Jan Kanty Krasicki
Jan Kanty Maria Ignacy Aleksy Krasicki herbu Rogala, hrabia (ur. 26 października 1837 w Nawojowej, zm. 16 stycznia 1893 w Wiedniu) – ziemianin, działacz gospodarczy, polityk konserwatywny, poseł do austriackiej Rady Państwa oraz członek Izby Panów w Wiedniu.
| Jan Kanty Maria Ignacy Aleksy | |
| „Am or patriae nostra lex” | |
 herb Rogala (Krasicki hrabia) | |
| hrabia | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Ojciec | |
| Matka |
Izabela Maria ze Stadnickich |
| Żona |
Maria z Korwin-Krasickich |
| Dzieci |
Helena Izabela Homolacs |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Poseł do Rady Państwa kadencja V i VI | |
| Okres |
od 4 listopada 1873 |
| Przynależność polityczna |
Koło Polskie w Radzie Państwa - konserwatyści podolacy |
| Następca | |
| Członek Izby Panów | |
| Okres |
od 15 października 1885 |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUkończył studia prawnicze na uniwersytecie we Lwowie[1]. Praktykant koncepcyjny, od 1862 był koncypientem w Namiestnictwie Galicyjskim we Lwowie (1859-1862)[2]. W 1862 został oddelegowany jako komisarz do Ministerstwa Stanu, następnie od 1865 urzędnik Namiestnictwa, od 1866 przebywający na urlopie. W 1873 przeszedł w stan spoczynku[1].
Ziemianin, od 1860 właściciel dóbr Glinne w pow. leskim[3], a po śmierci ojca w 1882 także Boratyń w pow. jarosławskim. Członek oddziału jarosławskiego (1861-1873) I przemysko-mościsko-jaworowsko-mościckiego (1882) Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego we Lwowie[4]. Członek Krakowskiego Towarzystwa Rolniczego (1861-1864)[5] i Rady Administracyjnej Galicyjskiego Ogólnego Towarzystwa Ubezpieczeń (1871-1875)[6]. Prezes Rady Nadzorczej Kolei Naddniestrzańskiej (1874-1876)[7]. Członek (1876-1882) i prezes (1883-1889) Rady Nadzorczej Kolei Lwów-Czerniowce-Jassy[8]. Prezes Rady Nadzorczej Kolei Lwów-Bełżec (1889)[9].
Poseł do austriackiej Rady Państwa V kadencji (4 listopada 1873 – 22 maja 1879) i VI kadencji (7 października 1879 – 23 kwietnia 1885), wybierany w kurii IV (gmin wiejskich) w okręgu wyborczym nr 13 (Jarosław-Radymno-Sieniawa-Cieszanów-Lubaczów)[10]. Należał do frakcji posłów konserwatywnych (podolaków) w Kole Polskim w Wiedniu[1]. 19 września 1885 mianowany przez cesarza dożywotnim członkiem Izby Panów Rady Państwa[3], pełnił tę funkcję od 15 października 1885[11].
Zmarł śmiercią samobójczą. W 1892 podjął próbę samobójczą przez podcięcie gardła, ale został odratowany. W styczniu następnego roku wyskoczył z trzeciego piętra hotelu w Wiedniu. Powodem samobójczego kroku była prawdopodobnie choroba nerwowa i kłopoty finansowe[12][13]. Pochowany na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu (sektor 41 A - grób 4)[14],
Rodzina i życie prywatne
edytujUrodził się w rodzinie ziemiańskiej, syn Kazimierza Antoniego (1807-1882) i Izabeli Marii ze Stadnickich (1812-1879). Ożenił się 1 czerwca 1876 w Rzymie z Marią z Korwin-Krasickich (1847–1912). Mieli córkę Helenę Izabelę (1879–1940), która wyszła za Emanuela Homolacsa[3][15].
Odznaczenia
edytujKawaler królewskiego orderu bawarskiego św. Jerzego (24 kwietnia 1869)[3], kawaler wielkiego krzyża papieskiego orderu św. Grzegorza (1891)[3], kawaler papieskiego orderu Grobu Św. (31 października 1867)[3], kawaler wielkiej wstęgi rumuńskiego orderu Korony (1889)[3], kawaler honorowy maltański (20 marca 1862)[3]. Od 7 listopada 1863 podkomorzy austriacki (szambelan)[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Krasicki, Jan Graf - Parlamentarier 1848-1918 online [14.10.2019]
- ↑ Handbuch des Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859, s. 11; 1860, s. 11; 1861, s. 11; 1861, s. 15;
- ↑ a b c d e f g h i Jerzy Dunin-Borkowski, Almanach Błękitny. Genealogia żyjących rodów polskich, Lwów [1908], s. 488.
- ↑ Handbuch des Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861, s. 407; 1862, s. 421; 1863, s. 432; 1864, s. 441; 1865, s. 454; 1866, s. 454; Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1867, s. 810; 1868, s. 818; 1869, s. 539; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870, s. 578; 1871, s. 511; 1872, s. 509; 1873, s. 528; 1882, s. 567;
- ↑ Handbuch des Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861, s. 418; 1862, s. 435; 1863, s. 445; 1864, s. 454;
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871, s. 497; 1872, s. 495; 1873, s. 473; 1874, s. 556; 1875, s. 559;
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874, s. 502; 1875, s. 508; 1876, s. 510;
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1876, s. 519; 1877, s. 494; 1878, s. 484; 1879, s. 477; 1880, s. 482; 1881, s. 493; 1882, s. 495; 1883, s. 495; 1884, s. 475; 1885, s. 475; 1886, s. 475; 1887, s. 475; 1888, s. 475; 1889, s. 550;
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1889, s. 559;
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 123, 376, 384, 394-398, 406
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 389
- ↑ Člen panské sněmovny - sebevrahem. „Národní politika”, s. 1, 1893-01-17. (cz.).
- ↑ Arkadiusz Bińczyk. Kazimierz Krasicki. Żołnierz z wykształcenia, gospodarz z talentu. „Polska The Tomes”, 2018-10-24.
- ↑ Grab Jan Krasicki - Friedhöfe Wien - Info online [4.01.2020]
- ↑ Marek Minakowski, Jan Kanty Maria «Jan-Kanty» hr. Krasicki z Siecina h. Rogala [online], wielcy.pl [dostęp 2019-10-15] (pol.).