Jan Włodzimierz Sznajder

Jan Włodzimierz Sznajder (ur. 26 czerwca 1933 w Lądku) – polski artysta malarz, rzeźbiarz, pisarz, poeta, regionalista.

Jan Włodzimierz Sznajder
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 czerwca 1933r
Lądek

Zawód, zajęcie

artysta malarz

Partnerka

Bohdana Czerwińska

Dzieci

Jerzy, Katarzyna

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż z Mieczami Orderu Krzyża Niepodległości Złoty Krzyż Zasługi Medal „Pro Memoria” Medal „Pro Patria” Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości Odznaka honorowa „Za zasługi dla województwa wielkopolskiego” Krzyż Więźnia Politycznego Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej” Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1976–2016) Odznaka Honorowa Związku Inwalidów Wojennych RP Odznaka Honorowa Sybiraka
Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny” Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka honorowa „Za Zasługi w Rozwoju Województwa Poznańskiego”

Życiorys

edytuj

Rodzice Włodzimierz Sznajder i Maria Sznajder[1] z domu Kukulska, oboje byli nauczycielami. Ojciec był oficerem Wojska Polskiego, rannym w czasie kampanii wrześniowej. Dzieciństwo, które przypadło na czas okupacji, spędził w rodzinnym Lądku.

Członek Polskiej Partii Wolności[2], w 1949 roku złożył przysięgę wojskową w KWP AK (Konspiracyjne Wojsko Polskie – Armia Krajowa) rejonu Konin – Słupca, jako szeregowiec ps. „Czar”. W latach 1949–1950 brał udział w akcjach inwigilacyjnych, ostrzegawczych i propagandowych w ramach K.W.P. Aresztowany 29.09.1950 przeszedł ciężkie śledztwo w Urzędzie Bezpieczeństwa w Poznaniu przy ul. Kochanowskiego i ul. 27 Grudnia. Skazany został przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Poznaniu z art. 86 par. 2 Kodeksu Karnego Wojska Polskiego na 12 lat więzienia. Więziony we Wronkach, Rawiczu i Potulicach. Przez 2 lata pobytu we Wronkach więziony był w 1 pawilonie, oddziału C o zaostrzonym rygorze. W wyniku ogłoszonej amnestii zmniejszono mu wyrok – jako niepełnoletniemu w chwili wyroku – do 6 lat, a w 1955 r., po pięcioletnim pobycie w więzieniu, ze względu na zły stan zdrowia został zwolniony warunkowo, z obowiązkiem okresowego meldowania się w komisariacie milicji.

W 1959 r. ukończył Studium Plastyczne w Warszawie w pracowni prof. Mariana Tomaszewskiego[3]. Był członkiem grupy plastyków „Nałęczów 56”.

Po zmianie ustrojowej w Polsce, 29.08.1991 r. został członkiem Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego – Oddział Wielkopolska w Poznaniu. 2 stycznia 1992 r. na mocy Ustawy Sejmowej z dnia 24 stycznia 1991 r. art.1 i art. 3 otrzymał uprawnienia kombatanckie. Zaczyna współpracę z Instytutem Pamięci Narodowej Oddział Poznań, przygotowując oprawę plastyczną I Zjazdu Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego na dzień 22 maja 1993 r. we Wronkach. Jest autorem plakietki zjazdowej, wykonanej na podstawie wyrytej przez siebie w 1951 r. na drzwiach celi we Wronkach sylwety orła. Emblemat ten został wykorzystany jako symbol na grobach zmarłych lub zamęczonych w latach 1945–1956 we Wronkach. lPN Oddział Wielkopolska wydał informator „Centralne Więzienie Karne we Wronkach lat 1945–56” w opracowaniu graficznym Jana Sznajdra.

Jego wspomnienia więzienne zostały wydrukowane w publikacjach książkowych – „W złowieszczych murach Wronek i Rawicza lat 1945–56” Poznań 1995 i „Powrót do Wronek” Wronki 1995. Wydał także własne wspomnienia konspiracyjne i więzienne na tle istniejących warunków politycznych i działającego podziemia w Polsce pt. „Szkło bolesne” Konin 1997. Przez wiele lat był stałym korespondentem miesięcznika „Wronieckie sprawy”[4], pisząc artykuły o żołnierzach podziemia, osadzonych w więzieniu Wronki. Jest autorem szeregu kart pocztowych tematyki więziennej okresu 11 Konspiracji.1 września 1996 r. Zarząd Główny Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego przyznał mu odznaczenie – „Krzyż Więźnia Politycznego”. W dniu 27 kwietnia 2023 r. przejął obowiązki Prezesa Konińskiego Oddziału Związku Inwalidów Wojennych RP[5].

