Instrukcja prosta
Instrukcja prosta – instrukcja zdefiniowana w składni określonego języka programowania, wykonująca pojedynczą akcję.
Rodzaje
edytujDo najczęściej spotykanych instrukcji prostych zalicza się:
Charakterystyka
edytujInstrukcje proste, w odróżnieniu od instrukcji strukturalnych, charakteryzują się tym, że stanowią zlecenie wykonania pojedynczej akcji i nie zawierają innych instrukcji jako swoich składowych. Instrukcja prosta jest zapisana w kodzie źródłowym, w ciągu instrukcji (prostych lub strukturalnych) i oddzielona od nich separatorem bądź terminatorem instrukcji.
W niektórych językach, do instrukcji prostych zalicza się także deklarację jako instrukcję bierną, nie wykonującą akcji lecz tworzącej określone obiekty programu (np. zmienne, ingresje itp.). Tak jest np. w języku PL/I.
Niejednoznaczność klasyfikacji
edytujPewne specyficzne instrukcje są różnie klasyfikowane przez literaturę przedmiotu. Przykładem są instrukcje ukierunkowane na programowanie hybrydowe. Np. w Turbo Pascalu instrukcja inline umożliwiająca wprowadzenie fragmentu kodu w języku maszynowym, mimo że składa się z ciągu instrukcji (maszynowych) jest zaliczana do instrukcji prostych, natomiast instrukcja asm … end, która de facto może składać się z tych samych poleceń ale zapisanych za pomocą mnemoników asemblera, zaliczana jest do instrukcji strukturalnej – grupującej.
Bibliografia
edytuj- Michael Marcotty, Henry Ledgord, W kręgu języków programowania, tłum.: Krystyna Jerzykiewicz, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1980, Seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ISBN 83-204-1342-7
- John E. Nicholls, Struktura języków programowania, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1980, seria: Informatyka, ISBN 83-204-0246-8
- Andrzej Marciniak, Borland Pascal 7.0, Wyd. Nakom, Poznań 1994, seria: Biblioteka Użytkownika Mikrokomputerów, ISBN 83-85060-53-7, ISSN 0867-6011