Hierodula majuscula

Hierodula majuscula – gatunek owada z rzędu modliszek. Jego naturalny zasięg występowania obejmuje północną Australię. Na całym świecie bywa hodowany jako zwierzę domowe.

Hierodula majuscula
Tindale, 1923
Ilustracja
Dorosły samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

modliszki

Rodzina

modliszkowate

Podrodzina

Mantinae

Plemię

Paramantini

Rodzaj

Hierodula

Gatunek

Hierodula majuscula

Synonimy

Parhierodula majuscula (Tindale, 1923)

Biologia

edytuj

Morfologia

edytuj

Największy gatunek modliszki na kontynencie australijskim[1]. Imago osiągają przeciętnie długość 70 mm[2], przy czym samce są smuklejsze i mają krótsze tułowia (średnio 20 vs 25 mm)[3]. Większość ciała dorosłego osobnika jest zielona, na wewnętrznych krawędziach pierwszej pary odnóży krocznych (przekształconych w narządy chwytne) obecny jest pomarańczowo-czarny deseń. Spodnia część tułowia fioletowa.

Dymorfizm płciowy wyraźnie zaznaczony – u samców obecne są wydłużone i zgrubiałe czułki oraz dłuższe skrzydła, umożliwiające sprawny lot.

Larwy przypominają dorosłe osobniki, przy czym są pozbawione skrzydeł i mogą przybierać różnorodne kolory, od zielonego, przez żółty, do brunatnego.

Długość życia

edytuj

W ciągu życia, samce przechodzą osiem linień, zaś samice – dziewięć[3]. Czas od wyklucia do osiągnięcia dojrzałości płciowej wynosi średnio 170-200 dni (w przypadku samców) lub 180-240 dni (u samic). W niewoli samce dożywają do trzech miesięcy w formie imaginalnej, samice – do sześciu[4].

Rozród

edytuj
 
Kopulująca para
 
Samica imago ze złożoną ooteką

Gatunek rozmnaża się płciowo. Kopulacja trwa do kilkunastu godzin i niekiedy obejmuje zjedzenie samca przez samicę. Samica składa w ciągu swojego życia około sześciu ootek, z których – jeśli są zapłodnione – wykluwa się do 250 larw.

Ekologia

edytuj

Środowisko

edytuj

Siedliskiem H. majusculalasy deszczowe, co znajduje wyraz w angielskiej nazwie gatunkowej owada – Giant Rainforest Mantis. Modliszki te bytują głównie na drzewach, gdzie ich ubarwienie umożliwia skuteczny kamuflaż wśród liści.

Odnotowano pojawienie się populacji H. majuscula w ogrodzie botanicznym Tondoon Botanic Gardens w Gladstone, gdzie zostały najprawdopodobniej zawleczone wraz z roślinami[5].

Pożywienie

edytuj

Podobnie jak inne modliszki, Hierodula majusculadrapieżne. Polują na inne bezkręgowce (w tym przedstawicieli własnego gatunku) oraz małe kręgowce.

Naturalni wrogowie i pasożyty

edytuj

Modliszki zjadane są przez duże pająki, owadożerne ptaki i nietoperze, które polują przede wszystkim na latające w nocy samce[2].

Na Hierodula majuscula pasożytują nitnikowce z rodzaju Chordodes[6].

Przypisy

edytuj
  1. Giant Rainforest Mantis. Exotic Pets. [dostęp 2023-11-12]. (ang.).
  2. a b Bug of the month - Rainforest Mantid: Museum Victoria [online], web.archive.org, 3 kwietnia 2016 [dostęp 2023-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-03].
  3. a b Louise E. Allen, Katherine L. Barry, Gregory I. Holwell, Different paths to sexual size dimorphism in two praying mantids, Pseudomantis albofimbriata and Hierodula majuscula, „Insect Science”, 21 (2), 2014, s. 227–233, DOI10.1111/1744-7917.12016, ISSN 1672-9609 [dostęp 2023-11-12] (ang.).
  4. MagazynTerrarium, Hierodula membranacea [online], Terrarium, 30 października 2023 [dostęp 2023-11-12] (pol.).
  5. Hierodula majuscula Tindale, 1923 [online], www.gbif.org [dostęp 2023-11-12] (ang.).
  6. Andreas Schmidt-Rhaesa, Reinhard Ehrmann, Horsehair Worms (Nematomorpha) as Parasites of Praying Mantids with a Discussion of their Life Cycle, „Zoologischer Anzeiger - A Journal of Comparative Zoology”, 240 (2), 2001, s. 167–179, DOI10.1078/0044-5231-00014, ISSN 0044-5231 [dostęp 2023-11-12] (ang.).