Instrukcja pusta

Instrukcja pusta – instrukcja w kodzie źródłowym, która nie powoduje wykonania jakiejkolwiek czynności.

Zastosowanie instrukcji pustej

Instrukcję pustą, stosuje się w takich miejscach w kodzie źródłowym, w których składnia danego języka programowania wymaga podania instrukcji lub wyrażenia, podczas gdy implementowany algorytm nie wymaga wykonania jakiejkolwiek czynności. Ma to więc na celu ułatwienie opracowywania programu.

Sposób zapisu instrukcji pustej

Instrukcja pusta w większości języków programowania wysokiego poziomu nie wymaga zastosowania specjalnego zapisu (np. słowa kluczowego), często jest to po prostu brak jakiegokolwiek zapisu lub użycie jedynie terminatora bądź separatora instrukcji. W językach asemblerowych zwykle występuje określony mnemonik, odpowiadający kodowi rozkazu języka maszynowego, oznaczającego polecenie: nie rób nic. Np. w asemblerach procesorów serii 8086 i zgodnych, jest to mnemonik NOP (no operation), który nie wykonuje żadnej operacji, lecz zabiera czas procesora (opóźnia go).

Przykłady

Przykłady zapisu instrukcji pustej w językach wysokiego poziomu:

Pascal

Pomiędzy słowami then i else występuje jedynie separator, brak zapisu jakiejkolwiek instrukcji oznacza wystąpienie instrukcji pustej.

if warunek then
else instrukcja;

Język C

W języku C średnik jest terminatorem instrukcji, zapis instrukcji pustej wymaga użycia średnika.

if(warunek);
else instrukcja;

Python

W Pythonie instrukcję pustą reprezentuje specjalne słowo kluczowe, pass.

if warunek:
    pass
else:
    pass

AWK

W języku tym instrukcję pustą tworzy wiersz, w którym umieszczono jedynie znak średnika ";".

Zobacz też

• instrukcja
• separator