HMNZS Waikato
HMNZS Waikato – nowozelandzki trałowiec z okresu II wojny światowej, jedna z trzynastu zbudowanych jednostek typu Castle. Okręt został zwodowany 16 października 1943 roku w stoczni Mason w Auckland, a w skład Royal New Zealand Navy wszedł w marcu 1944 roku. Jednostkę wycofano ze służby w 1946 roku.
 Trałowiec typu Castle w służbie brytyjskiej | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie |
16 października 1943 |
 Royal New Zealand Navy
| |
| Wejście do służby |
marzec 1944 |
| Wycofanie ze służby |
1946 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 447 ton |
| Długość |
38,1 metra między pionami |
| Szerokość |
7,16 m |
| Zanurzenie |
4,27 m |
| Napęd | |
| 1 maszyna parowa potrójnego rozprężania o mocy 480 KM 1 kocioł, 1 śruba | |
| Prędkość |
10 węzłów |
| Uzbrojenie | |
| 1 działo kal. 76 mm 1 działko plot. kal. 20 mm 1 mbg (4 bomby głębinowe) | |
| Wyposażenie | |
| trały | |
| Załoga |
42 |
Projekt i budowa
edytujKonstrukcja okrętu oparta była na projekcie brytyjskich trałowców typu Castle, budowanych masowo z okresie I wojny światowej[1][2]. Z planowanych siedemnastu jednostek tego typu ukończono trzynaście, z kadłubem o drewnianym poszyciu wykonanym z agatisa, z zastosowaniem metalowych wręg[3].
HMNZS[a] „Waikato” został zwodowany 16 października 1943 roku w stoczni Mason w Auckland, a do służby w Marynarce Wojennej wszedł w marcu 1944 roku[2][b].
Dane taktyczno-techniczne
edytujDługość między pionami okrętu wynosiła 38,1 metra, szerokość 7,16 metra i maksymalne zanurzenie 4,27 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 447 ton, a pełna 635 ton[1][4]. Okręt napędzany był przez maszynę parową potrójnego rozprężania o mocy 480 KM, do której parę dostarczał jeden cylindryczny kocioł, opalany węglem[1][3]. Prędkość maksymalna napędzanej jedną śrubą jednostki wynosiła 10 węzłów[1][5].
Uzbrojenie artyleryjskie składało się z pojedynczego 12-funtowego działa uniwersalnego kalibru 76 mm (3 cale) QF HA L/40[1][2]. Małokalibrową broń przeciwlotniczą stanowiło pojedyncze działko automatyczne Oerlikon kal. 20 mm L/70[1][2][c]. Do zwalczania okrętów podwodnych służył miotacz bomb głębinowych z zapasem czterech bomb[1][2]. Wyposażenie przeciwminowe stanowiły trały morskie[2].
Załoga okrętu składała się z 42 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][d].
Służba
edytuj„Waikato” pełnił służbę w RNZN zaledwie dwa lata, oznaczony znakiem burtowym T343[2]. Z listy floty spisano go w 1946 roku[2].
Uwagi
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: 1980, s. 67.
- ↑ a b c d e Ross Gillett: Australian & New Zealand warships, 1914-1945. Sydney: Doubleday Australia, 1983, s. 305.
- ↑ Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989, s. 95.
- ↑ Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999, s. 531.
Bibliografia
edytuj- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Ross Gillett: Australian & New Zealand warships, 1914-1945. Sydney: Doubleday Australia, 1983. ISBN 0-86824-095-8. (ang.).
- Ivan Gogin: HINAU armed trawlers (1941-1944). Navypedia. [dostęp 2017-06-20]. (ang.).
- Jerzy Lipiński: Druga wojna światowa na morzu. Warszawa: Wydawnictwo Lampart, 1999. ISBN 83-902554-7-2.
- Antony Preston (red.): Jane’s Fighting Ships of World War II. London: Studio Editions, 1989. ISBN 1-85170-194-X. (ang.).