I-19japoński okręt podwodny cesarskiej marynarki wojennej typu B1, sprawca „najbardziej dewastującej salwy torpedowej II wojny światowej”, którą zatopił amerykański lotniskowiec USS „Wasp” (CV-7), oraz poważnie uszkodził pancernik USS „North Carolina” (BB-55) i niszczyciel USS „O’Brien” (DD-415). Zatopiony bombami głębinowymi 25 listopada 1943 roku przez niszczyciel USS „Radford” (DD-446).

I-19
ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Typ

B1

Historia
Zamówiony dla  Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Zatopiony

25 listopada 1943

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


2580 t
3650 t

Długość

108 m

Szerokość

9,3 m

Zanurzenie testowe

100 m

Napęd
silnik wysokoprężny, silnik elektryczny, jedna śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


23 węzły
8 węzłów

Zasięg

14 000 mil morskich (26 000 km) przy prędkości 16 węzłów

Uzbrojenie
1 działo 140 mm,
17 torped Typ 95
1 samolot rozpoznawczy Yokosuka E14Y
Wyrzutnie torpedowe

torpedowe: 6 x kal. 533 mm

Załoga

94 oficerów i marynarzy

Operacje bojowe

edytuj

Drugi atak na Pearl Harbor

edytuj

W lutym 1942 roku, I-19 przeznaczony był do wzięcia udziału w drugim ataku na Pearl Harbor. W ramach realizacji swojego zadania w tej operacji, I-19 przeprowadził rekonesans w pobliżu amerykańskiej bazy morskiej, ostatecznie jednak operacja z wykorzystaniem do ataku japońskich łodzi latających Kawanishi H8K (Emily) została odwołana.

Zatopienie USS „Wasp”

edytuj
Osobny artykuł: Zatopienie lotniskowca Wasp.
 
USS „Wasp” (CV-7) płonący po ataku I-19

15 września 1942 roku, podczas patrolu na południe od Wysp Salomona w trakcie walk o Guadalcanal, I-19 zaatakował sześcioma torpedami amerykański lotniskowiec USS „Wasp” (CV-7). Trzy z tych torped trafiły lotniskowiec powodując pożar i jego ciężkie uszkodzenie, trzy pozostałe torpedy natomiast, trafiły w pancernik USS „North Carolina” (BB-55) i niszczyciel USS „O’Brien” (DD-415). W wyniku odniesionych uszkodzeń amerykański niszczyciel zatonął po 32 dniach od storpedowania, w drodze do Pearl Harbor, pancernik natomiast do listopada 1942 roku naprawiany był w Pearl Harbor.

Wywołanego eksplozjami trzech torped Typ 95 pożaru – targanego eksplozjami wtórnymi – lotniskowca „Wasp” nie udało się opanować i ugasić, toteż okręt został opuszczony i zatopiony amerykańskimi torpedami Mk. 14

Zdaniem będącego świadkiem ataku, obecnego na pokładzie amerykańskiego krążownika USS „Pensacola” (CA-24) komandora Bena Blee:

Szczęśliwie lub nie, to niesamowite osiągnięcie I-19 jest między największymi sukcesami wszechczasów, spośród okrętów podwodnych wszystkich marynarek wojennych. Komandorze Kinashi, składam Ci hołd.

kmdr Ben Blee, [1]

„Tokyo Express”

edytuj

Od listopada 1942 roku do lutego 1943, I-19 wziął udział w operacji dostaw zaopatrzenia dla japońskich jednostek na Guadalcanal, a następnie ich ewakuacji, nazwanej przez aliantów „Tokyo Express”..

Zatopienie

edytuj

I-19 od kwietnia do września 1943 roku stacjonował w pobliżu Fidżi, zatapiając w tym czasie dwa oraz ciężko uszkadzając jeden statek transportowy sił alianckich. 25 listopada 1943 roku o godzinie 20:49 I-19 został wykryty na powierzchni, na zachód od Wysp Makin, przez radar amerykańskiego niszczyciela USS „Radford”. Atakowany japoński okręt zdołał się zanurzyć, jednakże został zniszczony za pomocą bomb głębinowych.

Przypisy

edytuj
  1. kmdr Ben W. Blee, USN (Ret.): Whodunnit?. US Naval Institute Press. [dostęp 2024-04-12]. (ang.).

Bibliografia

edytuj