Heulandytminerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy zeolitów. Należy do grupy minerałów rzadkich.

Heulandyt
Ilustracja
Heulandyt-(Ca) z kamieniołomu Burger's, Paterson, hrabstwo Passaic, New Jersey, Stany Zjednoczone
(13,1 x 9,5 x 4,7 cm)
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny

uwodniony glinokrzemian wapnia
Ca[Al2Si7O18] x 6 H2O

Twardość w skali Mohsa

3,5-4

Przełam

nierówny

Łupliwość

doskonała, jednokierunkowa

Układ krystalograficzny

jednoskośny

Gęstość minerału

2,1-2,2 g/cm³

Właściwości optyczne
Barwa

biała, szara, żółta, różowa niekiedy bezbarwny

Rysa

biała

Połysk

szklisty

Nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego kolekcjonera minerałów J.H. Heulanda (1778–1856).

Właściwości

edytuj

Tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym i słupkowym. Występuje w skupieniach zbitych, ziarnistych, blaszkowych i promienistych. Jest kruchy, przezroczysty. Jego odmianą jest klinoptylolit.

Występowanie

edytuj

Minerał powstaje w wyniku działalności roztworów hydrotermalnych. Występuje najczęściej w pęcherzach pogazowych i szczelinach skał wulkanicznych (w bazaltach, andezytach, melafirach), także w druzach pegmatytowych. Współwystępuje ze stilbitem, chabazytem, skolecytem, kalcytem.

Miejsca występowania: Islandia, Indie, USA, Włochy, Niemcy, Wielka Brytania, Rumunia, Brazylia.

W Polsce spotykany jest na Dolnym Śląsku.

Zastosowanie

edytuj
  • ma znaczenie naukowe,
  • wzbudza zainteresowanie kolekcjonerów.

Zobacz też

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • Leksykon Przyrodniczy - Minerały i kamienie szlachetne, „Horyzont” 2002 r.
  • W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma - Press” 2003 r.
  • J. Bauer: Przewodnik Skały i minerały, Wyd. Multico 1997 r.

Linki zewnętrzne

edytuj