Ignacy Miączyński (1767–1840)
Ignacy Miączyński herbu Suchekomnaty (ur. 1767, zm. 1840) – prezes Senatu w czasie powstania listopadowego, senator-wojewoda Królestwa Polskiego od 1825, senator-kasztelan od 1818, rezydent rosyjski oraz honorowy obywatel w Rzeczypospolitej Krakowskiej, członek Rządu Centralnego Wojskowego Tymczasowego Obojga Galicji w 1809.
 Suchekomnaty | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Władysław Miączyński |
| Matka |
Magdalena Krzemieniecka |
| Żona |
Salomea Suchecka |
| Dzieci |
Henryk August |
| Odznaczenia | |
 
| |
Syn Władysława Miączyńskiego, konfederata barskiego, oraz Magdaleny Krzemienieckiej herbu Grzymała. Bratanek Józefa Miączyńskiego (1740–1800). Mąż Salmoneli Suchackiej h. Poraj.
W 1812 roku jako radca Głównej Izby Obrachunkowej i członek Towarzystwa Królewskiego Gospodarczo-Rolniczego przystąpił do Konfederacji Generalnej Królestwa Polskiego[1].
Był jednym z założycieli Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Królestwie Polskim, którego był prezesem. Pod koniec swojego życia wstąpił do loży masońskiej w Warszawie, był jej ostatnim wielkim mistrzem. Był właścicielem trzech majątków: Pożdżenic, Miedzno, Borowe, W 1818 został doktorem honoris causa Wydziału Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Jako senator podpisał 25 stycznia 1831 roku akt detronizacji Mikołaja I Romanowa[2].
Odznaczony Orderem Świętego Stanisława I klasy z nadania Aleksandra I Romanowa w 1818 oraz Orderem św. Anny z brylantami I klasy w 1825[3]
Potomkowie
edytuj- Henryk August Miączyński (zm. 1861) – dziedzic majątku Rudniki – w 1836 r. ufundował nowy kościół we wsi Pożdżenice
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytujBibliografia
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Mowy i pisma Ignacego Miączyńskiego w bibliotece Polona