Jerzy Pietrzak (historyk)
Jerzy Kazimierz Pietrzak (ur. 16 lipca 1942 w Nowych Skalmierzycach) – polski historyk specjalizujący się w historii Kościoła katolickiego w Polsce XIX i XX wieku, historii Polski i powszechnej XVI i XVII wieku, regionalista, senator I kadencji.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
16 lipca 1942 |
|---|---|
| Senator I kadencji | |
| Okres |
od 18 czerwca 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujSyn Józefa i Marty[1]. Po ukończeniu szkoły średniej i zdaniu egzaminu maturalnego rozpoczął w 1960 studia historyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, które przejściowo łączył ze studiami prawniczymi. Trzy lata później przeniósł się na Uniwersytet Wrocławski, gdzie w 1966 uzyskał tytuł zawodowy magistra historii. Następnie w 1971 na tej samej uczelni otrzymał stopień naukowy doktora na podstawie rozprawy zatytułowanej Ostrowskie gimnazjum jako dzieło pracy organicznej i ośrodek wychowania narodowego w Wielkim Księstwie Poznańskim (1845–1919). W 1981 uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego na podstawie rozprawy pt. Sejmy z lat 1620, 1621 i 1623. Stanowisko docenta objął w 1983, a dziewięć lat później stanowisko profesora nadzwyczajnego[2]. W 1997 nadano mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[3], objął wówczas stanowisko profesora zwyczajnego.
Bezpośrednio po ukończeniu studiów w 1966 został zatrudniony w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich – Bibliotece PAN we Wrocławiu, a rok później w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Wykładał także w Społecznej Wyższej Szkole Przedsiębiorczości i Zarządzania w Łodzi. Specjalizuje się w historii I Rzeczypospolitej, historii Kościoła katolickiego w Polsce, publikował prace dotyczące historii Ostrowa Wielkopolskiego i południowej Wielkopolski. Był redaktorem naczelnym „Gazety Ostrowskiej”[2].
W latach 1989–1991 sprawował mandat senatora I kadencji wybranego w województwie kaliskim z listy Komitetu Obywatelskiego[4]. Od 1997 do 2001 był dyrektorem gabinetu Marszałka Senatu – Alicji Grześkowiak[5].
Odznaczenia
edytujOdznaczony Krzyżem Kawalerskim (2011)[6] i Komandorskim (2023)[7] Orderu Odrodzenia Polski.
Publikacje
edytuj- Po Cecorze i podczas wojny chocimskiej. Sejmy z lat 1620–1621, 1983.
- Sejm RP – tradycja i współczesność. Kompetencje, procedury, zwyczaje, 2000.
- Senat Rzeczypospolitej Polskiej. Tradycja i współczesność XV–XXI w., 2002.
- W przygaszonym blasku wiktorii chocimskiej. Sejm w 1623 r., 1987.
Przypisy
edytuj- ↑ Dane osoby z katalogu osób „rozpracowywanych”. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-04-19].
- ↑ a b Prof. dr hab. Jerzy Pietrzak. „Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego”. R. 3, nr 5 (19), s. 19, 1997. [dostęp 2024-04-29].
- ↑ Prof. dr hab. Jerzy Kazimierz Pietrzak, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-04-29].
- ↑ Jerzy K. Pietrzak. senat.pl. [dostęp 2017-03-29].
- ↑ Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2012-02-17].
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 111, poz. 1131
- ↑ M.P. z 2023 r. poz. 908
Bibliografia
edytuj- Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2012-02-17].
- Prof. dr hab. Jerzy Pietrzak. „Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego”. R. 3, nr 5 (19), s. 19, 1997. [dostęp 2024-04-29].
- Prof. dr hab. Jerzy Kazimierz Pietrzak, [w:] portal „Ludzie Nauki”, MNiSW / OPI PIB [dostęp 2024-04-29].