Józef Kaiser (oficer)
Józef Kaiser (ur. 6 lipca 1897 w Wadowicach, zm. 1940 w ZSRR) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
| |
 podpułkownik dyplomowany artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
6 lipca 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1918–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
oficer sztabu |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytujUrodził się 6 lipca 1897 w Wadowicach, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Józefa i Karoliny z Matkowskich[1][2]. Od 1908 do 1910 uczył się w gimnazjum w Krakowie, następnie w szkołach wojskowych c. i k. Armii w Ems, Krakowie i Wiedniu. Zdał maturę. Od 1 września 1916 do 17 sierpnia 1918 był słuchaczem Akademii Artylerii w Traiskirchen[3]. Po jej ukończeniu został mianowany podporucznikiem i wysłany na front włoski, gdzie do listopada 1918 walczył w szeregach c. i k. Pułku Artylerii Polowej Nr 4 jako pierwszy oficer 4. baterii[3].
12 grudnia 1918 wstąpił do Wojska Polskiego[4]. 9 stycznia 1919 jako młodszy oficer 3. baterii 11 pułku artylerii polowej (później przemianowanej na 6. baterię 4 pułku artylerii polowej) został wysłany z Krakowa na front w Małopolsce Wschodniej przeciwko Ukraińcom[5]. Następnie walczył na wojnie z bolszewikami.
Na początku 1921 został przeniesiony z 4 pap do baterii zapasowej 12 pułku artylerii polowej[6]. 28 lutego 1921 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu porucznika, w artylerii, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[7]. 15 listopada 1921 został przyjęty do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza II Kursu Normalnego[5]. 1 października 1923, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Piechoty Dywizyjnej 4 Dywizji Piechoty na stanowisko oficera sztabu[8][5]. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924. Służył wówczas w dowództwie 4 Dywizji Piechoty, jego oddziałem macierzystym był 4 pułk artylerii polowej. Z dniem 1 sierpnia 1924 został przeniesiony z 4 DP do Oddziału Ogólnego Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisko referenta (etat Sztabu Generalnego)[9]. Od 1 czerwca 1926 do 21 września 1927 odbył praktykę liniową na stanowisku dowódcy 3. baterii 3 pułku artylerii polowej Legionów w Zamościu[5]. W międzyczasie (od 20 lipca do 11 października 1926) pełnił obowiązki szefa sztabu 3 Dywizji Piechoty Legionów w tym samym garnizonie[5]. 23 września 1927 został oficerem do prac przy dowódcy Okręgu Korpusu Nr II i generale inspekcjonującym, gen. dyw. Władysławie Jungu[5]. 6 grudnia 1928 został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu nr II w Lublinie na stanowisko kierownika Referatu Wyszkolenia i Oddziału Wyszkolenia[5]. Od września 1929 był kierownikiem Referatu Transportowego w Sztabie Głównym[5]. Z dniem 18 lutego 1931 został przeniesiony z Oddziału IV Sztabu Głównego do Szefostwa Komunikacji Wojskowych[10]. 2 kwietnia 1932 został odkomenderowany na II pięciomiesięczny Kurs Doskonalający dla oficerów artylerii w Szkole Strzelania Artylerii w Toruniu[11]. 9 października 1933 został przeniesiony do 18 pułku artylerii lekkiej w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko dowódcy I dywizjonu[5][12]. 4 lutego 1934 prezydent RP nadał mu z dniem 1 stycznia 1934 stopień majora w korpusie oficerów artylerii i 35. lokatą[13]. 9 lutego tego roku został przesunięty na stanowisko dowódcy III dywizjonu[5]. 7 czerwca 1934 roku ogłoszono przeniesienie do 28 Dywizji Piechoty w Warszawie na stanowisko szefa sztabu[14]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 37. lokatą w korpusie oficerów artylerii[15]. W tym czasie pełnił służbę w 5 pułku artylerii lekkiej we Lwowie na stanowisku dowódcy II dywizjonu[16].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był szefem Oddziału I Sztabu Armii „Prusy”. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 na terenach wschodnich II Rzeczypospolitej został aresztowany przez Sowietów. Był przetrzymywany w Samborze, po czym w maju 1940 został przewieziony do więzienia przy ulicy Karolenkiwskiej 17 w Kijowie. Tam został zamordowany przez NKWD prawdopodobnie na wiosnę 1940. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/3-116[17] oznaczony numerem 1201; jego tożsamość została podana jako Józef Kajzer)[18]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Zobacz też
edytujOrdery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 627[1] – 13 kwietnia 1921[19][20]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[15][21]
- Złoty Krzyż Zasługi – 19 marca 1936 „za zasługi w służbie wojskowej”[22][23]
- Srebrny Krzyż Zasługi – 25 maja 1929 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”[24][15]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[25]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[25]
Przypisy
edytuj- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-05].
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 3, 4.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 5.
- ↑ a b c d e f g h i j Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 8 stycznia 1921 roku, s. 62.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 12 marca 1921, s. 391.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923, s. 585.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 75 z 5 sierpnia 1924, s. 428.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 259.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932, s. 446.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 28 września 1933, s. 199.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 5 lutego 1934, s. 72.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934, s. 163.
- ↑ a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 161.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 725.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 116.
- ↑ Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 37. [dostęp 2014-10-27].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 16 z 23 kwietnia 1921, s. 810.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-05].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-04-05].
- ↑ M.P. z 1936 r. nr 66, poz. 131.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1936, s. 2.
- ↑ M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303.
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 3.
Bibliografia
edytuj- Kaiser Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.1-29 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-10-03].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.