Jan Ławski

Jan Ławski (ur. 9 stycznia 1926 - 18 stycznia 2008) – polski wojskowy, pułkownik WP, oficer polityczny

Jan Ławski

pułkownik
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1926 Słoczna, powiat Nowogródek
Data i miejsce śmierci	18 stycznia 2008 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1945–1987
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	oddział partyzantki radzieckiej 1 Łużycki Oddział WOP Główny Zarząd Polityczny Wojska Polskiego
Stanowiska	instruktor w 1 Łużyckim Oddziale WOP szef Wydziału w Zarządzie Polityczno-Wychowawczym Dowództwa WOP szef oddziału Głównego Zarządu Politycznego Wojska Polskiego zastępca komendanta Wojskowego Instytutu Informatyki w Sztabie Generalnym WP
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Późniejsza praca	zastępca dyrektora Gabinetu Ministra Spraw Wewnętrznych
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w miejscowości Słoczna, powiat Nowogródek. W czasie okupacji należał do radzieckiej partyzantki. Do ludowego Wojska Polskiego wstąpił ochotniczo w 1945 r. W okresie od listopada 1946 do stycznia 1947 brał udział w walkach z podziemiem niepodległościowym o "utrwalenie władzy ludowej". Ukończył podoficerską szkołę łączności lotniczej, pracował na radiostacjach obsługujących Dowództwo Wojsk Lotniczych. Po ukończeniu kursu oficerów polityczno-wychowawczych w 1947 r. został podporucznikiem, a w latach 1948–1950 był instruktorem w 1 Łużyckim Oddziale WOP, a następnie instruktorem i szefem Wydziału w Zarządzie Polityczno-Wychowawczym Dowództwa Wojsk Ochrony Pogranicza w Warszawie. W 1964 r. ukończył studia w Wojskowej Akademii Politycznej im. Feliksa Dzierżyńskiego otrzymując tytuł magistra. W latach 1965–1975 służył w Głównym Zarządzie Politycznym WP na stanowisku szefa oddziału. W 1975 r. oddelegowany do Urzędu ds. Kombatantów na stanowisko dyrektora Zespołu Informacji i Współpracy z Zagranicą. W 1975 roku obronił także pracę doktorską w dziedzinie nauk humanistycznych. W latach 1979–1985 był zastępcą komendanta Wojskowego Instytutu Informatyki w Sztabie Generalnym WP. Ukończył również podyplomowe studia organizacji i zarządzania w Akademii Sztabu Generalnego WP. Napisał ponad 100 artykułów i publikacji dotyczących głównie tradycji WOP. Od 6.07.1985 do 5.11.1987 zastępca dyrektora Gabinetu Ministra Spraw Wewnętrznych Czesława Kiszczaka. W 1987 r. odszedł w stan spoczynku. Członek PPR oraz PZPR.

Do Koła nr 2 Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych w Warszawie wstąpił w sierpniu 1989 r. Pochowany na Cmentarzu Powązkowskim.

Odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 30-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Odznaka honorowa Za Zasługi dla Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy WP
• Medal Towarzystwa Sprawiedliwych Wśród Narodów Świata
• Patent Weterana Walk o Wolność i Niepodległość Rzeczypospolitej Polskiej

Źródła

• Biuletyn Informacji Publicznej IPN
• Głos Weterana i Rezerwisty, nr 10 (październik) 2008, str. 24