Józef Baszak
Józef Jan Baszak (ur. 18 lutego 1932 w Sanoku, zm. 22 czerwca 2022) – polski ekonomista, pracownik przedsiębiorstw oraz działacz polityczny i społeczny związany z Sanokiem.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujJózef Jan Baszak urodził się 18 lutego 1932 w Sanoku jako jedno z dziewięciorga dzieci Michała (1888-1968, rodem z Wojutycz) i Franciszki z domu Żołnierczyk (1894-1969)[1][2][3][a]. W rodzinnym mieście uczył się w Szkole Powszechnej im. Tadeusza Kościuszki na Posadzie[2]. Potem kształcił się w sanockich szkołach ekonomicznych, gdzie w 1949 ukończył czteroletnie Gimnazjum Kupieckie, a następnie dwuletnie Technikum Administracyjno-Gospodarcze II stopnia[4][2]. W latach 50. był zawodnikiem sekcji tenisa stołowego i tenisa ziemnego w klubie ZKS Stal Sanok[5]. Po maturze studiował w Wyższej Szkole Ekonomicznej w Katowicach, gdzie w 1955 ukończył studia pierwszego stopnia w zakresie rachunkowości przemysłu[2]. Podczas studiów udzielał się w działalności AZS i pracował przy budowie Stadionu Śląskiego[6]. W późniejszych latach 1959-1962 w katowickiej WSE odbył studia drugiego stopnia w zakresie finansów, uzyskując tytuł magistra ekonomii[7][2].
Początkowo po studiach, na podstawie nakazu pracy był zatrudniony w Sanockiej Fabryce Wagonów „Sanowag”, a od 15 sierpnia 1956 do 1967 w Terenowym Przedsiębiorstwie Produkcji Materiałów Budowlanych w Sanoku, awansując tam na stanowisko dyrektora naczelnego[2]. Od 15 czerwca 1967 pracował w Sanockim Przedsiębiorstwie Budowlanym, w którym do 1971 był zastępcą dyrektora ds. zaplecza (środków produkcji), a od czerwca 1971 do 5 lipca 1978 sprawował stanowisko dyrektora[8][9][10][11][2]. Z pracy tamże odszedł w ramach sprzeciwu wobec reorganizacji zakładu, przekształcającej SPB w Zakład Budowlano-Montażowy w Sanoku[12][13][10][11]. W latach 1978–1979 był zatrudniony w składzie zarządu Spółdzielni Mieszkaniowej w Sanoku[14][2]. Później przez dwa lata pracował na obszarze ZSRR w ramach oddelegowania[15][2]. Był zatrudniony w pracach przy gazociągu[15], był pełnomocnikiem Rzeszowskiego Zjednoczenia Budowlanego w Komarnie (Ukraińska SRR)[2]. 1 grudnia 1980 podjął pracę w Sanockich Zakładach Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku, wpierw na stanowisku specjalisty ds. ekonomicznych w dziale ekonomicznym, a od 16 lutego 1981 jako zastępca dyrektora ds. ekonomicznych[16]. Po nagłej śmierci naczelnego dyrektora zakładu, Zbigniewa Paszty, 2 maja 1981 został mianowany na jego następcę i sprawował stanowisko do 1990[17].
W 1973 został członkiem Miejskiej Rady Narodowej w Sanoku i objął funkcję przewodniczącego Komisji Rozwoju Gospodarczego i Gospodarki Mieszkaniowej[18]. W 1978 uzyskał reelekcję w kadencji 1978-1981, został przewodniczącym Komisji Gospodarki Miejskiej i Rolnictwa oraz z ramienia PZPR zasiadał w Prezydium MRN[19]. W maju 1981 został wybrany członkiem Egzekutywy Komitetu Miejskiego PZPR w Sanoku[20]. Był wybierany członkiem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krośnie: 17-18 czerwca 1981[21][22], 27 stycznia 1984[23][24]. Był wybierany do zarządu Towarzystwa Rozwoju i Upiększania Miasta Sanoka: w styczniu 1983[25], w czerwcu 1987[26]. W późniejszych latach 80. był przewodniczącym Miejskiej Komisji Czynów Społecznych w Sanoku[27]. W latach 70. był członkiem Społecznego Komitetu Budowy Ośrodków Sportowych w Sanoku[28]. Na przestrzeni lat w Sanoku udzielał się w komitetach budowy sztucznego lodowiska Torsan, kortów tenisowych, infrastruktury MOSiR, w tym toru lodowego Błonie i zespołu basenów kąpielowych[6][5][15]. Na początki lat 70. był współzałożycielem Sanockiego Klubu Tenisowego[5]. Był dyrektorem komitetu organizacyjnego Mistrzostw Polski w Podnoszeniu Ciężarów 1987 w Sanoku w dniach 27-30 marca 1987[29]. W 1988 otrzymał nominację na wyższy stopień oficerski kapitana rezerwy Ludowego Wojska Polskiego[30].
