Jawornik Kobyliczny

Jawornik Kobyliczny – wzniesienie o wysokości 995 m n.p.m., w południowo-zachodniej Polsce w Górach Bialskich w Sudetach Wschodnich.

Jawornik Kobyliczny
Państwo

 Polska

Pasmo

Sudety Wschodnie
Góry Bialskie

Wysokość

995 m n.p.m.

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Jawornik Kobyliczny”
Ziemia50°16′21,250″N 16°57′06,256″E/50,272569 16,951738

Położenie

edytuj

Wzniesienie położone, w północnej części Gór Bialskich w Sudetach Wschodnich, około 3,4 km, na północny zachód od południowej granicy małej wioski Bielice i 0,95  km na północny zachód od wzniesienia Czernica[1].

Fizjografia

edytuj

Wzniesienie o zróżnicowanych zboczach i niewielkim mało wykształconym szczycie, wyrastającym minimalnie ponad niewielką wierzchowinę. Wzniesienie ma postać wydłużonego nieregularnego wału w kształcie rogala o spłaszczonej powierzchni szczytowej. Wyrasta z północno-zachodniego grzbietowego zbocza wzniesienia Czernica na kierunku NW-SE. Charakteryzujące się nieregularną rzeźbą, urozmaiconym ukształtowaniem, mało wyraźnie podkreślonymi dość stromo opadającymi do dolin rzecznych zboczami: zachodnim, zachodnio-południowym i północno-wschodnim. Północno-zachodnie zbocze szerokim, pasem grzbietowym opada w stronę Przęłęczy Dział. Całe wzniesienie położone jest na obszarze Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Położenie wzniesienia na tle wyższych wzniesień, kształt i mało wyraźnie podkreślona część szczytowa czynią wzniesienie trudno rozpoznawalnym w terenie.

Budowa

edytuj

Wzniesienie w całości zbudowane ze skał metamorficznych łupków łyszczykowych i gnejsów gierałtowskich. Szczyt i zbocza wzniesienia pokrywa niewielkiej grubości warstwa młodszych osadów glin, żwirów, piasków i lessów z okresu zlodowaceń plejstoceńskich i osadów powstałych w chłodnym, peryglacjalnym klimacie.

Roślinność

edytuj

Wzniesienie częściowo porośnięte monokulturowym lasem świerkowym regla dolnego. Drzewostan porastający szczytowe partie wzniesienia pod koniec XX wieku częściowo dotknęły zniszczenia wywołane katastrofą ekologiczną w Sudetach, obecnie w miejscach częściowo zniszczonego drzewostanu porasta świerkowy młodnik. Na północnym zboczy poniżej szczytu rozciąga się obszerna śródleśna polana.

Turystyka

edytuj

Przez szczyt wzniesienia nie prowadzi szlak turystyczny.

Południowym zboczem w bliskiej odległości od szczytu prowadzi:

Zboczami wzniesienia trawersują leśne drogi:

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Słownik Geografii Turystycznej Sudetów, tom 16 Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "KRAJ", Warszawa 1993, ISBN 83-7005-095-6
  • Masyw Śnieżnika, Góry Bialskie, Góry Złote, Krowiarki. Skala 1:40000. Jelenia Góra: Wydawnictwo Turystyczne Plan, 2005. ISBN 83-911777-1-8