Hebrajczycy
starożytny lud semicki, przodkowie Żydów
Ten artykuł od 2023-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji.
Hebrajczycy (עברים), Izraelici – starożytny lud opisany w Biblii; jeden z ludów semickich, definiowany pochodzeniem od Jakuba, inaczej Izraela. Był też nazywany Ludem Bożym[potrzebny przypis]. Składał się z 12 plemion i posługiwał językiem hebrajskim. Początkowo Izraelici byli koczownikami, ale w II tysiącleciu p.n.e. osiedlili się w Kanaan, gdzie król Saul zjednoczył ich w jedno państwo[1] – Królestwo Izraela.
Hebrajczycy bywają utożsamiani z Żydami, ale:
- czasem Hebrajczykami nazywa się głównie przodków późniejszych Izraelitów[2];
- w Nowym Testamencie nazywano tak tylko część wyznawców judaizmu[3];
- czasem nazywano tak konwertytów z judaizmu na chrześcijaństwo[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Izraelici, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-09-15].
- ↑ a b
hebrajczyk [w:] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego [dostęp 2023-09-15].
- ↑ Hebrajczycy, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-09-15].
Encyklopedie internetowe (historyczna grupa etniczna):