Janusz Maksymiuk
Janusz Roman Maksymiuk (ur. 19 stycznia 1947 w Janówce) – polski polityk, przedsiębiorca, inżynier rolnik, działacz związkowy, poseł na Sejm I, II i V kadencji (1991–1997, 2005–2007).
| Data i miejsce urodzenia |
19 stycznia 1947 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
polityk, inżynier rolnik |
| Stanowisko |
poseł na Sejm I, II i V kadencji (1991–1997, 2005–2007) |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys
edytujWykształcenie i praca zawodowa
edytujW 1975 ukończył studia na Wydziale Rolniczym Akademii Rolniczej we Wrocławiu. Od 1965 do 1980 pracował w państwowym rolnictwie na stanowiskach: stażysta, kierownik, specjalista. W 1980 został dyrektorem PGR w Karpaczu, a następnie dyrektorem Kombinatu Rolniczego w Oleśnicy. Przez dwie kadencje zasiadał w radzie narodowej tego miasta. Od 1980 prowadził także wielkoobszarowe gospodarstwo rolne w Paczkowie. Był współwłaścicielem firmy usługowej. Pełnił również funkcję prezesa rady nadzorczej Rolniczego Towarzystwa Gospodarczego „Polkar”[1][2].
W latach 1994–1995 zasiadał w radzie Fundacji Pro Civili[3]. Od 2001 do 2002 pełnił funkcję zastępcy dyrektora oddziału Elewarru w Kępnie. W lipcu 2006 wszedł w skład rady programowej TVP, w której zasiadał do listopada 2010. W listopadzie 2010 zasiadł w radzie nadzorczej spółki Gold Max[4].
Działalność polityczna
edytujW latach 1975–1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1989 z jej rekomendacji bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski w wyborach do Sejmu kontraktowego z tzw. listy krajowej[5]. Wcześniej uczestniczył po tzw. stronie rządowo-koalicyjnej w obradach Okrągłego Stołu w podzespole do spraw rolnictwa. W 1991 został w okręgu wrocławskim[6] wybrany na posła na Sejm I kadencji z listy Koalicji Polskie Stronnictwo Ludowe – Sojusz Programowy (jako kandydat bezpartyjny, reprezentujący Kółka Rolnicze), a w 1993 uzyskał, liczbą 2318 głosów, reelekcję z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej (również jako bezpartyjny, rekomendowany przez SdRP). Zasiadał w Komisji Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej. W okresie 1995–1998 kierował Naczelną Radą Zatrudnienia[7].
Od 1989 do 1999 przewodniczył Radzie Głównej Krajowego Związku Rolników, Kółek i Organizacji Rolniczych. Doprowadził do porozumienia związku z ZZR „Samoobrona”, polegającego m.in. na wspólnych akcjach protestacyjnych przeciwko rządowi Jerzego Buzka. W latach 1999–2001 przewodniczył Radzie Dolnośląskiej Kółek Rolniczych.
Przed wyborami parlamentarnymi w 2001 kierował komitetem wyborczym Samoobrony RP[8]. Następnie został doradcą przewodniczącego tej partii Andrzeja Leppera oraz dyrektorem biura krajowego Samoobrony RP w Warszawie. W 2005 liczbą 7384 głosów z jej listy po raz trzeci uzyskał w okręgu krośnieńskim mandat poselski. Pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Regulaminowej i Spraw Poselskich. Zasiadał też w Komisji Kultury i Środków Przekazu.
W latach 2005–2007 był wiceprzewodniczącym klubu parlamentarnego Samoobrony RP. W czerwcu 2006 został też przewodniczącym rady wojewódzkiej ugrupowania na Opolszczyźnie[9]. We wrześniu 2006 odegrał istotną rolę w tzw. aferze taśmowej. Z jego inicjatywy dziennikarze Teraz my! skontaktowali się posłanką Renatą Beger, która wzięła udział w prowokacji przy użyciu ukrytej kamery. W wyborach w 2007 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję (dostał 1807 głosów).
