Wikipedia

I liga polska w rugby (1986)

I liga polska w rugby (1986) – trzydziesty sezon najwyższej klasy ligowych rozgrywek klubowych rugby union w Polsce. Tytuł mistrza Polski zdobyła drużyna AZS AWF Warszawa, drugie miejsce zajęła Lechia Gdańsk, a trzecie Ogniwo Sopot.

I liga 1986
1985 1987
Szczegóły turnieju
Termin

6 kwietnia 1986 – 9 listopada 1986

Liczba drużyn

10

I miejsce

AZS AWF Warszawa (14. tytuł)

II miejsce

Lechia Gdańsk

III miejsce

Ogniwo Sopot

II liga

Czarni Bytom, Posnania Poznań

Strona internetowa

Uczestnicy rozgrywek

edytuj

W rozgrywkach I ligi w tym sezonie uczestniczyło dziesięć drużyn. Było wśród nich wszystkie osiem drużyn poprzedniego sezonu (z powodu powiększenia ligi, żadna drużyna z niej nie spadła): AZS AWF Warszawa, Lechia Gdańsk, Budowlani Łódź, Ogniwo Sopot, Orkan Sochaczew, Budowlani Lublin, Posnania Poznań i Czarni Bytom, oraz dwie drużyny, które awansowały z II ligi – Skra Warszawa i Śląsk Ruda Śląska (awans wywalczył Bobrek Karb Bytom, jednak przekazał drużynę seniorów rugby do Śląska z powodów finansowych)[1].

Przebieg rozgrywek

edytuj

Rozgrywki toczyły się systemem wiosna – jesień, każdy z każdym, mecz i rewanż. Ostatnia drużyna spadała automatycznie do II ligi, a przedostatnia miała grać baraż o utrzymanie w Ekstralidze z drugim zespołem II ligi[2].

Wyniki spotkań[3]:

AZS AWF Warszawa Lechia Gdańsk Budowlani Łódź Ogniwo Sopot Orkan Sochaczew Budowlani Lublin Posnania Poznań Czarni Bytom Skra Warszawa Śląsk Ruda Śląska
AZS AWF Warszawa – 22:9 30:10 12:9 78:15 14:3 36:15 32:3 71:9 30:12
Lechia Gdańsk 13:14 – 6:3 3:0 42:9 20:14 23:9 35:3 54:16 43:0
Budowlani Łódź 6:17 4:9 – 7:4 13:18 70:4 20:18 38:17 22:6 17:6
Ogniwo Sopot 27:6 12:10 38:0 – 23:0 11:7 23:6 36:3 56:6 62:0
Orkan Sochaczew 6:26 0:8 0:10 3:7 – 33:9 30:6 13:4 30:9 14:19
Budowlani Lublin 15:32 12:23 46:22 9:18 38:9 – 23:6 20:0 13:13 55:6
Posnania Poznań 6:22 9:14 18:18 3:19 18:9 14:4 – 13:6 13:13 13:11
Czarni Bytom 36:3 0:23 6:20 0:70 12:31 11:4 27:4 – 18:14 27:6
Skra Warszawa 18:70 6:12 6:18 9:23 16:10 18:29 6:3 27:3 – 24:3
Śląsk Ruda Śląska 0:44 6:13 0:48 6:19 9:16 22:15 10:4 16:0 22:0 –

Tabela końcowa (na czerwono wiersz z drużyną, która spadała do II ligi, a na żółto z drużyną, która grała w barażu o utrzymanie się w I lidze)[4]:

Pozycja Drużyna Punkty razem Bilans punktów
1 AZS AWF Warszawa 52 593:178
2 Lechia Gdańsk 48 360:139
3 Ogniwo Sopot 48 466:90
4 Budowlani Łódź 39 336:249
5 Orkan Sochaczew 32 246:346
6 Budowlani Lublin 31 320:342
7 Śląsk Ruda Śląska 28 154:434
8 Skra Warszawa 26 216:470
9 Posnania Poznań 26 178:314
10 Czarni Bytom 24 143:438

II liga

edytuj

Równolegle z rozgrywkami I ligi odbywała się rywalizacja w II lidze. Miały w niej wystąpić młodzieżowe zespoły klubów I ligi, jednak część się wycofała. Ostatecznie w II lidze zagrało jedenaście drużyn. Zadebiutowała w tym sezonie drużyna Legionovia Legionowo. Rozgrywki toczyły się w systemie wiosna – jesień, w dwóch fazach. W pierwszej fazie drużyny podzielono na 4 grupy, w których drużyny spotykały się czterokrotnie każdy z każdym. Zwycięzcy grup spotkali się w drugiej fazie: półfinałach i finałach, w których drużyny grały każdy z każdym, mecz i rewanż. Do I ligi miał awansować zwycięzca rozgrywek, a druga drużyna miała rozegrać baraż o awans do I ligi z przedostatnią drużyną z I ligi[5].

Końcowa klasyfikacja finału II ligi (na zielono wiersz z drużyną, która zdobyła awans do I ligi, a na żółto z drużyną, która uzyskała prawo do gry w barażu)[6]:

Pozycja Drużyna
1 VIS Siedlce
2 Budowlani Olsztyn
3 Juvenia Kraków
4 Budowlani II Łódź

Do finału nie zakwalifikowały się następujące drużyny biorące udział w rozgrywkach: Ogniwo II Sopot, Orkan II Sochaczew, Skra II Warszawa, Budowlani II Lublin, Legionovia Legionowo, Bobrek Karb Bytom i Śląsk II Ruda Śląska[7].

Baraż o I ligę

edytuj

W barażu rozegranym pomiędzy przedostatnim zespołem I ligi i drugim zespołem II ligi, prawo gry w kolejnym sezonie w I lidze zdobyli Budowlani Olsztyn, którzy pokonali Posnanię Poznań 12:10[8].

Inne rozgrywki

edytuj

W finale Pucharu Polski Lechia Gdańsk pokonała AZS AWF Warszawa 12:0[9]. W mistrzostwach Polski juniorów zwycięstwo odnieśli Budowlani Łódź[10], a wśród kadetów Ogniwo Sopot[11].

Nagrody

edytuj

Najlepszym zawodnikiem został wybrany przez Polski Związek Rugby Mirosław Mańkowski, a trenerem Henryk Niedziółka[12].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 178, 203, 526, 527-545, 830–831.
  2. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 527.
  3. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 527–545.
  4. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 545.
  5. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 188, 832–837.
  6. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 837.
  7. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 832–837.
  8. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 926.
  9. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 924.
  10. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 919.
  11. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 921.
  12. ↑ Powała-Niedźwiecki i Wierzbicki 2004 ↓, s. 928.

Bibliografia

edytuj
  • Maciej Powała-Niedźwiecki, Jacek Wierzbicki: Encyklopedia polskiego rugby. Lublin: Przedsiębiorstwo Wydawnicze Związku Niewidomych „Print 6”, 2004. ISBN 83-87414-07-7.

Linki zewnętrzne

edytuj


Źródło: „https://pl.wiki.x.io/w/index.php?title=I_liga_polska_w_rugby_(1986)&oldid=69221173”