Nowa Morawa

wieś w województwie dolnośląskim

Nowa Morawa (niem. Neu Mohrau) – wieś sołecka w Polsce położona na ziemi kłodzkiej w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Stronie Śląskie, w pobliżu granicy z Czechami.

Nowa Morawa
wieś
Ilustracja
Dom w Nowej Morawie
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Stronie Śląskie

Sołectwo

Bolesławów

Wysokość

600-680 m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

48[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-550[3]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0855606

Położenie na mapie gminy Stronie Śląskie
Mapa konturowa gminy Stronie Śląskie, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Nowa Morawa”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Nowa Morawa”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Nowa Morawa”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Nowa Morawa”
Ziemia50°14′19″N 16°54′23″E/50,238611 16,906389[1]
Domki letniskowe
Dom „Królikówka”
Potok Morawka

Położenie i układ przestrzenny

edytuj

Nowa Morawa jest luźno zabudowana wsią, leżącą w wąskiej i głębokiej dolinie wzdłuż górnego biegu rzeki Morawki. Wieś ciągnie się na przestrzeni około 3 km, między 600 a 680 m n.p.m., przy dawnym trakcie zwanym Drogą Morawską, prowadzącą z Bolesławowa do Przełęczy Płoszczyna. Dolina, w której leży wieś, rozgranicza Góry Bialskie od Masywu Śnieżnika. Z trzech stron, po wierzchołkach gór, wieś otaczają lasy dolnoreglowe o górnoreglowe, głównie świerkowe, których brzegiem prowadzi granica Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego. Dno doliny zajmują niewielkie użytki rolne, głównie łąki.

Wieś zachowała dawny układ łańcuchowy, choć nieco zatarty ze względu na wyludnienie i zniszczenie zabudowy po roku 1945.

Historia

edytuj

W źródłach historycznych wieś występuje pod różnymi nazwami[4][5]: Neu Moraw, Ney Morau, Neuen Moraw (1631), Neu Morau (1747), Neu Mohrau (1597, 1746, 1789, 1801, 1845-1945), Neumohrau (1815). Współczesną nazwę nadała w roku 1946 Komisja Ustalania Nazw Miejscowości. Nazwa wsi wywodzi się od nazwy wsi Stara Morawa, której wieś była kolonią.

Przynależność administracyjna

edytuj

Poprzednia przynależność administracyjna[5]:

Powstanie i rozwój

edytuj

Nową Morawę założono na dobrach kameralnych w (lub tuż przed) rokiem 1596[6]. Jej powstanie wiąże się z działalnością górniczą w dawnym Wilhelmsthal (Bolesławowie) albo kolonizacją z czeskich Moraw[6]. Początkowo była kolonią Starej Morawy, mimo że obie te wsi rozgraniczał teren Bolesławowa. Na nowych gruntach wydzielono początkowo 9 parcel, a po pół wieku na terenie wsi było zabudowanych 20 parcel kmiecych. We wsi nie wydzielono wówczas dóbr sędziowskich i urzędował tu tylko urzędnik sądowy. Ponieważ warunki życia były trudne (słabe gleby, brak łąk do wypasu, krótka wegetacja) ludność zajmowała się pracami przy wyrębie lasu i rzemiosłem. Przerabiano głównie drewno: tartak we wsi wymieniano w roku 1684.

W 1684 r. wieś weszła w skład klucza strońskiego, przechodząc kolejne zmiany własnościowe z całym kluczem aż do roku 1867[6]. W końcu XVII w. wieś była dalej niewielka – w 1684 r. zamieszkiwało ją zaledwie 19 mieszkańców. Rozrosła się nieco w XVIII w. Wiadomo, że w 1743 r. oprócz 19 kmieci mieszkało tu 6 chałupników. Przez XVIII i XIX wiek systematycznie wydzielano nowe działki dla chałupników i nowych osadników. W latach 1789–1817 Nową Morawę zamieszkiwało 32 zagrodników i chałupników. W 1815 r. Nowa Morawa była już odrębną gminą wiejską. Około 1867 r. wymieniano w spisach 51 parcel, w tym 24 kmiece, 3 parcele kolonistów i 24 parcele chałupników polowych. Do początku XX w. ich liczba wzrosła tylko nieznacznie do 60[7].

