Janusz Majer

alpinista
To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 10 lis 2023. Od tego czasu wykonano 2 zmiany, które oczekują na przejrzenie.

Janusz Majer (ur. 25 września 1946 w Siemianowicach Śląskich[1]) – polski alpinista, himalaista i podróżnik, współzałożyciel (wraz z Arturem Hajzerem) firmy ADD, właściciela marki Alpinus, działającej w latach 1990–2001; współzałożyciel firmy Mount, właściciela marki HiMountain produkującej odzież i sprzęt turystyczny. Przez cztery i pół roku (23.11.2013 – 22.05.2018) szef programu „Polskie Himalaje”, którego częścią został program Polski Himalaizm Zimowy im. Artura Hajzera.

Janusz Majer
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 września 1946
Siemianowice Śląskie

Zawód, zajęcie

alpinista
himalaista
podróżnik

Alma Mater

Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Życiorys

edytuj

W wieku 17 lat ukończył kurs skałkowy na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej i rozpoczął wspinanie w Tatrach. W 1971 kończy studia na wydziale metalurgicznym krakowskiej AGH. Jest żonaty z Zofią, absolwentką AGH, ma syna Krzysztofa.

Od 1976 stale wspina się za granicą, między innymi w Himalajach, Hindukuszu i Karakorum. Prócz wspinania zajmuje się organizowaniem i logistyką wypraw. W latach 1980–1992 prezes Klubu Wysokogórskiego w Katowicach, skupiającego wybitnych alpinistów i himalaistów w tamtym czasie (min.: Jerzy Kukuczka, Krzysztof Wielicki, Ryszard Pawłowski, Artur Hajzer). Wielokrotny organizator Festiwalu Filmów Górskich w Katowicach (1988, 1990, 1992). Członek wielu jury górskich festiwali filmowych w Polsce i Europie (Teplice nad Metui Festival – Czechy, Poprad Film Festival – Slovakia, Bansko Film Festival – Bulgaria, Explorer Film Festival Łódź). Autor artykułów w prasie branżowej dotyczących wypraw wysokogórskich: Taternik, American Journal, Alpine Journal. Wiceprezes Polskiego Związku Alpinizmu w latach 1987–1993, honorowy członek Klubu Wysokogórskiego w Katowicach, przewodniczący Komisji Wspinaczki Wysokogórskiej PZA.

W 2020 roku ukazała się jego biografia pt. Janusz Majer. Góry w cieniu życia wydana nakładem Wydawnictwa SQN[2].

Wyprawy wysokogórskie

edytuj
 
Janusz Majer (z lewej) wraz z Walentym Fiutem na szczycie Broad Peak 14 lipca 1984 r. Zdjęcie wykonane przez Ryszarda Pawłowskiego
  • 1975 – Mont Blanc 4810 m, Alpy, Francja – wejście na szczyt,
  • 1976 – Noszak 7492 m, Hindukusz, Afganistan – wejście na szczyt,
  • 1977 – Nanga Parbat 8125 m, Himalaje, Pakistan – próba wejścia, zastępca kierownika Wyprawy Śląskiej (kier. Adam Zyzak),
  • 1979 – Dunagiri 7066 m, Himalaje, Indie – uczestnik wyprawy,
  • 1980 – Andy Peruwiańskie oraz Yosemite, USA – kierownik podwójnej wyprawy, w tym pierwsze polskie przejście słynnej drogi The Nose na El Capitan w Yosemite – (w zespole Tadeusz Karolczak, Janusz Majer, Ryszard Pawłowski)
  • 1982 – Langtang Lirung 7227 m, Himalaje, Nepal – kierownik wyprawy (szczyt osiągnęli Ryszard Pawłowski, Henryk Szczęsny)
  • 1983 – Ganesh II 7118 m, Himalaje, Nepal – kierownik wyprawy
  • 1984 – Broad Peak 8040 m, Karakorum, Pakistan, kierownik wyprawy, wejście na szczyt (Walenty Fiut, Janusz Majer, Ryszard Pawłowski, Krzysztof Wielicki)
  • 1985 – Lhotse 8511 m, Himalaje, Nepal, kierownik wyprawy na południową ścianę
  • 1986 – K2 8611 m, Karakorum, Pakistan – kierownik wyprawy, pierwsze przejście filarem południowym tzw. „Magic Line” (szczyt osiągnął zespół: Peter Božik, Przemysław Piasecki, Wojciech Wróż) Majer osiągnął wysokość 8200m.
  • 1987 – zimowe wspinanie w Szkocji, rejon Ben Nevis oraz Lochnagar,
  • 1987 – Shisha Pangma 8013 m, Himalaje, Tybet – uczestnik wyprawy,
  • 1988 – Annapurna, wierzchołek wschodni 8010 m (Annapurna I East), Himalaje – uczestnik wyprawy, która wytyczyła nową drogę prawą częścią pd. ściany
  • 1989 – Mount Everest 8848 m, Himalaje, zachodnia grań – uczestnik tragicznej wyprawy, która pokonała drogę, ale w trakcie zejścia w lawinie zginęło 5 uczestników
  • 1994 – Denali (McKinley), Alaska – próba wejścia,
  • 1998 – Masyw Vinsona 4892 m, Antarktyda, wejście na szczyt; Aconcagua, 6960 m, Andy, Argentyna, próba wejścia
  • 2006 – Gasherbrum II – uczestnik, osiągnął wysokość ok. 7400 m (obóz IV)
  • 2008 – Elbrus 5642 m, Rosja – wejście na szczyt
  • 2008 – Mayer Kangri, Tybet – wyprawa eksploracyjna na Mayer Kangri (6286 m n.p.m.) w grupie górskiej Nyainqentanglha-West na płaskowyżu Chang Tang

