Jan Anioła
Jan Anioła (ur. 11 kwietnia 1908 we wsi Lasek koło Poznania, zm. 5 października 1997 w Krakowie) – polski profesor zajmujący się mechaniką maszyn i urządzeń, rektor Akademii Górniczo-Hutniczej. Budowniczy Polski Ludowej.
| Data i miejsce urodzenia |
11 kwietnia 1908 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
mechanik maszyn i urządzeń hutniczych |
| Tytuł naukowy |
profesor |
| Stanowisko |
Rektor Akademii Górniczo-Hutniczej (1969–1972) |
| Odznaczenia | |
         
| |
Życiorys
edytujUrodził się 11 kwietnia 1908 we wsi Lasek koło Poznania (obecnie część miasta Luboń). Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 i 237. lokatą, a na stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1938 i 72. lokatą w korpusie oficerów rezerwy artylerii[1][2]. W 1934 posiadał przydział w rezerwie do 11 dywizjonu artylerii konnej w Bydgoszczy[3].
W 1935 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej. Do 1938 pracował jako inżynier mechanik przemysłu maszynowego i hutniczego.
W kampanii wrześniowej 1939 walczył na stanowisku oficera obserwacyjnego 5 dywizjonu artylerii konnej. W czasie kampanii francuskiej 1940 walczył na stanowisku oficera obserwacyjnego 2 Warszawskiego pułku artylerii lekkiej, a następnie został internowany w Szwajcarii. W 1945 pełnił służbę w 4 Dywizji Piechoty w Wielkiej Brytanii. W 1946 wrócił do kraju.
Po wojnie jego działalność zawodowa i organizacyjna związana była z budową i rozwojem polskiego hutnictwa. Pracował m.in. w biurach projektów „Biprohut”, „Biprostal” oraz w Hucie im. Lenina (1946–1960). W AGH pracował od 1952 r. na Wydziale Metalurgicznym, od 1957 r. aż do emerytury był kierownikiem Katedry Maszyn Hutniczych na Wydziale Maszyn Górniczych i Hutniczych. Był dziekanem Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych w latach 1960–62 oraz prorektorem ds. nauczania w latach 1963–1969, a rektorem uczelni w latach 1969–1972. Jest autorem 2 monografii, skryptów oraz ok. 30 artykułów. W 1979 r. Senat AGH przyznał mu wyróżnienie doctor honoris causa.
Odznaczenia i wyróżnienia
edytuj- Order Budowniczych Polski Ludowej (1979)[4]
- Krzyż Wielki Orderu Odrodzenia Polski (1988)[5]
- Order Sztandaru Pracy I klasy
- Order Sztandaru Pracy II klasy (1954)[6]
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (1949)[7]
- Krzyż Czynu Bojowego Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie
- Medal „Za udział w wojnie obronnej 1939”
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Hutnik Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
- Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Nauczyciel Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Indywidualna Nagroda I stopnia MNiSW
Przypisy
edytuj- ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 592.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 155.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 661.
- ↑ Stefan Oberleitner, "Polskie ordery, odznaczenia i niektóre wyróżnienia zaszczytne 1705-1990: vademecum dla kolekcjonerów. Polska Rzeczpospolita Ludowa, 1944-1990", Wydawnictwo Kanion, 1992, s. 17
- ↑ Uroczyste spotkanie w Belwederze. „Nowiny”. Nr 169, s. 2, 21-24 lipca 1988.
- ↑ M.P. z 1954 r. nr 105, poz. 1355
- ↑ M.P. z 1949 r. nr 31, poz. 452
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Biogram: Historia AGH
- Prof. zw. mgr inż. Jan Anioła, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-02-03].
- Zygmunt Drzymała: Wspomnienie o Profesorze Janie Aniole Doktorze Honoris Causa i Rektorze Akademii Górniczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.