Mieszkańcy wsi od początku należeli do parafii w Strachocinie. Około 1631 r. przypisano ich do nowo wybudowanego filialnego kościoła w Bolesławowie. Po wyodrębnieniu się parafii w tym mieście, mieszkańcy Nowej Morawy zostali również do niej przyłączeni i taki stan pozostał do 1946 r.

Do Nowej Morawy należał dawniej przysiółek Mutiusgrund, założony w 1790 lub 1792 r. przez ówczesnego właściciela klucza strońskiego, radcę prawnego Josepha Bernharda von Mutiusa, właściciela Starego Zdroju – stąd nazwa kolonii. Dla kolonii wytyczono na wschód od wsi 6 parcel dla kolonistów. Kolonia nie usamodzielniła się i została później przyłączona do wsi. Wiadomo, że w 1815 r., na terenie dawnej kolonii stało jeszcze 8 domów.

Liczba ludności Nowej Morawy systematycznie wzrastała aż do roku 1880, po którym notuje się powolny i systematyczny spadek. Pozyskiwanie i przerób drewna w dalszym ciągu był znaczącym zajęciem mieszkańców. W 1830 r. wymieniano dalej jeden tartak, 15 później już dwa, a w latach 80. XIX w. cztery. Czynne były też wytwórnie wyrobów drewnianych, wełny drzewnej i mączki kostnej. W 1845 r. wspomina się również o potażarni.

W drugiej połowie XIX w., po zbudowaniu tzw. Drogi Marianny prowadzącej do Bielic, Nowa Morawa znalazła się na trasie turystycznej prowadzącej w Góry Bialskie[6]. Do końca stulecia stała się oficjalnym letniskiem i ośrodkiem sportów zimowych z dwiema gospodami, które miały po 12 miejsc noclegowych. Prowadziła tędy uczęszczana trasa wycieczek kuracjuszy z Lądka-Zdroju do Puszczy Jaworowej[6]. W związku z wybudowaniem przez wieś nowej drogi prowadzącej na Morawy, około 1880 r. w Nowej Morawie, na jej południowym krańcu utworzono filię urzędu celnego. Około 1903 r. działała tu także książęca leśniczówka, a w 1910 również młyn.

Po II wojnie światowej

edytuj

W latach 1945–1946 w Nowej Morawie, jak na całym Dolnym Śląsku, nastąpiła całkowita wymiana ludności. Wieś została zasiedlona, ale wskutek trudnych warunków bytowych stopniowo i systematycznie wyludniała się. Wieś jest znacznie oddalona od miasta, grunty rolne mają tu niewielki areał, a ponadto górski klimat z silnymi wiatrami nie sprzyjał wegetacji. Część zabudowań uległa także rozszabrowaniu. Upadł lokalny przemysł drzewny.

W 1978 r. w Nowej Morawie istniało zaledwie 13 gospodarstw rolnych, a z pracy w rolnictwie utrzymywało się zaledwie 28% mieszkańców (pozostali pracowali w Stroniu Śląskim lub w lasach). Od lat 70. XX wieku funkcjonował we wsi zakładowy ośrodek kolonijno-wypoczynkowy. Powyżej Nowej Morawy w okresie letnim Akademicki Oddział PTTK z Poznania stawiał bazę namiotową.

Pierwsze plany rozwoju turystyki na tym terenie powstały w latach 70. XX wieku. W ramach tzw. drugiego Zakopanego planowano w okolicy ulokowanie szeregu inwestycji w budowę infrastruktury: budowę ośrodków wypoczynkowych, wyciągów narciarskich a także uruchomienie w Nowej Morawie przejścia granicznego. Plany spełzły na niczym wskutek kryzysu gospodarczo-politycznego, a jedyną korzyścią było utworzenie Śnieżnickiego Parku Krajobrazowego.