Podróże i trekkingi

edytuj
  • 1976 – przejazd ciężarówką w ramach powrotu z wyprawy na Nanga Parbat wraz z żoną i synem (9 lat) z Pakistanu przez: Afganistan, Iran, Turcję, Bułgarię (ówczesną) Jugosławię, Austrię (ówczesną) Czechosłowację do Polski.
  • 1981 – rodzinna wyprawa z żoną, i synem (14 lat) do Indii, Sri Lanki, Tajlandii, Malezji, Singapuru i Nepalu – trekking do bazy pod Annapurną, Himalaje, Nepal
  • 1997 – trawers lodowców Biafo oraz Hispar, Karakorum, Pakistan
  • 1998 – Mount Everest – trekking w rejonie Khumbu i Gokyo, Himalaje, Nepal
  • 2000 – Spitsbergen, Góry Atomowe, skiturowo-trekkingowa wyprawa z Longyearbyen na Newtontoppen 1717 m – najwyższy szczyt Spitsbergenu
  • 2003 – Góra Synaj (Góra Mojżesza), trekking na szczyt, Egipt
  • 2008 – trekking w rejonie Khumbu Himal, Himalaje, Nepal

Artykuły własne

edytuj
  • Katowicka wyprawa na Ganesh Himal, Taternik 2/1984, Warszawa
  • Katowicka wyprawa w Karakorum 1984, Taternik 2/1984, Warszawa
  • W górach Ameryki, 1980, Taternik 1/1985, Warszawa
  • Południowa ściana Lhotse Taternik 2/1986, Warszawa
  • Polska wyprawa na K2 1986, Taternik 2/1986, Warszawa
  • Ben Nevis i Kazalnica, Taternik 1/1987, Warszawa
  • Shishapangma, Taternik 1/1987, Warszawa (współautor Jerzy Kukuczka)
  • K2's Magic Line, „The American Alpine Journal”, rocznik 1987, s. 10–13
  • Nowa droga na Annapurnę, 1988, Taternik 2/1988, s. 63–65, Warszawa
  • Annapurna South Face -Ascent and Tragedy, American Alpine Journal, 1989, s. 217–219
  • Xixabangma 1987, The Alpine Journal 1990/91, The Alpine Club, Londyn (współautor Jerzy Kukuczka)
  • Reconnaissance of the Mayer Kangri and Jomo Ri Mountains, elaborated by Janusz Majer and Jerzy Wala, Katowice 2009 (Property of Janusz Majer and Jerzy Wala)
  • The Reconnaissance in Mayer Kangri and Jomo Ri Mountains, Chang Tang plateau in Tibet, Majer J. and Chwola G. (Japanese Alpine News, Vol. II July 2010)

Przypisy

edytuj
  1. Notka biograficzna w: D. Jaroń, J. Majer – Janusz Majer. Góry w cieniu życia, Kraków 2020.
  2. „Janusz Majer. Góry w cieniu życia” – autobiografia już dostępna w przedsprzedaży!. wspinanie.pl, 10 września 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-10)].

Bibliografia

edytuj
  • Zbigniew Kowalewski, Andrzej Paczkowski: Karakorum, Polskie Wyprawy Alpinistyczne, „Sport i Turystyka”, Warszawa 1986
  • Zbigniew Kowalewski, Andrzej Paczkowski: Himalaje, Polskie Wyprawy Alpinistyczne, „Sport i Turystyka”, Warszawa 1989
  • Jim Curran: K2, Triumf i tragedia, „Almapress”, Czeladź 1989 (oryginał: Jim Curran: K2, Triumph and Tragedy, Hodder&Stoughton, London 1988)
  • Janusz Kurczab: Leksykon polskiego himalaizmu, Agora, Warszawa 2008
  • Jerzy Kukuczka: Mój pionowy świat w „Sport i turystyka”, Warszawa 1995
  • Artur Hajzer: Atak rozpaczy, Explo, Gliwice 1994
  • Ryszard Pawłowski: Smak gór, Katowice 2004
  • P. Wasikowski: Dwa razy Everest, Kraków 1994
  • D. Kobierowska: Dosięgnąć Everest, Gdańsk 1996, Pelipn 2006
  • F.M. Dąsal: Każdemu jego Everest, Kraków 1996
  • A. Czerwińska: Korona ziemi, Warszawa 2000

Linki zewnętrzne

edytuj