na raka płuc 5 grudnia 2017 w nocy po sześciu dniach po powrocie ze szpitala do swego domu w Marnes-la-Coquette w wieku 74 lat^[3].

Dyskografia

albumy studyjne

Hello Johnny (1960, Vogue)
Nous les Gars, Nous les Filles (1961, Vogue)
Tête a Tête avec Johnny (1961, Vogue)
Salut les Copains! (1961, Philips)
Johnny Hallyday sings America’s Rockin’ Hits (1962, Philips)
Les Bras en Croix (1963, Philips)
Les Rocks les Plus Terribles (1964, Philips)
Halleluyah (1965, Philips)
Johnny Chante Hallyday (1965, Philips)
La Génération Perdue (1966, Philips)
Johnny 67 (1967, Philips)
Jeune Homme (1968, Philips)
Rêve et Amour (1968, Philips)
Rivière... Ouvre ton Lit (1969, Philips)
Vie (1970, Philips)
Flagrant Délit (1971, Philips)
Country-Folk-Rock (1972, Philips)
Insolitudes (1973, Philips)
Je t’Aime, Je t’Aime, Je t’Aime (1974, Philips)
Rock’n Slow (1974, Philips)
Rock a Memphis (1975, Philips)
La Terre Promise (1975, Philips)
Derrière l’Amour (1976, Philips)
Hamlet (1976, Philips)
C’est la Vie (1977, Philips)
Solitudes a Deux (1978, Philips)
Hollywood (1979, Philips)
À Partir de Maintenant... (1980, Philips)
En Pièces Détachées (1981, Philips)
Pas Facile (1981, Philips)
Quelque Part un Aigle (1982, Philips)
La Peur (1982, Philips)
Entre Violence et Violon (1983, Philips)
Hallyday 84: Nashville en Direct (1984, Philips)
En V.O. (1984, Philips)
Rock’n’Roll Attitude (1985, Philips)
Gang (1986, Philips)
Cadillac (1989, Philips)
Ça Ne Change Pas un Homme (1991, Philips)
Rough Town (1994, Philips)
Lorada (1995, Philips)
Ce Que Je Sais (1998, Philips)
Sang pour Sang (1999, Philips)
À la Vie, a la Mort (2002, Mercury)
Ma Vérité (2005, Mercury)
Le Coeur d’un homme (2007, Warner Music France)
Tour 66 : Stade de France 2009 (2009, Warner Music France)
Jamais seul (2011, Warner Music France)
L’Attente (2012, Warner Music France)
Rester vivant (2014, Warner Music France)
De l’amour (2015, Warner Music France)

albumy koncertowe

Johnny et Ses Fans au Festival de Rock’n’Roll (1961, Vogue)
À l’Olympia (1962, Philips)
Olympia 64 (1964, Philips)
Olympia 67 (1967, Philips)
Au Palais des Sports (1967, Philips)
Que Je t’Aime (1969, Philips)
Live at the Palais des Sports (1971, Philips)
Palais des Sports (1976, Philips)
Pavillon de Paris (1979, Philips)
Live (1981, Universal Music)
Palais des Sports 1982 (1982, Universal Music)
Au Zénith (1984, Universal Music)
À Bercy (1987, Universal Music)
Dans la Chaleur de Bercy (1990, Universal Music)
Bercy 92 (1992, Universal Music)
Parc des Princes (1993, Universal Music)
À La Cigale (1994, Universal Music)
Lorada Tour (1995, Universal Music)
Destination Vegas (1996, Universal Music)
Johnny Allume le Feu: Stade de France 98 (1998, Universal Music)
100% Johnny: Live a La Tour Eiffel (2000, Universal Music)
Olympia 2000 (2000, Universal Music)
Parc des Princes 2003 (2003, Universal Music)
Flashback Tour Live (2006, Warner Music)
La Cigale (2007, Warner Music)
On stage (2013, Warner Music)

Filmografia

1955: Widmo (Les Diaboliques) jako student instytutu
1962: Paryskie opowieści (Les Parisiennes) jako Jean Allard
1964: Gdzie jesteś, Johnny? (D’où viens-tu, Johnny?) jako Johnny
1969: Specjaliści (Specialisti, Gli) jako Hud / Brad
1971: Legenda zatraconego domu (Malpertuis) jako marynarz
1977: Dubler (L’Animal) jako gwiazdor
1985: Detektyw (Détective) jako Jim Fox Warner
1986: Rada rodzinna (Conseil de famille) jako ojciec
1987: Terminus jako jednoręki
1989: Żelazny trójkąt (The Iron Triangle) jako Jacques
1989: David Lansky jako detektyw David Lansky
1999: Dlaczego nie ja? (Pourquoi pas moi?) jako Jose
2000: Kochaj mnie (Love me) jako Lennox
2003: Skok życia (Crime Spree) jako Marcel
2004: Purpurowe rzeki II: Aniołowie apokalipsy jako jednooki pustelnik
2004: Komisarz Moulin – odc. Kidnapping
2009: Różowa Pantera 2 jako Laurence Millikin
2009: Zemsta jako Costello
2011: Titeuf jako piosenkarz w pociągu
2017: Facet do wymiany (Rock’n Roll) jako Johnny Hallyday

