Józef Drotlew
Józef Edward Drotlew[a] (ur. 23 października 1898 w Zagórzu, zm. 15 lipca 1976 w Wielkiej Brytanii) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego II RP i Polskich Sił Zbrojnych, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
 Józef Drotlew (przed 1934) | |
 podpułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 października 1898 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
15 lipca 1976 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
szef sztabu dywizji |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa |
| Odznaczenia | |
      
| |
.png){kind=small}
Życiorys
edytujUrodził się 23 października 1898 w Zagórzu[2][3], w rodzinie Józefa (wg innego źródła Franciszka[4][3][5]) i Rozalii z Kierszków-Sieprawskiej[4][2]. Kształcił się w gimnazjach w Samborze[6]; w C. K. Gimnazjum Arcyksiężniczki Elżbiety (ukończona III klasa w 1911)[7][8][9], następnie w Filii C. K. Gimnazjum w Samborze (ukończona V klasa w 1913)[10][11]. Działał w harcerstwie oraz był członkiem Związku Strzeleckiego[6][2][5]. Przed 1914 był studentem[3].
Po wybuchu I wojny światowej 1914 został żołnierzem Legionów Polskich[6], służył w szeregach 1 kompanii II batalionu 5 pułku piechoty w składzie II Brygady do 6 grudnia 1915, po czym ranny przebywał w szpitalu rezerwowym w Cieszynie, a potem w domu rekonwalescencyjnym w Kamińsku[12][3]. Służył także w szeregach I Brygady, a po kryzysie przysięgowym z 1917 został wcielony do c. i k. armii i wysłany na front włoski[6][2].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. W szeregach 5 pułku piechoty Legionów brał udział w wojnie polsko-ukraińskiej oraz wojnie polsko-bolszewickiej[6] awansując do stopnia podporucznika. Brał udział w bitwie pod Dyneburgiem, gdzie został ranny oraz w Bitwie Warszawskiej, podczas której był dowódcą kompanii[2]. W ramach osadnictwa wojskowego otrzymał ziemię w Adampolu, w gminie Niehniewicze powiatu nowogródzkiego[6][13][14].
Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[15][16]. W latach 20. pozostawał oficerem 5 pp Leg. stacjonującym w Wilnie[17][18]. Z dniem 2 listopada 1926 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1926–1928[19]. 18 lutego 1928 awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 178. lokatą w korpusie oficerów piechoty[20]. Z dniem 31 października 1928, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera sztabu generalnego, został przydzielony do Dowództwa Obszaru Warownego „Wilno” na stanowisko oficera sztabu. Z dniem 1 stycznia 1930 został przesunięty na stanowisko szefa sztabu Dowództwa OWar. „Wilno”[21]. W październiku 1931 został przeniesiony do 6 pułku piechoty Legionów w Wilnie na stanowisko dowódcy batalionu[6][22][23][24][25]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty[26][27]. Od 8 listopada 1938 sprawował stanowisko szefa sztabu 15 Wielkopolskiej Dywizji Piechoty w Bydgoszczy[28].
Po wybuchu II wojny światowej pełnił tę funkcję podczas kampanii wrześniowej[29]. W dniach 19–21 września dowodził zreorganizowanym 59 pułkiem piechoty, a następnie wrócił na stanowisko szefa sztabu[30]. Po kapitulacji załogi Warszawy dostał się niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VII A Murnau. Po oswobodzeniu był oficerem 2 Korpusu Polskiego[2].
Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii. Był zatrudniony w muzeum Wallace Collection w Londynie. Zmarł 15 lipca 1976[2][31]. Został pochowany na cmentarzu Ealing Old Bradford[2].
Jego żona i córka poniosły śmierć w lipcu 1944 podczas bombardowania Wilna przez sowietów[2].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 16 lutego 1921[32]
- Krzyż Niepodległości – 2 sierpnia 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[33][34]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (3 maja 1976)[35]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 1938 „za zasługi na polu pracy społecznej”[36]
- Krzyż Walecznych czterokrotnie[37][27]
- Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”[38][39]
- łotewski Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej – 6 sierpnia 1929[40]
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 1 czerwca 1935, s. 61.
- ↑ a b c d e f g h i Tarnawski 2006 ↓, s. 17.
- ↑ a b c d Żołnierze Niepodległości : Józef Drotlew. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2022-10-06].
- ↑ a b Kolekcja VM ↓, s. 1.
- ↑ a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 35.
- ↑ a b c d e f g Kolekcja VM ↓, s. 4.
- ↑ Sprawozdanie 1909 ↓, s. LX.
- ↑ Sprawozdanie 1910 ↓, s. 60.
- ↑ Sprawozdanie 1911 ↓, s. 53.
- ↑ Sprawozdanie 1912 ↓, s. 81.
- ↑ Sprawozdanie 1913 ↓, s. 61.
- ↑ Lista Strat Legionów Polskich (V). Piotrków: 1 kwietnia 1916, s. 8.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2022-10-06]..
- ↑ Osadnicy wojskowi – lista kompletna. kresy.genealodzy.pl. s. 39. [dostęp 2022-10-06].
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 420.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 353.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 137.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 133.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 126, 184.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 21 lutego 1928, s. 47.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 116.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931, s. 328.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 33, 536.
- ↑ Lista starszeństwa 1933 ↓, s. 25.
- ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 24.
- ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 375.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 534.
- ↑ Dziennik działań ↓, 51.
- ↑ Dziennik działań ↓, 61, 69.
- ↑ Józef Edward Drotlew. myheritage.com. [dostęp 2017-05-30].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 26 lutego 1921, s. 340.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 178, poz. 260.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 11 listopada 1931, s. 362.
- ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 23, Nr 6 z 31 grudnia 1976.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938, s. 9.
- ↑ Kolekcja VM ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 411.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937, s. 35.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 6 sierpnia 1929, s. 239.
Bibliografia
edytuj- Drotlew Józef. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari; sygn. I.482.57-4860 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2024-01-16].
- Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1909. Sambor: 1909.
- Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1910. Sambor: 1910.
- Sprawozdanie Dyrekcji C. K. Gimnazyum Arcyksiężniczki Elżbiety w Samborze za rok szkolny 1911. Sambor: 1911.
- Sprawozdanie Kierownika Filii C. K. Gimnazyum w Samborze za rok szkolny 1911/12. Sambor: 1912.
- Sprawozdanie Kierownika Filii C. K. Gimnazyum w Samborze za rok szkolny 1912/13. Sambor: 1913.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty 1 lipca 1933. Warszawa: Przegląd Piechoty, 1933.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwiec 1935. Warszawa: Departament Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1935.
- Józef Drotlew: Dziennik działań 15 d.p.. [w:] B.I.27a [on-line]. Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. [dostęp 2022-10-06].
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
- Jerzy Tarnawski. Lipcowe rocznice zagórskie i ich bohaterowie – płk WP Józef Drotlew (1898–1976). „Verbum”. 6–7 (31–32), 2006-07-09. Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Zagórzu.