Jan Nebesio
Jan Stefan Nebesio (ur. 1 stycznia 1953 w Sanoku) – polski działacz związkowy i opozycji demokratycznej w PRL, radny Rady Miasta Sanoka.
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1953 |
|---|---|
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujUrodził się 1 stycznia 1953 w Sanoku jak syn Józefa (1914-1984[1]) i Michaliny (1926-2015[2])[3][4][5]. Od grudnia 1970 do 1995 był pracownikiem Sanockiej Fabryki Autobusów „Autosan” na wydziale W-5[3][4]. Od września 1980 należał do NSZZ „Solidarność”, pełniąc funkcję społecznego zastępcy przewodniczącego NSZZ „S” na swoim wydziale[3][4]. W 1981 został absolwentem Technikum Mechanicznego przy Centrum Kształcenia Ustawicznego w Sanoku[4]. Po wprowadzeniu stanu wojennego działał w podziemiu[4]. Był zatrzymywany 27 października 1982 (zwolniony), potem w listopadzie 1982 (zwolniony 31 grudnia 1982)[4]. 31 sierpnia 1983 Sąd Wojewódzki w Krośnie na mocy amnestii umorzył postępowanie prowadzone przeciw niemu, zaś został wtedy zastosowany dozór oraz okres próby w wymiarze trzech lat[3][4][5]. W okresie od 2 listopada 1982 do 19 marca 1984 był rozpracowywany przez Wydział V komendy Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej / Wojewódzki Urząd Spraw Wewnętrznych w Krośnie w ramach SOR o kryptonimie „Powielacz”, a do 24 sierpnia 1989 przez p. V Rejonowego Urzędu Spraw Wewnętrznych w Sanoku w ramach SOR o kryptonimie „Inicjatywa[4]. W latach 80. działał w podziemnej „Solidarności”, udzielając się przy organizacji uroczystości i manifestacji[4]. Od 1986 należał do Solidarności Walczącej, kierował sanockim pododdziałem tej organizacji[4]. 30 września 1988, wspólnie z Kazimierzem Gierczakiem, Henrykiem Kozikiem i Franciszkiem Obercem, założył komisję wzgl. Komitet Organizacyjny „Solidarności” w Autosanie celem relegalizacji[3][4].
W 1989 był przewodniczącym Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność” w Sanoku oraz działał w Komitecie Obywatelskim w Sanoku[3][4]. Od 1990 należał do Partii Wolności, był szefem biura tejże w Sanoku, od 1991 przewodniczącym struktur[3][4]. Pod koniec 1993 wyrokiem Sądu Najwyższego został uniewinniony[3]. W wyborach samorządowych w 1994, startując z listy Podkarpackiego Forum Prawicy – Koalicja Dla Sanoka, uzyskał mandat radnego Rady Miasta Sanoka kadencji 1994-1998[6][7][8][9][4]. W 1997 założył w Autosanie oddziału związku „Sierpień 80”[4]. W lipcu 1998 został wybrany wiceprzewodniczącym zarządu okręgowego Ruchu Odbudowy Polski w województwie krośnieńskim[10]. W wyborach samorządowych w 1998 ubiegał się o mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego startując z listy Ruchu Patriotycznego „Ojczyzna”[11]. W październiku 2001 został wybrany naczelnikiem szkolenia w gnieździe Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku[12]. Bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Rady Miasta Sanoka w wyborach samorządowych 2010 startując z listy Prawa i Sprawiedliwości[13].
Żonaty z Różą Nebesio, ma trzy córki[3].
Odznaczenia
edytuj- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2007, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej)[14][15]
- Krzyż Wolności i Solidarności (2020)[16].
- Krzyż Solidarności Walczącej (2011)[potrzebny przypis]
- Tytuł „Zasłużony dla Regionu Podkarpacia NSZZ Solidarność” (2010)[17]
Przypisy
edytuj- ↑ Józef Nebesio. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-09-26].
- ↑ Michalina Nebesio. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2021-09-26].
- ↑ a b c d e f g h i Radni nowej kadencji. Jan Nebesio. „Tygodnik Sanocki”. Nr 44 (156), s. 11, 4 listopada 1994.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Czesław Nowak: Jan Nebesio. encysol.pl. [dostęp 2020-08-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-09)].
- ↑ a b Dane osoby z katalogu osób "rozpracowywanych". Jan Nebesio. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2020-08-24].
- ↑ Masz 189, wybierz jednego. „Echo Sanoka”. Nr 21, s. 7, 6 czerwca 1994.
- ↑ Najwięcej 454, najmniej 3. lekarze popularni, abstynenci nie. „Echo Sanoka”. Nr 24, s. 8, 27 czerwca 1994.
- ↑ Wybory samorządowe i pozostałe. sokolsanok.pl. [dostęp 2014-11-22].
- ↑ Mamy nową Radę!. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25 (137), s. 1, 3, 24 czerwca 1994.
- ↑ k. Zmiany w ROP-ie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 31, s. 1, 31 lipca 1998.
- ↑ Wybory ’98. „Tygodnik Sanocki”. Nr 38, s. 10, 18 września 1998.
- ↑ Bartosz Błażewicz. Walne Sokoła. „Tygodnik Sanocki”. Nr 43 (520), s. 11, 26 października 2001.
- ↑ Informacje o kandydacie. wybory2010.pkw.gov.pl. [dostęp 2022-10-19].
- ↑ M.P. z 2007 r. nr 59, poz. 679.
- ↑ Odznaczenia w 25. rocznicę powstania „Solidarności Walczącej”. prezydent.pl, 2007-06-15. [dostęp 2020-08-24].
- ↑ M.P. z 2020 r. poz. 811
- ↑ Jolanta Ziobro. Po prostu byli ludźmi. „Tygodnik Sanocki”. Nr 43 (989), s. 11, 29 października 2010.