Halobates

rodzaj owadów

Halobatesrodzaj owadów obejmujący ponad 40 gatunków z rodziny nartnikowatych. Wiele z nich żyje przy brzegu, jednak pięć jest zdolnych do przetrwania utrzymując się na powierzchni otwartego oceanu (jedne z nielicznych morskich owadów).

Halobates
Eschscholtz, 1822
Ilustracja
Halobates keyanus
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

pluskwiaki

Rodzina

nartnikowate

Podrodzina

Halobatinae

Plemię

Halobatini

Rodzaj

Halobates

drapieżne, gatunki przybrzeżne żywią się głównie lądowymi owadami, które spadły do wody, a oceaniczne żywią się planktonem. Gatunki przybrzeżne składają jaja na skałach, zaś oceaniczne przyczepiają jaja do unoszących się na wodzie obiektów takich jak muszle mątw, pióra i plastikowe odpady[1]. Gatunki są spotykane na całym świecie, zwłaszcza w pobliżu równika[2]. Większość jest niewielka, o ciele długości około 5 mm, ale z rozpiętością nóg do 2 cm. Są bezskrzydłe, odwłok w porównaniu z tułowiem mają krótki, u ciężarnych samic może wydawać się wydłużony.

Pierwszy raz zostały zebrane i opisane przez Johanna Friedricha von Eschscholtza, doktora biorącego udział w rosyjskiej ekspedycji Rurika w latach 1815-1818.[3][4]

Niektóre gatunki nawałników aktywnie żywią się przedstawicielami Halobates, czasem rozbryzgując nogami wodę, aby przyciągnąć lub wykryć owady[5].

Pięć pelagicznych gatunków Halobates to: H. micans, H. germanus, H. sericeus, H. splendens i H. sobrinus. Jedynym szeroko rozpowszechnionym spośród nich jest Halobates micans spotykany w Oceanie Indyjskim i Atlantyku. Pozostałe cztery występują tylko w Pacyfiku[6].

Kopalny gatunek H. ruffoi jest znany z liczących 45 milionów lat osadów w Weronie[7].

Rodzaj, wraz z blisko spokrewnionymi Austrobates i Asclepios, należy do plemienia Halobatini[8][9].

Przypisy

edytuj
  1. Big rise in North Pacific plastic waste. BBC. (ang.).
  2. Marine Insects – Halobates Life. [dostęp 2009-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-03)]. (ang.).
  3. Andersen NM & L Cheng. The marine insect Halobates (Heteroptera: Gerridae): Biology, adaptations, distribution, and phylogeny. „Oceanography and Marine Biology: An Annual Review”. 42, s. 119–180, 2004. (ang.). 
  4. Herring, Jon L. The genus Halobates (Hemiptera: Gerridae). „Pacific Insects”. 3 (2-3), s. 223–305, 1961. (ang.). 
  5. Cheng, L.; Spear, L.B. & Ainley, D.G.. Importance of marine insects (Heteroptera: Gerridae, Halobates spp.) as prey of eastern tropical Pacific seabirds. „Marine Ornithology”. 38, s. 91–95, 2010. (ang.). 
  6. Cheng, L.: Insecta Hemiptera: Heteroptera, Gerridae, Genus Halobates. Fich. Ident. Zooplancton 147. 1975. (ang.).
  7. Møller, AN; A Farma; A Minelli; G Piccoli. A fossil Halobates from the Mediterranean and the origin of sea skaters (Hemiptera, Gerridae). „Zoological Journal of the Linnean Society”. 112 (4), s. 479–489, 1994. DOI: 10.1111/j.1096-3642.1994.tb00332.x. (ang.). 
  8. Andersen, N.; Foster, W.A.. Sea skaters of India, Sri Lanka, and the Maldives, with a new species and a revised key to Indian Ocean species of Halobates and Asclepios (Hemiptera, Gerridae). „Journal of Natural History”. 26 (3), s. 533–553, 1992. (ang.). 
  9. Halobates. [dostęp 2013-05-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-25)]. (ang.).