Józef Koska
Józef Stanisław Koska[1] (ur. 11 marca 1895, zm. 1940 w ZSRR) – major broni pancernych Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
 major broni pancernych
| |
| Data urodzenia |
11 marca 1895 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa, |
| Odznaczenia | |
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 11 marca 1895 jako syn Jana[2][3].
Podczas I wojny światowej jako rezerwowy chorąży w 33 pułku piechoty k.k. Landwehry w czerwcu 1917 został awansowany podporucznikiem piechoty C. K. Obrony Krajowej w rezerwie[4][5]. Do 1918 był przydzielony do pułku strzelców nr 16[6].
U schyłku wojny brał udział w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej, służąc w stopniu podporucznika w warsztatach technicznych w oddziale technicznym Naczelnej Komendy[7][8]. Został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia kapitana wojsk samochodowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[9][10][11], a potem na stopień majora w korpusie oficerów samochodowych ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1930[12]. W 1923, 1924, 1928, 1932 był przydzielony do 6 dywizjonu samochodowego w garnizonie Lwów[13][14][15][16].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej 1939 i agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został aresztowany przez Sowietów. Na wiosnę 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 55/4-36 oznaczony numerem 1467)[2]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Odznaczenie
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Obrony Krajowej był określany w języku niemieckim jako „Josef Koska”.
- ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 44. [dostęp 2020-12-20].
- ↑ Józef Koska. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
- ↑ Kronika. Mianowania w c. i k. obronie krajowej. „Gazeta Lwowska”. Nr 142, s. 4, 24 czerwca 1917.
- ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 137.
- ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 277.
- ↑ Obsada personalna obrony Lwowa 1 - 22.11.1918r.. stankiewicze.com. [dostęp 2015-06-18].
- ↑ Obsada personalna obrony Lwowa 1 - 22.11.1918r.. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-18)].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1018.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 929.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 659.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 277.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1011.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 922.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 652.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 782.
Bibliografia
edytuj- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.