Języki sama-bajaw

grupa języków austronezyjskich

Języki sama-bajaw[1] (in. sama-bajau)[2], także: języki bajau, języki sama[2] (języki samańskie)[3] – grupa spokrewnionych języków austronezyjskich używanych na Filipinach, w Archipelagu Sulu. Wariantami języka bajau posługuje się także ludność w Malezji i Indonezji.

Języki sama-bajaw
Obszar

Archipelag Sulu (Filipiny), Indonezja, Malezja

Użytkownicy

Badżawowie

Klasyfikacja genetyczna

języki austronezyjskie

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode.

Do grupy języków sama-bajaw należą następujące języki:[1]

R. Blust (2005, 2013) postuluje możliwość włączenia ich do rozszerzonej grupy języków barito (ang. Greater Barito); istnieje jednak możliwość, że podobieństwa między barito a sama-bajaw należy tłumaczyć zapożyczaniem[4]. Dawniej języki sama-bajaw bywały zaliczane do języków filipińskich (C.D. McFarland 1980)[3][5].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Eberhard, Simons i Fennig 2020 ↓.
  2. a b Akamine 2005 ↓, s. 377.
  3. a b Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 82, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 [zarchiwizowane] (pol.).
  4. Blust 2013 ↓, s. 743.
  5. Curtis D. McFarland, A linguistic atlas of the Philippines, Tokyo: Institute for the Study of Languages and Cultures of Asia and Africa, Tokyo University of Foreign Studies, 1980 (Study of languages & cultures of Asia & Africa monograph series 15), s. 59 i nast., OCLC 8581295 (ang.).

Bibliografia

edytuj