Ignacy Starzyński

Ignacy Dominik Kajetan Wawrzyniec Starzyński herbu Ślepowron (ur. 1776 w Psarach, zm. 11 czerwca 1846 w Brużyczce) – ziemianin, przedsiębiorca, poseł powiatu zgierskiego województwa mazowieckiego na sejm Królestwa Kongresowego 1830 roku i Sejm powstania listopadowego 1830-1831 roku. Posługiwał się herbem Ślepowron.

Ignacy Starzyński

Ignacy Dominik Kajetan Wawrzyniec Starzyński herbu Ślepowron

Data i miejsce urodzenia	1776 Psary
Data i miejsce śmierci	11 czerwca 1846 Brużyczka
Narodowość	polska
Odznaczenia

Życiorys

Urodził się w śred­niozamożnej rodzinie szlacheck­iej. Po ojcu otrzymał kilka wsi przynależnych do dóbr Strzeblew. W jednej z posiadanych wsi – Ozorkowie – założył osadę przemysłową, ukierunkowaną na produkcję sukna. Majątek zainwestował w regulację Bzury, a projekt urbanistyczny miejscowości zlecił Augus­towi Dorn­steinowi. W 1807 roku sprowadził z Dąbia pierwszych 19 suki­en­ników, cztery lata później wyk­wal­i­fikowanego farbiarza – Samuela Weg­n­era, a w 1821 roku – Friedricha i Hein­richa Schlösserów, którzy w tamtym okresie założyli jedną z największych fabryk włókienniczych I połowy XIX w. w Królestwie Polskim. W roku 1816 Ozorków otrzymał prawa miejskie i tym samym roku Starzyński został wójtem miejscowości. W 1820 roku został odznaczony „hon­orową dystynkcją” za zasługi dla uprze­mysłowienia kraju oraz otrzymał również order św. Stanisława. W lat­ach 1815–1830 Starzyński był sędzią powiatu zgier­skiego, a w latach 1830–1831 posłem na Sejm Królestwa Pol­skiego, w którego obradach uczestniczył. Był zwolennikiem powstania listopadowego, które przypadało na okres jego pełnienia funkcji posła, niemniej niepokoiły go zastoje produkcji. Powstańcom listopadowym zapisał 6 mórg ziemi. W wyniku upadku powstania i podniesienia ceł, Starzyński postanowił sprzedać Ozorków Felik­sowi Łubieńskiemu, byłemu min­istrowi spraw­iedli­wości w Księst­wie Warsza­wskim. Następnie przeniósł się do fol­warku w Solcy Wielkiej.