Jan Targowski (oficer)
Jan Targowski (ur. 30 czerwca 1893 we Franciszkowie) – major saperów Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 major saperów
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
Szefostwo Inżynierii Okręgu Korpusu Nr X |
| Stanowiska |
szef inżynierii |
| Główne wojny i bitwy | |
.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 30 czerwca 1893 we Franciszkowie, w ówczesnym powiecie błońskim guberni warszawskiej, w rodzinie Bronisława i Róży z Adamaszków[1]. Był wyznania ewangelicko-reformowanego[1].
W 1918 walczył w szeregach I Korpusu Polskiego w Rosji. Za czyny męstwa został później odznaczony Orderem Virtuti Militari[2]. 19 stycznia 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w inżynierii i saperach, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[3]. 1 czerwca 1921 pełnił służbę w Grupie Inżynieryjnej Nr 4, a jego oddziałem macierzystym był 2 pułk saperów w Puławach[4]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 52. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[5]. W 1923 był przydzielony z 2 psap. do Departamentu V Inżynierii i Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych[6]. W 1924 został przeniesiony do 7 pułku saperów w Poznaniu[7]. Później został przydzielony do Departamentu V Wojsk Technicznych MSWojsk. w Warszawie, pozostając oficerem nadetatowym 7 psap. 12 kwietnia 1927 został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 i 7. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów[8]. W tym samym miesiącu został przeniesiony do kadry oficerów saperów z równoczesnym przydziałem do Szefostwa Saperów Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[9]. Z dniem 1 marca 1929 został przeniesiony służbowo z 1 Okręgowego Szefostwa Saperów[10] do 30 Dywizji Piechoty w Kobryniu na stanowisko szefa saperów[11]. W sierpniu 1931 został przeniesiony do Szefostwa Inżynierii Okręgu Korpusu Nr X w Przemyślu na stanowisko szefa[12][13]. Z dniem 30 czerwca 1932 został przeniesiony w stan spoczynku[14]. Po zakończeniu służby wojskowej przeniósł się do Warszawy i zamieszkał przy ul. A. Mickiewicza 14 m. 1[15]. 20 lutego 1933 dzięki wstawiennictwu wojewody pomorskiego, Stefana Kirtiklisa (kolegi z kursu unifikacyjnego w Rembertowie) został zatrudniony w Starostwie Powiatowym w Chełmnie na stanowisku podreferendarza działu wojskowego[1]. Od 27 marca 1935 pracował w Komisariacie Rządu w Gdyni na stanowisku kierownika referatu mobilizacyjnego i wojskowego[1].
Był żonaty ze Stanisławą Stykówną (1901–1977), która została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A8, rząd 1, grób 11)[1][16]. Jest to także grób Jana Targowskiego[16]. Małżeństwo Jana i Stanisławy Targowskich było bezdzietne[1].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 6833 – 10 maja 1922[2]
- Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[17]
- Amarantowa wstążka[1]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 – 1928[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości – 1928[1]
- Odznaka Pamiątkowa Więźniów Ideowych[15]
- Medal Zwycięstwa – 1925[18][19]
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Targowski Jan. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.41-3172 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-10-23].
- ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 458.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 5 lutego 1921, s. 203.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 337, 915.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 231.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 20, 876, 907.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 810, 830.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927, s. 120.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927, s. 111.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 583, 594.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929, s. 129.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931, s. 237.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 249, 481.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932, s. 362.
- ↑ a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2021-06-30]..
- ↑ a b Cmentarz Wojskowy. Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Warszawie. [dostęp 2024-10-23]..
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 50 z 3 maja 1925, s. 239.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 583.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.