Józef Ejczun
Józef Ejczun (ur. 24 maja 1894 w Januszewiczach, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan administracji (artylerii), kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.
| |
 kapitan administracji
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1914–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
adiutant pułku |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
Życiorys
edytuj
Syn Apolinarego i Anny z Kowalewskich pochodzących z Leżajska.
Ukończył gimnazjum w Kownie, a następnie studiował na uniwersytecie w Charkowie. Został powołany do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę wojskową w Tyflisie i w stopniu podporucznika służył w armii do końca 1917 roku. We wrześniu 1918 roku powrócił do domu i włączył się do działalności w POW. Po niedługim czasie został mianowany komendantem X Obwodu Olita. Józef Ejczun odznaczył się wspaniałymi zdolnościami organizacyjnymi oraz wyczuciem sytuacji politycznej, co miało duży wpływ na odzyskanie okolic Olity przez Rzeczpospolitą. Za te czyny został odznaczony Virtuti Militari.
Od 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego i przydzielony do Zarządu Parku i Warsztatów Wojsk Kolejowych nr 2 (2 pułk kolejowy). Został mianowany porucznikiem artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Z dniem 1 stycznia 1922 roku mianowany na porucznika. Od 1923 roku służył w 19 pułku artylerii polowej. W 1925 roku został przeniesiony na stanowisko oficera kadry 3 Oddziału Służby Artylerii, a następne 3 Oddziału Służby Uzbrojenia w Grodnie. Od 1928 roku służył w 29 pułku artylerii polowej. Awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku. Później, w tym samym stopniu i starszeństwie, został przeniesiony do korpusu oficerów administracji, grupa administracyjna[2]. W marcu 1939 był adiutantem pułku[3].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 – po agresji ZSRR na Polskę – w nieznanych okolicznościach dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku[4]. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach[4], gdzie od 17 czerwca 2000 mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie[5]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3863[4].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora[6][7][8]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[9][10][11].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari nr 5852
- Krzyż Niepodległości (10 października 1931)[12][13]
- Srebrny Krzyż Zasługi (19 marca 1935)[14]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Panteon Polski, Lwów, wrzesień 1928, nr 48 s. 11
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 305.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 745.
- ↑ a b c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 106.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 32 [dostęp 2024-10-21] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
- ↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
- ↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-12-16].
- ↑ EJCZUN JÓZEF [online], Niezwyciężeni 1918-2018 [dostęp 2020-12-16] (pol.).
- ↑ M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 86 „za zasługi w służbie wojskowej” jako Józef Eyczun.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Jerzy Ejczun - Ogrody Wspomnień [dostęp 2012-04-29].
- Stanisław Bartnik. aordycz.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]., „leżajska ” lista katyńska Almanach Leżajski, Zeszyt 3/2009, Wydawnictwo Towarzystwa Miłośników Ziemi Leżajskiej, s. 84 [dostęp 2012-04-29].