Harcerka orla

Harcerka orla – piąty, żeński stopień harcerski w ZHP. Zdobywany przez dziewczęta w wieku 15–18 lat. Oznaczany jedną gwiazdką na pagonie oraz (fakultatywnie) złotą lilijką i złotym kręgiem nabitymi na krzyżu harcerskim. W przeszłości żeński odpowiednik stopnia harcerza orlego nazywał się wędrowniczką, w 2003 nazwę zmieniono, aby uniknąć niejednoznaczności z określeniem grupy wiekowej.

W ZHP

Wyższym stopniem jest harcerka Rzeczypospolitej, niższym – samarytanka.

Idea stopnia

W harcerskiej wędrówce przez życie odnajduję wzory do naśladowania. Kierując się Prawem Harcerskim buduję swój własny system wartości. Sama wyznaczam swoje cele. Wybieram swoją drogę życiową. Dążę do mistrzostwa w wybranych dziedzinach. Podejmuję wyzwania. Znajduję pole stałej służby.

Wymagania do otworzenia próby

Do próby może przystąpić harcerka, która:

zdobyła stopień samarytanki. Jeśli nie posiada stopnia samarytanki, to realizuje próbę harcerki orlej poszerzoną o wiadomości i umiejętności zawarte w poprzednich stopniach
aktywnie uczestniczy w życiu drużyny
zrealizowała próbę wędrowniczą i otrzymał naramiennik wędrowniczy
wspólnie z opiekunem przygotowała indywidualny program próby.

Czas próby

12–18 miesięcy

Wymagania stopnia

Wymagania stopnia wyznaczają płomienie watry wędrowniczej.

I. Siła ciała

Prowadzę higieniczny tryb życia i doskonalę swoją sprawność fizyczną. Znam granice swojej wytrzymałości fizycznej.
Zaplanowałam i zorganizowałam wędrówkę o charakterze wyczynu.

II. Siła rozumu

Samodzielnie planuję swój czas. Znam podstawowe zasady dobrego planowania czasu.
Rozsądnie gospodaruję swoimi i powierzonymi zasobami finansowymi. Opracowałam sposób sfinansowania wybranego przedsięwzięcia i zrealizowałam go.
Pogłębiam swoją wiedzę i umiejętności w różnych dziedzinach aktywności (nauka i kultura).
Znalazłam dziedzinę, w której chcę osiągnąć mistrzostwo. Mam już w niej osiągnięcia.

III. Siła ducha

Na podstawie prawa harcerskiego buduję swój system wartości. Potrafię otwarcie i konsekwentnie go bronić.
Samodzielnie podejmuję stałą służbę w dziedzinie życia duchowego.
Staram się zrozumieć innych i uznaję ich prawo do odmienności. Poznałam kilka kultur (narodowych i wyznaniowych).
Staram się żyć w harmonii z naturą.
Pielęgnuję więzi rodzinne.
Znalazłam swoje miejsce w grupie rówieśniczej (dokonując świadomych wyborów i zachowując własny system wartości).
Pokonałam jedną ze swoich słabości.
Dziedziny swoich zainteresowań porównałam z potrzebami środowiska. W ten sposób określiłam swoje pole służby. Pełniłam służbę przez wyznaczony czas.

Formą zakończenia próby jest wędrówka umożliwiająca własne, wewnętrzne podsumowanie próby. Sposób odbywania wędrówki zależy od tradycji środowiska.

Próba może być poszerzona o dodatkowe wymagania przyjęte w środowisku.

Bibliografia

System stopni harcerskich, ZHP. 2003-06-15. [dostęp 2008-10-23].
GK ZHP: Wymagania na stopnie ZHP. [dostęp 2015-07-04].