Współczesność

edytuj

Nowa Morawa ma charakter niewielkiej wsi rolno-leśnej. We wsi zlokalizowane jest leśnictwo Lasów Państwowych, Nadleśnictwa Lądek-Zdrój. Od lat 90. XX wieku jej charakter nieco zmienia się, rozwijając się w kierunku turystyki. Otwarcie przejścia granicznego Nowa Morawa - Staré Město na Przełęczy Płoszczyna znacznie ożywiło ruch turystyczny we wsi. Początkowo było to przejście małego ruchu granicznego i turystycznego dla pieszych i rowerzystów. Za pozyskane fundusze gmina Stronie Śląskie wyasfaltowała drogę na przełęcz, co pozwoliło na otwarcie w roku 2007 granicznego przejścia drogowego. Obecnie, po wejściu Polski do strefy Schengen, przez Nową Morawę przechodzi swobodny międzynarodowy ruch drogowy dla samochodów o masie do 16 t.

Sport i turystyka

edytuj

Ośrodek kolonijno-wypoczynkowy już nie działa, ale część domów w Nowej Morawie zaadaptowano na letniskowe. Istnieje niewielka smażalnia pstrągów serwująca świeże ryby z własnej hodowli, a miejsca noclegowe oferowane są przez dwóch prywatnych gestorów. Bliskość granicy sprawia, że wieś jest dobrym miejscem wypadowym wycieczek do Starego Mesta na Morawach (w Czechach).

W Nowej Morawie działa orczykowy wyciąg narciarski na wschodnim stoku Stromego (808 m n.p.m., wyższa z dwóch kulminacji Zawady)[8]:

  • długość 410 m, średnie nachylenie stoku 19%, różnica poziomów 98 m,
  • stacja dolna na wysokości 625 m n.p.m., górna 733 m n.p.m.,
  • stok tuż przy wyciągu, czynny w sezonie zimowym od 9:30 do 21:00.
  • oświetlenie, ratrak, bezpłatny parking, wypożyczalnia nart i snowboardu, fastfoody.

Bardzo blisko od wsi usytuowana jest też stacja narciarska w sąsiedniej wsi Kamienica (2 km).

Przez Nową Morawę przechodzą 2 trasy rowerowe[9]:

Znakowane piesze szlaki turystyczne prowadzą:[6]

Atrakcje turystyczne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 88064
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 827 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Studium środowiska kulturowego gminy Stronie Śląskie woj. wałbrzyskie opracowanie dla Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków pod red. Iwony Cegleckiej-Rybka, Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego we Wrocławiu, Wrocław 1996 r.
  5. a b Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 16 Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie, red. Marek Staffa, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa 1993, ISBN 83-7005-341-6
  6. a b c d e f Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, s. 387. ISBN 978-83-89188-95-3.
  7. Urząd Katastralny w Bystrzycy Kłodzkiej, Gebäudenbuch des Gemeindebezirks Neu Mohrau, Archiwum Państwowe we Wrocławiu, sygn. 313
  8. Oficjalny serwis wyciągu Nowa Morawa, 2008-09-19
  9. Monika Słonecka Rowerem po Masywie Śnieżnika, wyd. Gmina Stronie Śl., Stronie Śląskie 2007, ISBN 83-922567-2-7

Bibliografia

edytuj
  • Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak, Iwona Chomiak, Ziemia Kłodzka, Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 2010, ISBN 978-83-89188-95-3, OCLC 751422625.
  • Studium środowiska kulturowego gminy Stronie Śląskie woj. wałbrzyskie opracowanie dla Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków pod red. Iwony Cegleckiej-Rybka, Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego we Wrocławiu, Wrocław 1996 r.
  • Słownik geografii turystycznej Sudetów, t. 16 Masyw Śnieżnika i Góry Bialskie, red. Marek Staffa, str. 303-305, Wydawnictwo PTTK "Kraj", Warszawa 1993, ISBN 83-7005-341-6
  • Masyw Śnieżnika – Stronie Śląskie, mapa w skali 1:30 000, Wydawnictwo Kartograficzne "Compass", Wrocław 2003, ISBN 83-89165-34-1

Linki zewnętrzne

edytuj