,_SFOZ_2.jpg)
Przed wyborami parlamentarnymi w 1989 był anonsowany w gronie kandydatów do ubiegania się o mandat Sejmu PRL X kadencji z puli PZPR w okręgu wyborczym nr 51[31], jednak ostatecznie nie wziął udziału w wyborach[32]. W III Rzeczypospolitej pełnił mandat radnego Rady Powiatu Sanockiego kadencji II 2002–2006 (startował z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej-Unii Pracy)[33] i kadencji IV 2010–2014 (startował z listy KW Stowarzyszenie „Zjednoczeni Samorządowcy Ziemi Sanockiej”)[34][7].
W późniejszych latach oddał się pracy społecznej w zakresie budowy obiektów sportowych i służby zdrowia[7][35]. Pierwotnie był jednym z założycieli Społecznego Komitetu Pomocy Sanockiemu Szpitalowi[15]. Został prezesem zarządu Sanockiej Fundacji Ochrony Zdrowia (od 2003) i prezesem zarządu Fundacji Zdrowia na Rzecz Szpitala w Sanoku przy ul. 800-lecia 26 „Szpital”[36][37][38][15][7].
Od 1956 jego żoną była Krystyna Wójcicka (1935-2019)[7][2][39]. Miał córkę Grażynę i syna Bogusława[7]. Zmarł 22 czerwca 2022[40]. Został pochowany na Cmentarzu Posada w Sanoku 25 czerwca 2022[41].
Publikacje
edytuj- Zarys dziejów lecznictwa na terenie Ziemi Sanockiej w latach 1485–2012 (2016, autor rozdziału Fundacja. Darczyńcy i Wolontariusze)
- Historia czynów społecznych w Sanoku 1945–2000 (2016, współautor)
- Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku 1931–1991 (2020, współautor)
c.jpg)
Odznaczenia
edytuj- Złota odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1976)[42]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej” (1987)[43]
- Złota Odznaka Honorowa Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej (1977)[44]
- Odznaka „Zasłużony Działacz Frontu Jedności Narodu” (1982)[45]
- Odznaka „Przyjaciel Dziecka” (1988[46], 2008[47])
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1976)[42]
- Order Świętego Stanisława II klasy (1995)[48][49][50]
- Nominacja do Nagrody Jana Rodowicza „Anody” w kategorii „Całokształt dokonań oraz godna naśladowania postawa życiowa” (2018)[51]
Uwagi
edytuj- ↑ Michał i Franciszka Baszakowie zostali pochowani na Cmentarzu Posada w Sanoku.
Przypisy
edytuj- ↑ Księga małżeństw (1912–1924). Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku. s. 71 (poz. 20).
- ↑ a b c d e f g h i j k SZPG 2020 ↓, s. 116.
- ↑ Oświadczenie majątkowe radnego. powiatsanok.nazwa.pl, 2014. [dostęp 2021-04-21].
- ↑ Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 321, 322. ISBN 83-903469-0-7.
- ↑ a b c Sport w Sanoku w okresie powojennym. isanok.pl, 2007-01-26. [dostęp 2021-04-21].
- ↑ a b Artur Bata. Jeden spośród społeczników. „Podkarpacie”. Nr 51/52, s. 4-5, 18 grudnia 1975.
- ↑ a b c d e f Radni Rady Powiatu kadencja IV (2010-2014). „Tygodnik Sanocki”. Nr 50 (996), s. 10, 17 grudnia 2010.
- ↑ Plenum KW PZPR w Krośnie. Szybki społeczno-gospodarczy rozwój Bieszczadów. „Nowiny”. Nr 223, s. 2, 10 października 1975.
- ↑ SPB 1978 ↓, s. 3.
- ↑ a b Baszak. SPB (1950-1978) 2014 ↓, s. 100, 102.
- ↑ a b Radzik. SPB (1978-1993) 2014 ↓, s. 120.
- ↑ Dowody uznania za rzetelny wysiłek. 35 pracowitych lat załogi SPB. „Nowiny”. Nr 228, s. 2, 30 września 1985.
- ↑ Marian Struś. Jubileusz 35-lecia Sanockiego Przedsiębiorstwa Budowlanego. Sztandar i wysokie odznaczenie dla jubilata. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 29 (356), s. 1–2, 10–20 października 1985.
- ↑ Mieczysław Kozimor: Spółdzielnia Mieszkaniowa w Sanoku w latach 1959-1991. Sanok: 2014, s. 184. ISBN 978-83-60380-33-8.
- ↑ a b c d e Sabina Tworek: Józef Baszak – żyje dla innych. korsosanockie.pl, 2017-02-24. [dostęp 2021-04-21].
- ↑ SZPG 2020 ↓, s. 67, 116.
- ↑ SZPG 2020 ↓, s. 71-73, 94, 100, 101, 116.
- ↑ Stachowicz. MRN 2008 ↓, s. 237, 238.
- ↑ Stachowicz. MRN 2008 ↓, s. 255, 260, 271, 272.
- ↑ Wiesław Skałkowski ponownie I sekretarzem KM PZPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 15 (215), s. 1, 20-31 maja 1981.
- ↑ Reprezentanci Sanoka w partyjnych władzach województwa. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 19 (219), s. 1, 1-10 lipca 1981.
