Graham Gouldman
Graham Gouldman (ur. 10 maja 1946 w Broughton Park) – brytyjski kompozytor, gitarzysta i wokalista. Największe sukcesy odnosił jako członek zespołu 10cc (1972–1983) i później. Współautor takich przebojów jak: „I’m Not in Love” (1975) i „Dreadlock Holiday” (1978).
 Graham Gouldman jako członek trzynastego składu Ringo Starr and His All-Starr Band (2018) | |
| Imię i nazwisko |
Graham Keith Gouldman |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1946 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód |
kompozytor, wokalista |
| Aktywność |
od 1963 |
| Powiązania |
The Mindbenders, Hotlegs, 10cc, Wax, Ringo Starr and His All-Starr Band |
| Strona internetowa | |
Życiorys i kariera muzyczna
edytujLata 50. i 60.
edytujGraham Gouldman urodził się w Broughton Park w ortodoksyjnej rodzinie żydowskiej. W dzieciństwie wspólnie z Kevinem Godleyem i Lolem Creme’em występował w lokalu żydowskiej organizacji młodzieżowej Jewish Lads’ Brigade w Manchesterze. Godley i Creme później uczęszczali do szkoły artystycznej (w latach 70. wszyscy trzej spotkali się razem jako członkowie zespołu 10cc)[1]. Jako nastolatek Gouldman słuchał takich wykonawców jak: Elvis Presley, Chuck Berry, Little Richard, The Everly Brothers, Buddy Holly i Eddie Cochran. Później zainteresował się twórczością rodzimych wykonawców: Lonniego Donegana, (gwiazdy muzyki skifflowej), Cliffa Richarda i zespołu The Shadows[2]. W 1957 jego kuzyn Ronnie przywiózł mu gitarę z Hiszpanii. Na początku lat 60. zainteresował się piosenkami The Beatles. Po wysłuchaniu w 1963 roku jednej z nich, „Please Please Me” postanowił zostać muzykiem. Jak stwierdził po latach, piosenka ta zmieniła jego życie[3]. Później przyznawał się do wpływu The Beatles na 10cc, a osobiście, jako gitarzysta basowy – do wpływu Paula McCartneya[2]. W latach 1965–1966 skomponował szereg piosenek dla innych wykonawców, w tym dla: The Yardbirds („For Your Love”, „Heart Full of Soul” i „Evil Hearted You”), The Hollies („Bus Stop”) i Herman’s Hermits („No Milk Today”)[3].
W lutym 1966 roku Gouldman zadebiutował jako solista wydając singiel „Stop or I’ll Be Gone”; współpracował także z Friday Brown, piosenkarką z Manchesteru (wyprodukował później jej singiel, „Ask Any Woman”). W listopadzie 1966 roku Brown dołączyła, razem z Gouldmanem, do zespołu High Society, którego członkiem był między innymi John Paul Jones, przyszły basista Led Zeppelin. High Society nagrał jednak tylko jeden singiel, „People Pass By”[4].
W marcu 1968 roku Gouldman został członkiem zespołu The Mindbenders, w składzie którego był między innymi Eric Stewart. Zespół ten rozwiązał się 22 listopada tego samego roku[5]. Ważnym etapem w karierze Gouldmana było skorzystanie z zaproszenia Erica Stewarta i wstąpienie w charakterze partnera do studia nagraniowego Strawberry Studios, zorganizowanego przez Stewarta i Petera Tattersalla[2]. W tym czasie Gouldman zrealizował kilka własnych projektów, w tym instrumentalną wersję piosenki „The Windmills of Your Mind” Noela Harrisona (jako Graham Gouldman Orchestra) oraz kilka nagrań dla wytwórni-efemerydy Marmalade, wśród których znalazły się piosenki „The Late Mr. Late” i „To Fly Away”, nagrane wspólnie z Kevinem Godleyem[4]. W 1968 roku nagrał solowy album, The Graham Gouldman Thing[6]. Gdy wytwórnia Marmalade upadła na początku 1969 roku, Gouldman przeniósł się do Nowego Jorku, aby zostać kompozytorem kontraktowym w spółce producenckiej Kasenatz/Katz. Owocem jego działalności były między innymi dwa hity zespołu Ohio Express, „Sausalito” i „Tampa Florida” oraz (wspólnie z zespołem Freddie and the Dreamers) „Susan’s Tuba”[4].
