Jerzy Bułanow
Jerzy Bułanow, ros. Юрий Буланов, Jurij Bułanow (ur. 16 kwietnia?/29 kwietnia 1903 w Moskwie, Imperium Rosyjskie, zm. 18 marca 1980 w Buenos Aires) – polski piłkarz pochodzenia rosyjskiego, grający na pozycji obrońcy. Wieloletni kapitan Polonii Warszawa.
.jpg) Jerzy Bułanow w dniu setnego meczu dla Polonii Warszawa (maj 1926) | |||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 marca 1980 | ||||||||||||||||
| Wzrost |
172 cm | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Życiorys
edytujUrodził się w Rosji, trenował w zespołach moskiewskich. Pod koniec 1918 lub na początku 1919, przeniósł się wraz z rodzicami i trzema braćmi z Rosji do Polski, uciekając przed rewolucją październikową i dojściem do władzy komunistów. Poszedł do rosyjskiego gimnazjum, ale zaczął uczyć się języka polskiego. Później ożenił się z Polką z Warszawy, napisał też liczne artykuły, opowiadania, a nawet powieści: Prawo pięści oraz Złoto i marmur. W 1925 r. wspólnie z bratem wydali kilka numerów „Wykwintnego dwutygodnika sportowego” pt. „Olimpiada”. W 1932 r. w tygodniku „Stadion” przedstawił wizję przyszłości z telewizją i internetem[1]. Pracował jako kasjer Polskiego Towarzystwa Asfaltowego w Warszawie[2].
Pod koniec II wojny światowej uciekając przed nacierającą Armią Czerwoną, razem z rodziną przedostał się przez Czechy i Austrię do Włoch. Tam wstąpił do 2 Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa. W 1948 przeniósł się z rodziną do Argentyny.
Kariera klubowa
edytujSzybko się asymilował i już na początku lat 20. zagrał w reprezentacji Polski[3]. Był wówczas piłkarzem Korony Warszawa (1919–1922), potem przeszedł do Legii Warszawa (1922), a w końcu do warszawskiej Polonii, w której grał w latach 1923–1937. W połowie lat 20. uważany za najlepszego obrońcę Warszawy[4].
Kariera reprezentacyjna
edytujW reprezentacji debiutował 3 września 1922 w meczu z Rumunią, jednak dopiero sześć lat później na stałe wywalczył sobie miejsce w kadrze. Łącznie w biało-czerwonych barwach do 18 sierpnia 1935 (mecz z Jugosławią) rozegrał 22 oficjalne spotkania, siedemnastokrotnie pełniąc funkcję kapitana[5].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1937)[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Maciej Słomiński, Rosjanin kapitanem reprezentacji Polski. Komuniści mu tego nie zapomnieli [online], sport.interia.pl, 9 listopada 2023 [dostęp 2023-11-09] [zarchiwizowane z adresu 2023-11-10] (pol.).
- ↑ a b M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97 „za zasługi na polu rozwoju sportu”
- ↑ stranger: «Они выбрали свободу (1)»
- ↑ Jerzy Bułanow. „Stadjon”. Nr 10, s. 13, 3 marca 1926.
- ↑ Jerzy Bułanow. Rosjanin z polską opaską. [dostęp 2019-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-04-17)].
Bibliografia
edytuj- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017.
Linki zewnętrzne
edytuj- Profil na PlayerHistory (ang.)
- Robert Gawkowski: Rosjanie w futbolowej Warszawie. sportowahistoria.pl, 2012-03-26. [dostęp 2013-06-20].