W listopadzie 2007 zrezygnował z zasiadania w prezydium Samoobrony RP[10][11]. Powrócił natomiast na stanowisko dyrektora jej biura krajowego. W marcu 2009 objął też funkcję wiceprzewodniczącego Związku Zawodowego Rolnictwa „Samoobrona”[12]. W styczniu 2010 współtworzył ugrupowanie Nasz Dom Polska – Samoobrona Andrzeja Leppera, zostając członkiem jego prezydium[13]. W maju 2011 został wybrany w skład rady krajowej tej partii[14].
W wyborach parlamentarnych w 2011 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy tego ugrupowania (otrzymał 92 głosy)[15]. Odszedł z partii, a następnie został wykluczony ze Związku Zawodowego Rolnictwa „Samoobrona” z uwagi na wspieranie Ruchu Palikota w kampanii wyborczej[16].
Postępowania karne
edytujW marcu 2007 warszawski sąd rejonowy skazał go na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby i grzywnę za sfałszowanie dokumentów[17].
W listopadzie 2008 prokurator Prokuratury Krajowej skierował przeciwko niemu akt oskarżenia, zarzucając mu m.in. ukrywanie majątku w kwocie ok. 5,5 mln zł, zatajanie przed wierzycielami sprzedaży gruntów oraz składanie fałszywych zeznań w postępowaniu sądowym[18].
26 czerwca 2009 został uznany przez wrocławski Sąd Okręgowy tzw. kłamcą lustracyjnym[19]. Wyrok ten został jednak 25 listopada 2009 uchylony przez Sąd Apelacyjny, a sprawa skierowana do ponownego rozpoznania[20].
Odznaczenia i wyróżnienia
edytujW listopadzie 1997 prezydent Aleksander Kwaśniewski odznaczył go Złotym Krzyżem Zasługi[21]. W 2007 został doktorem honoris causa Międzyregionalnej Akademii Zarządzania Personelem w Kijowie[22].
Życie prywatne
edytujJest rozwiedziony, ma dwie córki.
Przypisy
edytuj- ↑ Renata Grochal: Jak doradca Leppera chłopów wykiwał. wyborcza.pl, 30 lipca 2004. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Joanna Solska: Świński interes. polityka.pl, 8 sierpnia 2001. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Fundacja Maksymiuka w raporcie o WSI. wp.pl, 28 stycznia 2007. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Pozycja 210143. Monitor Sądowy i Gospodarczy nr 221/2010, 15 listopada 201. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Obwieszczenie Państwowej Komisji Wyborczej z dnia 8 czerwca 1989 r. o wynikach głosowania i wynikach wyborów do Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej przeprowadzonych dnia 4 czerwca 1989 r. (M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 149).
- ↑ Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Stan majątkowy parlamentarzystów – Samoobrona cz. I. gazetapodatnika.pl, 23 lipca 2007. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Klub wodza. rp.pl, 27 września 2001. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Maksymiuk szefem Samoobrony na Opolszczyźnie. wyborcza.pl, 12 czerwca 2006. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Komunikat Biura Krajowego Partii Samoobrona RP. samoobrona.org.pl, 15 listopada 2007. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Maksymiuk nie chce do nowego prezydium Samoobrony. wp.pl, 8 grudnia 2007. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Władze ZZR „Samoobrona”. samoobrona.org.pl, 29 marca 2009. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Pozycja 3175. Monitor Sądowy i Gospodarczy nr 54/2010, 18 marca 2010. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Kongres Partii. Samoobrona jest. samoobrona.org.pl, 30 maja 2011. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Janusz Maksymiuk wyrzucony z Samoobrony. pozaparlamentarni.pl, 9 listopada 2011. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Maksymiuk skazany za fałszowanie dokumentów. money.pl, 23 marca 2007. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Jarosław Kałucki: Współpracownikowi Leppera grozi pięć lat więzienia. rp.pl, 18 listopada 2008. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Maksymiuk kłamcą lustracyjnym. tvn24.pl, 26 czerwca 2009. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Katarzyna Lubiniecka: Lustracja byłego posła Samoobrony zacznie się od nowa. wyborcza.pl, 25 listopada 2009. [dostęp 2023-03-18].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 listopada 1997 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 86).
- ↑ Andrzej Lepper honorowym profesorem kijowskiej uczelni. gazeta.pl, 1 lutego 2007. [dostęp 2023-03-18].
Bibliografia
edytuj- Strona sejmowa posła V kadencji. [dostęp 2023-03-18].
- Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. V kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe. Warszawa: 2006.