Henryk Nardy
Henryk Nardy (ur. 11 października 1924 w Wilnie[1], zm. 13 czerwca 2015 w Szczecinie) – polski architekt związany z powojennym Szczecinem.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Alma mater |
Szkoła Inżynierska (późniejsza Politechnika Szczecińska), Politechnika Gdańska |
| Nagrody |
I nagr. w konk. „Optym. bud. mieszk. z elem. wielkowym.”, 5 pierwszych nagród w konk. „Mister Szczecina” |
| Praca | |
| Projekty |
budynek al. Wyzwolenia 30-44 (1968) - Mister Szczecina 1968, Wicemister Szczecina 25-lecia PRL |
| Odznaczenia | |
 
| |
Henryk Nardy naukę ukończył na tajnych kompletach ZNP już po wybuchu II wojny światowej. W latach 1943–1944 walczył w szeregach Armii Krajowej pod dowództwem ppłk. „Wilka”. Uczestniczył w akcji „Burza”. Aresztowany przez NKWD, lata 1945–1946 spędził w obozie karnym w Kałudze[2]. Po wojnie w latach 1946–1950 studiował na Wydziale Architektury Szkoły Inżynierskiej w Szczecinie, uzyskując dyplom inżyniera architekta[3]. 1 kwietnia 1950 ożenił się z Blandyną z d. Skoczyńską[4], z którą miał dwóch synów (Ryszard, Sławomir). Studia kontynuował na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej, gdzie w 1959 otrzymał dyplom magistra inżyniera architekta. W 1966 ukończył podyplomowe Studium Planowania Przestrzennego na Politechnice Szczecińskiej. Pracował jako adiunkt w Instytucie Urbanistyki i Architektury PS (1967–1968).
W latach 1949–1982 pracował w Biurze Projektów i Studiów Budownictwa (późniejszy szczeciński „Miastoprojekt”). Kierował zespołem Pracowni nr 2. Brał udział w pracach projektowych przy odbudowie m.in. ulic Mickiewicza, Leszczyńskiego, Boguchwały, Montwiłła.
Wspólnie z Emanuelem Maciejewskim zaprojektował w latach 1952-1953 Śródmiejską Dzielnicę Mieszkaniową, której budowę rozpoczęto pod koniec 1954 w centrum miasta, w miejscu kamienic zniszczonych nalotami alianckimi. Zaprojektował wiele budynków w Śródmieściu Szczecina, z których pięć zdobyło laur „Mister Szczecina”. Był m.in. autorem bloku C-3 przy ul. Jaromira, który swoją nowoczesnością i funkcjonalnością odbiegał od obowiązujących wówczas norm budowlanych[5]. Jego projekty realizowano także w Gubinie, Kołobrzegu, Pyrzycach i w Słubicach.
Henryk Nardy został pochowany 22 czerwca 2015 w grobie rodzinnym na szczecińskim Cmentarzu Centralnym (kw. 28C/11/4)[6].
- Śródmiejska Dzielnica Mieszkaniowa (1952-57) (wsp. Emanuel Maciejewski)
- Blok C-3, budynek mieszkalny, al. Wyzwolenia 13-23 (1958-59)[8]
- osiedle „Kotwica” przy pl. Kilińskiego, al. Wyzwolenia i ul. Felczaka (1961-63) (wsp. Tadeusz Ostrowski, Janusz Karwowski, Barbara Płatkowska)
- budynek przy ul. Kaszubskiej 27 (1962) - Wicemister Szczecina (1962)
- budynek przy ul. Roosevelta 89 (1963)
- budynki przy ul. ul. Rayskiego 5-8 i 35-39 (1963)
- budynek przy ul. Roosevelta 94-99 w Szczecinie (obecnie al. Wyzwolenia 25-35) (1964) - Mister Szczecina (1964)[9]
- budynek przy ul. Rayskiego 2-4 w Szczecinie (1967) (wsp. Juliusz Prandecki, Jan Zdzisław Kasprzak) – Wicemister Szczecina 1967
- budynek mieszkalny z częścią usługową, al. Wyzwolenia 30-44 (1968) wsp. Maciej Prauziński i Tadeusz Ostrowski - Mister Szczecina 1968, Wicemister Szczecina 25-lecia PRL[10]
- wariantowe opracowanie optymalnego systemu budownictwa mieszkaniowego z prefabrykatów wielkowymiarowych (1967) (wsp. Wacław Furmańczyk i Witold Jarzynka - nagroda zespołowa Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych (1967)[11]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Krzyż Armii Krajowej
- Złoty Krzyż Zasługi (1964)
- Brązowa Odznaka SARP (1964)
- Medal Akcji „Burza” Armii Krajowej
- nagroda miasta Szczecina w dziedzinie twórczości architektonicznej (1958)
- laureat 5 nagród w konkursie „Mister Szczecina” (1961, 1962, 1964, 1967, 1968)
- nagrody III i II st. Ministra Budown. i Przem. Mater. (1965, 1971)
- I nagroda w konkursie „Optymalizacja budownictwa mieszkaniowego z elementów wielkowymiarowych”
- wyróżnienie za osiedle mieszkaniowe w Klęskowie
Przypisy
edytuj- ↑ a b Encyklopedia Szczecina. T. I (A-O). Red. Tadeusz Białecki. Uniw. Szczec. Szczecin 1999, s. 646. ISBN 83-7241-089-5
- ↑ Andrzej Androchowicz. Henryk Nardy – biogram w Encyklopedii Pomorza Zachodniego pomeranica.pl (dostęp 11.11.2024)
- ↑ Księga jubileuszowa 50-lecia Wydziału Budownictwa i Architektury Politechniki Szczecińskiej. Szczecin 1996, s. 115. ISBN 83-906847-2-1
- ↑ Drzewo genealogiczne (dostęp 11.11.2024)
- ↑ Andrzej Kraśnicki jr. Budynek C-3 przy ul. Jaromira. Pierwsza kolorowa plama wśród ruin. Gazeta Wyborcza (e-wydanie) z 14.11.2005 (dostęp 13.11.2024)
- ↑ Henryk Nardy – lokalizacja grobu na Cmentarzu Centralnym w Szczecinie (dostęp 11.11.2024)
- ↑ a b Arch. Henryk Nardy w dziale „Pamięci architektów polskich” w witrynie Izby Architektów Rzeczpospolitej Polskiej (dostęp 11.11.2024)
- ↑ Budynek mieszkalny „Blok C-3” w bazie obiektów arhitektonicznych SARP (dostęp 11.11.2024)
- ↑ Mister z Roosevelta. O budynku „na słupach” i jego projektancie. Archiwum e-Kuriera (dostęp 11.11.2024)
- ↑ Budynek mieszkalny „Mrówkowiec” w bazie obiektów architektonicznych SARP (dostęp 11.11.2024)
- ↑ Karolina Rzeszotarska. Jedno mieszkanie mogło być złożone w ciągu jednej zmiany. Czym był "system szczeciński"? w witrynie wszczecinie.pl z 24 lipca 2021 (dostęp 11.11.2024)