Gwiazdy typu widmowego F

Gwiazdy typu widmowego F – gwiazdy, których fotosfery mają temperaturę w zakresie 6000–7500 K. Gwiazdy takie mają barwę kremową^[1]. Do typu tego należy Procjon (F5), Kanopus (F0) oraz Gwiazda Polarna (F8).

Kanopus, gwiazda typu F0. Zdjęcie wykonane z pokładu ISS.

W widmie światła gwiazd typu F linie wodoru są słabsze niż w przypadku gwiazd typu A, ale wciąż są one dominujące^[1]. Ich intensywność spada w obrębie typu od podtypu F0 do F9. Liczne są linie metali. Silne linie Ca II H i K przewyższają intensywnością serię Balmera. W podtypie F3 pojawia się pasmo molekularne cząsteczki CH^[2]. Występują też linie niezjonizowanych metali^[1].

W gwiazdach typu F nukleosynteza helu zachodzi zarówno w cyklu p-p (charakterystycznym dla gwiazd typów G, K i M) jak i cyklu CNO (zachodzącego w gwiazdach ciągu głównego typów O, B, A) przy czym wydajność obu reakcji jest podobna^[3].

Typ F jest również przejściowym (pomiędzy O, B, A i G, K, M), jeśli chodzi o prędkość rotacji. W obrębie typu prędkości liniowe na równiku spadają od ponad 100 km/s (stare gwiazdy typu A) do poniżej 20 km/s (stare gwiazdy typu F)^[4].

Przedstawiciele typu

Najbliższą Słońcu gwiazdą typu F (11,4 ly) jest Procjon A^[a]. Jest to ósma pod względem jasności obserwowanej gwiazda na niebie^[5].

Składnik A układu potrójnego Alfa Ursae Minoris (która jest obecnie Gwiazdą Polarną) jest cefeidą, która w maksimum blasku należy do typu F7. Składnik B układu jest gwiazdą ciąg główny typu F6^[6].

Gwiazdy typu F stanowią około 11% gwiazd na niebie i około 0,2% gwiazd w naszej galaktyce^[1].

Zobacz też

Uwagi

↑ Procjon jest gwiazdą podwójną. Składnik B jest białym karłem o małej jasności.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d J. M. Kreiner: Astronomia z astrofizyką. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, s. 185, 188. ISBN 83-01-07646-1.
↑ Spectral Classification: Old and Contemporary. W: Principles and Perspectives in Cosmochemistry. A. Goswami (red.), B. E. Reddy (red.). Berlin, Heidelberg: Springer, 2010, s. 171. DOI: 10.1007/978-3-642-10352-0_3. ISBN 978-3-642-10352-0.
↑ K. Rochowicz: Kuzynki Słońca. Elementarz Uranii, 2007-01-20. [dostęp 2011-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-13)].
↑ Rotation velocity of F-type stars. W: Cool Stars, Stellar Systems, and the Sun. M. Zeilik (red.), D. Gibson (red.). Berlin, Heidelberg: Springer, 1986, s. 130-131, seria: Lecture Notes in Physics. DOI: 10.1007/3-540-16763-3_157. ISBN 978-3-540-16763-1. (ang.).
↑ Daniel Perley: Procyon. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).
↑ Nancy Remage Evans, Edward Guinan, Scott Engle, Scott J. Wolk i inni. Chandra Observation of Polaris: Census of Low-mass Companions. „The Astronomical Journal”. 139 (5), s. 1968-1974, maj 2010. DOI: 10.1088/0004-6256/139/5/1968. Bibcode: 2010AJ....139.1968E. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).

Bibliografia

J. M. Kreiner: Astronomia z astrofizyką. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, s. 185, 188. ISBN 83-01-07646-1.
K. Rochowicz: Kuzynki Słońca. Elementarz Uranii, 2007-01-20. [dostęp 2011-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-13)].
Type F Stars. [dostęp 2012-01-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Najbliższe Słońcu gwiazdy typu widmowego F (ang.)

[5] Procjon jest gwiazdą podwójną. Składnik B jest białym karłem o małej jasności.

[Kreiner1988-1] J. M. Kreiner: Astronomia z astrofizyką. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1988, s. 185, 188. ISBN 83-01-07646-1.

[Principles2010-2] Spectral Classification: Old and Contemporary. W: Principles and Perspectives in Cosmochemistry. A. Goswami (red.), B. E. Reddy (red.). Berlin, Heidelberg: Springer, 2010, s. 171. DOI: 10.1007/978-3-642-10352-0_3. ISBN 978-3-642-10352-0.

[Urania-3] K. Rochowicz: Kuzynki Słońca. Elementarz Uranii, 2007-01-20. [dostęp 2011-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-13)].

[Nocil1986-4] Rotation velocity of F-type stars. W: Cool Stars, Stellar Systems, and the Sun. M. Zeilik (red.), D. Gibson (red.). Berlin, Heidelberg: Springer, 1986, s. 130-131, seria: Lecture Notes in Physics. DOI: 10.1007/3-540-16763-3_157. ISBN 978-3-540-16763-1. (ang.).

[6] Daniel Perley: Procyon. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).

[7] Nancy Remage Evans, Edward Guinan, Scott Engle, Scott J. Wolk i inni. Chandra Observation of Polaris: Census of Low-mass Companions. „The Astronomical Journal”. 139 (5), s. 1968-1974, maj 2010. DOI: 10.1088/0004-6256/139/5/1968. Bibcode: 2010AJ....139.1968E. [dostęp 2012-01-22]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]

[5]

[6]