Jan Krucina

polski duchowny katolicki

Jan Krucina (ur. 14 października 1928 w Karwinie-Darkowie, zm. 25 września 2020[1][2] we Wrocławiu) – polski duchowny katolicki, teolog, filozof, socjolog, specjalizujący się w etyce ogólnej, etyce społecznej, socjologii i teologii praktycznej.

Jan Krucina
Data i miejsce urodzenia

14 października 1928
Karwina

Data i miejsce śmierci

25 września 2020
Wrocław

Miejsce pochówku

cmentarz św. Wawrzyńca we Wrocławiu

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

21 czerwca 1959

Odznaczenia
Krzyż Komandorski I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi

Życiorys

edytuj

Urodził się 14 października 1928 w Karwinie-Darkowie na Zaolziu w Czechosłowacji. W latach 1947–1950 studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Ołomuńcu. Po likwidacji wydziału, przez komunistyczne władze Czechosłowacji, pracował jako robotnik, technik budowlany i kierownik działu planowania i inwestycji w jednym z zakładów Zagłębia Ostrawskiego. Po II wojnie światowej przeniósł się do Wrocławia gdzie w latach 1957-1959 uzupełnił studia na Arcybiskupim Seminariu Duchowym we Wrocławiu. 21 czerwca 1959 otrzymał święcenia kapłańskie[3]. Następnie podjął studia z zakresu filozofii praktycznej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim (KUL) w latach 1959–1963, które ukończył w 1965 uzyskując stopień doktora z filozofii na podstawie pracy: Dobro wspólne jako zasada społeczna.

W latach 1963–1974 był sekretarzem arcybiskupa (później kardynała) Bolesława Kominka[4].

W latach 1965–1979 wykładał na KUL-u. W tym samym czasie podjął pracę naukowo-dydaktyczną w Wyższym Seminarium Duchownym we Wrocławiu, gdzie w latach 1968–1988 był prorektorem. W latach 1988–1992 był rektorem Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu.

W dniu 7 grudnia 1972 roku otrzymał na KUL-u stopień doktora habilitowanego na podstawie rozprawy: Dobro wspólne. Teoria i jej zastosowanie. W 1973 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1993 profesorem zwyczajnym.

Pełni funkcję redaktora naczelnego rocznika Colloquium Salutis i był dyrektorem Wydawnictwa Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej. W latach 1988–1992 pełnił funkcję rektora obu wrocławskich uczelni teologicznych. Za jego kadencji Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu uzyskał prawo do nadawania stopnia doktora habilitowanego oraz zyskał oficjalne uznanie państwowe.

W 2002 został odznaczony Krzyżem Komandorskim I Klasy Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii[5].

Został pochowany 1 października 2020 r. na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu przy ul. Bujwida.

Publikacje

edytuj
  • Wartości podstawowe wobec Ewangelii, wyd. Tum, Wrocław 1995.
  • Sumienie społeczeństwa, wyd. Tum, Wrocław 1995.
  • Wyzwolenie społeczne, wyd. Tum, Wrocław 1995.
  • Drogami Kościoła, wyd. Tum, Wrocław 2000.
  • Bóg idzie naprzeciw, wyd. Tum, Wrocław 2003.
  • Dobry początek - połowa pracy, wyd. Tum, Wrocław 1993.
  • Gdzie Kościół jest rzeczywistością, wyd. Tum, Wrocław 1993.
  • Myśl społeczna Kościoła, wyd. Tum, Wrocław 1993.

Przypisy

edytuj

Bibliografia

edytuj