- ↑ Członkowie KW PZPR w Krośnie. „Nowiny”. Nr 23, s. 3, 15 czerwca 1981.
- ↑ Sanoczanie w wojewódzkich władzach partyjnych. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 5 (296), s. 1-2, 10-20 lutego 1984.
- ↑ Wojewódzka Konferencja Sprawozdawczo-Wyborcza PZPR w Krośnie. „Nowiny”. Nr 24, s. 7, 28-29 stycznia 1984.
- ↑ TRUMS – bogaty dorobek i ambitne zamierzenia. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 7 (263), s. 2, 1-10 marca 1983.
- ↑ Nowe władze TRUMS. „Gazeta Sanocka – Autosan”, s. 1-2, Nr 19 (418) z 1-10 lipca 1987.
- ↑ Stachowicz. MRN 2008 ↓, s. 294.
- ↑ Marcin Drozd: Wspomnienia. Sanok: 2014, s. 79.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Kolejne MP w Sanoku – kolejny medal dla organizatorów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 10 (409), s. 4, 1-10 kwietnia 1987.
- ↑ W uznaniu żołnierskiego trudu. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 31 (466), s. 2, 1-10 listopada 1988.
- ↑ 8 bm. wojewódzkie forum przedwyborcze. „Nowiny”. Nr 103, s. 3, 4 maja 1989.
- ↑ M.P. z 1989 r. nr 21, poz. 149
- ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 2001–2004. „Rocznik Sanocki”. IX, s. 432, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- ↑ Wyniki wyborów do Rady Powiatu. „Tygodnik Sanocki”. Nr 47 (993), s. 11, 26 listopada 2010.
- ↑ SZPG 2020 ↓, s. 117.
- ↑ Indeks numerów → Rocznik 2018 → Numer 224/2018 (5612) z 20 listopada 2018 r. → Pozycja 1093757. imsig.pl. [dostęp 2021-04-21].
- ↑ Indeks numerów → Rocznik 2005 → Numer 9/2005 (2101) z 13 stycznia 2005 r. → Pozycja 4492. imsig.pl. [dostęp 2021-04-21].
- ↑ Ludzie organizacji. fundacjazdrowia.qpr.pl. [dostęp 2021-04-21].
- ↑ Kondolencje. „Tygodnik Sanocki”. Nr 7 (1412), s. 2, 15 lutego 2019.
- ↑ Zmarł Józef Baszak. tygodniksanocki.pl, 2022-06-22. [dostęp 2022-06-25].
- ↑ MK, ST: Dzisiaj pożegnaliśmy śp. Józefa Baszaka - człowieka, który żył dla innych. korsosanockie.pl, 2022-06-25. [dostęp 2022-06-25].
- ↑ a b Nagrody i wyróżnienia dla budowniczych zespołu basenów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 1 (70), s. 5, 1–15 stycznia 1977.
- ↑ B. Struś. Zakończenie obchodów 50-lecia ZKS „Stomil-Sanoczanka”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 1 (436), s. 7, 1-10 stycznia 1988.
- ↑ Wiesław Koszela. Odsłonięcie Pomnika Wdzięczności. Złote odznaki TPPR. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 21 (90), s. 2, 15–30 listopada 1977.
- ↑ Stachowicz. MRN 2008 ↓, s. 279.
- ↑ Bogumiła Koszela. TPD-owskie książeczki mieszkaniowe dla dzieci – wyróżnienia dla działaczy. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4 (439), s. 2, 1-10 lutego 1988.
- ↑ Bartosz Błażewicz. Jubileusz z rozmachem. „Tygodnik Sanocki”. Nr 41 (935), s. 3, 9 października 2009.
- ↑ Praemiando icitat. „Tygodnik Sanocki”. Nr 13 (177), s. 1, 2, 31 marca 1995.
- ↑ Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki”. Tom VIII, s. 317, 2001. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- ↑ Józef Baszak: Fundacja Darczyńcy i Wolontariusze. W: Zarys dziejów lecznictwa na terenie Ziemi Sanockiej w latach 1485–2012. Sanok: Sanocka Fundacja Ochrony Zdrowia, 2012, s. 281. ISBN 987-83-934513-1-9.
- ↑ Poznaj nominowanych do Nagrody im. Jana Rodowicza „Anody”. 1944.pl, 2018-02-23. [dostęp 2022-07-26].
Bibliografia
edytuj- Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane. Warszawa: WDA – Zakład Typograficzny, 1978.
- Władysław Stachowicz. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950–1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990, s. 131-320, 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- Józef Baszak: Powstanie i rozwój Sanockiego Przedsiębiorstwa Budowlanego (1950-1978). W: Budownictwo. Sanockie Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej. Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane. Sanok: 2014. ISBN 978-83-934513-6-4.
- Andrzej Radzik: Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane lata 1978-1993. W: Budownictwo. Sanockie Przedsiębiorstwo Ceramiki Budowlanej. Sanockie Przedsiębiorstwo Budowlane. Sanok: 2014. ISBN 978-83-934513-6-4.
- Józef Baszak, Andrzej Romaniak, Edward Zając: Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku 1931–1991. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2020, s. 1-200. ISBN 978-83-60380-45-1.