Jacek Perlin
Jacek Perlin (ur. 14 grudnia 1955 w Warszawie) – polski iberysta, językoznawca i dyplomata, profesor nauk humanistycznych; wykładowca Uniwersytetu Warszawskiego; ambasador RP w Kolumbii (2008–2012), w Wenezueli (1998–2002), konsul generalny w Kurytybie (2007–2009). Syn Oskara Perlina.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Rodzaj działalności |
dyplomata, iberysta, wykładowca, językoznawca |
| Ambasador RP w Wenezueli | |
| Okres urzędowania |
od 1998 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Konsul Generalny RP w Kurytybie | |
| Okres urzędowania |
od 2005 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Ambasador RP w Kolumbii | |
| Okres urzędowania |
od 2008 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Kariera naukowa
edytujW latach 1974–1980 studiował w Katedrze Iberystyki Wydziału Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego. Po uzyskaniu stopnia magistra w 1980 pozostał na uczelni jako doktorant. W 1981 został wiceprzewodniczącym uczelnianego koła NSZZ „Solidarność”. W 1988 obronił doktorat. W 1995 został doktorem habilitowanym nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, na podstawie rozprawy Lingwistyczny opis polskiego języka migowego, przedstawionej na Wydziale Polonistyki UW[1]. W 2020 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych[2].
Od 2003 jest profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich UW. Jest autorem kilkudziesięciu publikacji z dziedziny językoznawstwa i politologii, z zakresu fonologii, składni i gramatyki. Był także autorem słowników języka hiszpańskiego i portugalskiego[3].
Kariera dyplomatyczna
edytujW 1993 został pracownikiem Ministerstwa Spraw Zagranicznych RP. W latach 1994–1998 był wicedyrektorem Departamentu Ameryki Północnej i Południowej w centrali MSZ w Warszawie. W 1998 wyjechał na placówkę do Caracas, gdzie do 2002 był ambasadorem. Po powrocie do kraju trafił do Departamentu Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej MSZ, gdzie w randze radcy-ministra kierował redakcją resortowego pisma Opinie i Ekspertyzy. W latach 2005–2007 stał na czele Konsulatu Generalnego RP w Kurytybie. W 2008 był krótko wicedyrektorem Departamentu Ameryki MSZ, po czym został mianowany ambasadorem RP w Kolumbii, z dodatkową akredytacją na Dominikanie, Haiti, Saint Lucia i Panamie. Odwołany został w sierpniu 2012[4][5]. Był także chargé d’affaires w placówce w Rangunie[6].
Zna języki: hiszpański, francuski, portugalski, angielski i kataloński[3] oraz polski język migowy.
Monografie naukowe
edytuj- Jacek Perlin: Lingwistyczny opis polskiego języka migowego. Warszawa: Uniwersytet Warszawski. Wydział Neofilologii, 1993, s. 286. OCLC 833973212.
- Jacek Perlin: Typologia zmian fonemicznych. Warszawa: Energeia, 1997, s. 143. ISBN 83-85118-58-6.
- Jacek Perlin: Metodologia językoznawstwa diachronicznego. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Dialog”, 2004, s. 340. ISBN 83-89899-02-7.
Przypisy
edytuj- ↑ Prof. dr hab. Jacek Perlin, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-12-03].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 maja 2020 r. nr 115.4.2020 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2020 r. poz. 527).
- ↑ a b Komisja Spraw Zagranicznych /nr 49/ Biuletyn nr 909/VI [online], orka.sejm.gov.pl, 8 lipca 2008 [dostęp 2020-12-03].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 sierpnia 2012 r. nr 110-40-2012 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 689).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 sierpnia 2012 r. nr 110-42-2012 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2012 r. poz. 691).
- ↑ dr hab. Jacek Perlin, Prof. UW - Instytut Studiów Iberyjskich i Iberoamerykańskich [online], iberystyka.uw.edu.pl [dostęp 2020-08-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-14].
Bibliografia
edytuj- Prof. dr hab. Jacek Perlin, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2020-12-03].