Przypisy

↑ La biographie de Johnny Hallyday. Gala.fr. [dostęp 2017-07-01]. (fr.).
↑ Personalidade: Johnny Hallyday (França). InterFilmes.com. [dostęp 2017-07-01]. (port.).
↑ ^a ^b Johnny Hallyday, l’idole aux 110 millions de disques vendus, est mort, „Le Monde.fr”, 6 grudnia 2017, ISSN 1950-6244 [dostęp 2017-12-06] (fr.).
↑ Johnny Hallyday. AlloCiné. [dostęp 2017-07-01]. (fr.).
↑ ^a ^b John D. Buchanan: Johnny Hallyday Biography & History. AllMusic. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
↑ Johnny Hallyday. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
↑ Johnny Hallyday. Listal. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
↑ Johnny Hallyday (15 de Junho de 1943). Filmow. [dostęp 2017-07-01]. (port.).
↑ Clémence & Johnny Hallyday – On a tous besoin d’amour (Chanson). Les charts. [dostęp 2016-01-06]. (fr.).
↑ Johnny Hallyday and wife Laeticia attend Saint Laurent show. „Daily Mail”, 29 czerwca 2015. [dostęp 2020-12-18]. (ang.).
↑ Stanisław Mancewicz: Przygody Johnny’ego Hallydaya w hotelu Cracovia. „Gazeta Wyborcza”, 25 marca 2011. [dostęp 2020-12-18]. (pol.).
↑ „Życie Warszawy”, 28 czerwca 1966.
↑ Kevin Rawlinson (2017-03-08): French rock star Johnny Hallyday being treated for cancer. „The Guardian”. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
↑ Henry Samuel (2017-03-09): Veteran French crooner Johnny Hallyday admits to having cancer but denies it is life-threatening. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
↑ Johnny Hallyday. Une très mauvaise nouvelle concernant son cancer!. Ohmymag. [dostęp 2017-07-01]. (fr.).

Linki zewnętrzne

Johnny Hallyday w bazie IMDb (ang.)
Johnny Hallyday w bazie Notable Names Database (ang.)
Johnny Hallyday w bazie Filmweb
Johnny Hallyday w bazie Discogs.com (ang.)

[1] La biographie de Johnny Hallyday. Gala.fr. [dostęp 2017-07-01]. (fr.).

[2] Personalidade: Johnny Hallyday (França). InterFilmes.com. [dostęp 2017-07-01]. (port.).

[lemonde.fr-3] Johnny Hallyday, l’idole aux 110 millions de disques vendus, est mort, „Le Monde.fr”, 6 grudnia 2017, ISSN 1950-6244 [dostęp 2017-12-06] (fr.).

[4] Johnny Hallyday. AlloCiné. [dostęp 2017-07-01]. (fr.).

[AllMusic-5] John D. Buchanan: Johnny Hallyday Biography & History. AllMusic. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).

[6] Johnny Hallyday. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).

[7] Johnny Hallyday. Listal. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).

[8] Johnny Hallyday (15 de Junho de 1943). Filmow. [dostęp 2017-07-01]. (port.).

[9] Clémence & Johnny Hallyday – On a tous besoin d’amour (Chanson). Les charts. [dostęp 2016-01-06]. (fr.).

[10] Johnny Hallyday and wife Laeticia attend Saint Laurent show. „Daily Mail”, 29 czerwca 2015. [dostęp 2020-12-18]. (ang.).

[11] Stanisław Mancewicz: Przygody Johnny’ego Hallydaya w hotelu Cracovia. „Gazeta Wyborcza”, 25 marca 2011. [dostęp 2020-12-18]. (pol.).

[12] „Życie Warszawy”, 28 czerwca 1966.

[13] Kevin Rawlinson (2017-03-08): French rock star Johnny Hallyday being treated for cancer. „The Guardian”. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).

[14] Henry Samuel (2017-03-09): Veteran French crooner Johnny Hallyday admits to having cancer but denies it is life-threatening. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).

[15] Johnny Hallyday. Une très mauvaise nouvelle concernant son cancer!. Ohmymag. [dostęp 2017-07-01]. (fr.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]