Zamiłowanie do sztuki, a w szczególności malarstwa /którym zajmował się również jego ojciec Włodzimierz/ wyniósł z rodzinnego domu.Z zawodu plastyk i nauczyciel. Zorganizował i prowadził pierwszą w historii Konina, pracownię plastyczną dla, dzieci i młodzieży przy Domu Kultury w Koninie. W latach 1965–2000 prowadził zajęcia plastyczne z dziećmi kolejarzy w Koninie i Ogniska Środowiskowego TPD w Koninie. Był także konsultantem w Szkole Specjalnej w Koninie. Wychował kilku absolwentów szkół plastycznych. Prowadził instruktaż na terenie miasta i powiatu w zakresie estetyki klubów, spełniających rolę miejsc kultury. Był jednym z twórców, scenografem i aktorem „Kabaretu Koński Ogon”[6]. Początkowo malował, później, w latach 70-80 również rzeźbił w drewnie. Zafascynowany kulturą i sztuką antyku, wielokrotnie był w Grecji. Jego prace często inspirowane są mitologią grecką. Własne prace plastyczne, oprócz wystaw krajowych, prezentował wielokrotnie w Koninie. Jego obrazy znajdują się w prywatnych zbiorach w Polsce, Holandii, Francji, Szwajcarii.

W pomieszczeniach dworku w Posoce, w którym ze swoją partnerką życiową Bohdaną Czerwińską mieszka od lat sześćdziesiątych XX wieku, zorganizował i prowadzi Muzeum Sztuki Ludowej, posiadające atest konserwatora zabytków. Ekspozycja składa się z ok. 400 dzieł ludowych twórców. Zbiory oglądają miłośnicy sztuki ludowej w tym również obcokrajowcy, a także szkoły. Jan, Bohdana i dworek byli tematem etiud filmowych „Schronisko”[7] i „Upał”[8]. Był członkiem zarządu Towarzystwa Przyjaciół Konina[9]. Jest współredaktorem dodatku do „Przeglądu Konińskiego” „Koniniana”. Dwukrotnie wyróżniony nagrodą „Kariatydy"[10] obejmującą swoim zasięgiem rejon byłego Województwa Konińskiego. Wymieniony w plebiscycie jako jeden ze stu zasłużonych mieszkańców miasta. Otrzymał nagrodę Prezydenta Miasta Konina „za wieloletnią działalność i osiągnięcia w wzbogacaniu kulturalnego krajobrazu miasta Konina”. Przez tygodnik „Przegląd Koniński” wyróżniony nagrodą „Benedykt 2017”[11]. Wyróżniony honorowymi odznaczeniami „Za Zasługi” – dla Miasta Konina, dla Powiatu Konińskiego, dla Województwa Konińskiego, dla Województwa Wielkopolskiego. Dwukrotnie odznaczony „Zasłużony Działacz Kultury” (1980 i 2004). W 2006 r. został uhonorowany odznaczeniem „Zasłużony dla Kultury Polskiej”.

Publikacje

edytuj

„Szkło bolesne” (wspomnienia więzienne, Konin 1997) ISBN 83-86139-36-3

„Dopowiadanie obrazu” (zbiór wierszy, Konin 1998) ISBN 83-86139-57-9

„Na obraz i podobieństwo” (zbioru wierszy, Konin )

„Punkt Odniesienia[12]” (zbiór opowiadań, Konin 2022) ISBN 978-83-960106-9-8

Publikacje zbiorowe

edytuj

„W złowieszczych murach Rawicza i Wronek” (Poznań 1995) ISBN 8390175509, 9788390175508

„Powrót do Wronek[13]” (Wronki 1995)

Liczne ilustracje książek Zygmunta Kowalczykiewicza, Anny Dragan[14] i innych autorów związanych z Koninem

