Języki sepickie
rodzina języków z grupy papuaskiej
Języki sepickie (sepik) – rodzina ponad 50 języków papuaskich używanych głównie w prowincji Sepik Wschodni, w rejonie rzeki Sepik (Papua-Nowa Gwinea).
Klasyfikacja
edytujOpracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2][3]. W obrębie tych systematyk języki papi są zaliczane albo do grupy języków ze Wzgórz Sepik albo jako języki nadrzeczne Leonhard Schultze.
| Grupy i języki | Liczba mówiących | |
|---|---|---|
| Gałąź górnosepicka | ||
| Języki abau | ||
| abau | 7270 | |
| Języki iwamskie | ||
| amal (magaleri) | 830 | |
| iwam | 3000 | |
| iwam sepicki (jaweniański) | 2500 | |
| Języki wogamuskie (wogamuzyńsko-czenapiańskie) | ||
| czenapiański (chenapian) | 180 | |
| wogamusin | 700 | |
| Gałąź ram | ||
| autu (awtuw, kamnum) | 510 | |
| karawa (bulawa) | 63 | |
| bouye (pouye) | 960 | |
| Gałąź środkowosepicka | ||
| Języki ndu | ||
| abelam (ambulas) | 44 000 | |
| boiken (nucum, yangoru) | 31 000 | |
| burui | 260 | |
| gaikundi | 1200 | |
| kwasengen (hanga hundi) | 7200 | |
| iatmul (sepik wielki, nyaura) | 8400 | |
| koiwat | 800 | |
| manambu | 2100 | |
| mevembet (keak) | 6000 | |
| ngala (sogap) | 180 | |
| sengo | 520 | |
| sawos (sos kundi) | 2900 | |
| yelogu (kaunga, buiamanambu, wanyima) | 160 | |
| Języki nukuma | ||
| kwanga (gawanga) | 10 000 | |
| kwoma (washkuk) | 3000 | |
| seim (mende, womsak) | 5700 | |
| Języki yerakai | ||
| yerakai | 380 | |
| Języki znad Yellow River | ||
| ak | 75 | |
| awun (auwan) | 400 | |
| namia (namie, nemia, watalu) | 6000 | |
| Gałąź tama | ||
| ayi | 430 | |
| kalou (yawa) | 1400 | |
| mehek (makru) | 6300 | |
| pahi (lugitama, riahoma, wansum) | 840 | |
| pasi | 360 | |
| yessan-mayo (mayo, yessan, yamano) z dialektem warasai | 2000 | |
| Gałąź sepickowzgórzowa (Sepik Hills) | ||
| Języki wschodnie Wzgórz Sepik | ||
| Języki alamblackie | ||
| alamblak | 1500 | |
| kaningra (kaningara) | 300 | |
| Języki środkowe Wzgórz Sepik | ||
| Języki bahinemo (bahinemo–berinomo) | ||
| bahinemo (gahom) | 550 | |
| berinomo (bitara) | 350 | |
| bisis | 450 | |
| kapriman (sare, wasare) | 1600 | |
| mari | 80 | |
| sumariup | 80 | |
| watakataui | 350 | |
| Języki zachodnie Wzgórz Sepik | ||
| Języki sanio | ||
| sanio (saniyo-hiyewe) | 1300 | |
| piame | 100 | |
| niksek z dialektami gabiano, meiyari, setiali i paka | 930 | |
| hewa (lagaip, sisimin) z dialektem umairof | 2200 | |
| bikaru | 300 | |
| Języki papi (papi-asaba) | ||
| papi (baiyamo) | 70 | |
| suarmin (asaba, asabano, akiapmin, duranmin) | 140 | |
| Gałąź znad rzeki Leonhard Schultze | ||
| pei | 50 | |
| tuwari (aliapmin) | 360 | |
| walio | 230 | |
| yabio (yawiyo) | 66 | |
Przypisy
edytuj- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Sepik, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 23, Dallas: SIL International, 2020 [zarchiwizowane z adresu 2020-04-19] (ang.).
- ↑ William A. Foley: The Languages of the Sepik-Ramu Basin and Environs. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 197–432, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-003. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 96, 101, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).