Katalogi wystaw

edytuj
  • „Kamienie są wokół. Nie jestem kamieniem...” (Konin 2009)
  • „Malarstwo i grafika[15]” (Konin 2015) ISBN 978-83-89690-41-8
  • „Ekspresja i odwaga[16]” (Konin 2020)
  • „Prawie wszystko[17]” (Konin 2021)

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2008)
  • Krzyż Orderu Krzyża Niepodległości (2013)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1997)
  • Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości (2020)
  • Odznaka „Weteran Walk o Wolność i Niepodległość Ojczyzny (1995)
  • Odznaka Za Zasługi dla Związku Kombatantów Rzeczpospolitej Polskiej i Byłych Więźniów Politycznych (2000)
  • Złota Odznaka Honorowa Związku Inwalidów Wojennych RP (2002)
  • Zasłużony Działacz Kultury (2004)
  • Zasłużony Dla Kultury Polskiej (2006)
  • Odznaka Honorowa Za Zasługi Dla Miasta Konina (1999)
  • Zasłużony Dla Powiatu Konińskiego (2006)
  • Za Zasługi Dla Województwa Konińskiego (1998)
  • Za Zasługi Dla Województwa Wielkopolskiego (2004)
  • Krzyż Więźnia Politycznego (1995)
  • Medal "Pro Memoria" (2005)
  • Medal "Pro Patria" (2013)
  • Odznaka Honorowa Sybiraka (2010)
  • Krzyż Za Wolność i Niepodległość (Londyn 1989)
  • Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (2008)
  • Krzyż 100 lat Związku Inwalidów Wojennych Rzeczypospolitej Polskiej (2018)

Przypisy

edytuj
  1. Maria Sznajder [online], CSW2020 [dostęp 2023-09-12] (pol.).
  2. Kajetan, Sznajder Jan [online], Lista Wyklętych, 19 października 2019 [dostęp 2023-10-01] (pol.).
  3. Zespół Szkół Plastycznych w Lublinie | Nauczyciele Lubelskiej Szkoły Plastycznej [online], liceumplastyczne.lublin.pl [dostęp 2023-09-13].
  4. Wronieckie Sprawy. Gazeta. Towarzystwa miłośników ziemi wronieckiej Wronki 64-510, Wydawnictwo [online], MisterWhat [dostęp 2023-10-01] (pol.).
  5. a (red.), Major rezerwy Jan Sznajder przejął obowiązki prezesa [online], Zapatrzeni w Konin, 29 kwietnia 2023 [dostęp 2023-10-01] (pol.).
  6. Na początku był jednak „Koński ogon” - Koniński Dom Kultury [online], www.kdk.konin.pl [dostęp 2023-10-01].
  7. FilmPolski.pl [online], FilmPolski [dostęp 2023-10-02] (pol.).
  8. FilmPolski.pl [online], FilmPolski [dostęp 2023-10-02] (pol.).
  9. Start - Towarzystwo Przyjaciół Konina [online], www.tpk.konin.pl [dostęp 2023-10-01].
  10. „Niezwykłe nagrody dla wyjątkowych osób”. Poznaliśmy laureatów Konkursu o statuetkę Kariatydy. [dostęp 2023-10-01].
  11. Benedykty 2017 – Konińska Fundacja Kultury [online] [dostęp 2023-10-01] (pol.).
  12. Nowa książka Jana Sznajdra - Konin. Tu płynie energia [online], www.konin.pl [dostęp 2023-10-01].
  13. Jaszczurka01, Ukazała się książka "Powrót do Wronek", red. Klemens Stróżyński [online], Związek Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, 18 sierpnia 2020 [dostęp 2023-09-16] (pol.).
  14. Debiutantka Anna Dragan - Konin. Tu płynie energia [online], www.konin.pl [dostęp 2023-09-12].
  15. KaSZu, Jan Sznajder [online], Centrum Kultury i Sztuki w Koninie, 1 czerwca 2015 [dostęp 2023-10-02] (pol.).
  16. KaSZu, Noc Kultury: JAN SZNAJDER "Malarstwo" [online], Centrum Kultury i Sztuki w Koninie, 11 września 2020 [dostęp 2023-10-02] (pol.).
  17. KaSZu, Wystawa Jan Sznajder "Prawie wszystko ..." [online], Centrum Kultury i Sztuki w Koninie, 13 sierpnia 2021 [dostęp 2023-10-02] (pol.).