Lata 70. i 80. 10cc
edytuj
Latem 1972 roku Graham Gouldman doprowadził do powstania zespołu 10cc pozyskując do współpracy Erica Stewarta, Kevina Godleya i Lola Creme’a[7]. W okresie 1972–1976 10cc zawojował łamy prasy rockowej, stając się jednym z najczęściej opisywanych zespołów tego gatunku w Anglii. Wydał serię przebojowych singli i albumów sprzedawanych na całym świecie. Chociaż Stewart i Gouldman stali się bardzo skutecznym i odnoszącym sukcesy duetem autorsko-kompozytorskim[8] („The Wall Street Shuffle” (1974), „I’m Not in Love”, „Art for Art’s Sake” (obie 1975)[9], w listopadzie 1976 roku Godley i Creme opuścili zespół, a na ich miejsce przyszli Tony O’Malley, Paul Burgess, Rick Fenn i Stuart Tosh. Później miały miejsce kolejne zmiany personalne w zespole. Ostatni album, Windows in the Jungle, zespół wydał w 1983 roku, po czym rozpadł się[7].
W 1980 roku Gouldman napisał muzykę do amerykańskiego filmu animowanego Olimpiada zwierząt w reżyserii Stevena Lisbergera. W latach 80. nagrał kilka albumów w duecie z Andrew Goldem (jako Wax): Magnetic Heaven (1986), American English (1987) i A Hundred Thousand In Fresh Notes (1989)[6].
Lata 90. i późniejsze
edytujW 1991 roku zespół 10cc reaktywował się w oryginalnym składzie: Stewart, Gouldman, Godley i Creme, by nagrać album ...Meanwhile. Choć album został dobrze przyjęty w Europie i Japonii, to wkrótce po jego wydaniu Godley i Creme odeszli z zespołu. Po wydaniu albumu Mirror Mirror w 1995 roku i kolejnej trasie koncertowej zespół rozpadł się. W 1999 roku Gouldman powołał do życia nowy skład 10cc, w którym znaleźli się: Rick Fenn i Paul Burgess oraz nowicjusze: Mick Wilson i Mike Stevens. Zespół ten nie wydał żadnych nowych nagrań, poświęcając się wyłącznie koncertowaniu i przypominaniu dawnych hitów 10cc i niektórych hitów samego Gouldmana[10].
W 2000 roku wydał swój drugi solowy album, And Another Thing[4].
W 2014 roku Gouldman został członkiem Songwriters Hall of Fame (Salonu Sławy Autorów Piosenek). Przed nim członkami Salonu zostali: Irving Berlin, Burt Bacharach, Neil Sedaka, John Lennon, Paul McCartney, Bob Dylan, Bruce Springsteen, Elton John, Leonard Cohen i Sting[11].
W 2015 r. Broadcast Music, Inc. w USA ogłosił go Ikoną Przemysłu (Icon of the Industry) na specjalnej ceremonii w Londynie, w trakcie której Gouldman zachwycił publiczność akustycznym wykonaniem utworu „I’m Not in Love” w towarzystwie wokalistki Lisy Stansfield[11].
W 2018 roku Gouldman został członkiem zespołu Ringo Starr and His All-Starr Band biorąc udział w jego trasie koncertowej. W listopadzie 2019 roku zapowiedział wydanie nowego albumu, Modesty Forbids, z udziałem Ringo Starra[11]. Album ukazał się 20 marca 2020 roku nakładem wytwórni Rosala Records w 2 wersjach: jako CD i LP[12].
Przypisy
edytuj- ↑ Paul Lester: Heirs to The Beatles: the story of 10cc. The Jewish Chronicle. [dostęp 2020-05-29]. (ang.).
- ↑ a b c Ken Sharp: Graham Gouldman of 10cc: “The Beatles Permeated Everything We Did” (Interview). www.rockcellarmagazine.com. [dostęp 2020-05-30]. (ang.).
- ↑ a b Shaul Adar w: The Times of Israel: One of classic pop’s greatest hit-writers is back on track after COVID-19 bout. www.timesofisrael.com. [dostęp 2020-05-29]. (ang.).
- ↑ a b c d Dave Thompson w: AllMusic: Graham Gouldman: Artist Biography by Dave Thompson. www.allmusic.com. [dostęp 2020-05-29]. (ang.).
- ↑ Manchesterbeat: Wayne Fontana and the Mindbenders. www.manchesterbeat.com. [dostęp 2020-07-01]. (ang.).
- ↑ a b Weiss 1991 ↓, s. 550.
- ↑ a b Weiss 1991 ↓, s. 549.
- ↑ Bruce Eder w: AllMusic: Eric Stewart: Artist Biography by Bruce Eder. www.allmusic.com. [dostęp 2020-05-29]. (ang.).
- ↑ Jason Ankeny w: AllMusic: 10cc: Songs. www.allmusic.com. [dostęp 2020-05-30]. (ang.).
- ↑ Jason Ankeny w: AllMusic: 10cc: Artist Biography by Jason Ankeny. www.allmusic.com. [dostęp 2020-05-29]. (ang.).
- ↑ a b c Lojinx: 10cc’s Graham Gouldman New Solo Album and UK Tour Dates. www.lojinx.com. [dostęp 2020-05-29]. (ang.).
- ↑ Discogs: Graham Gouldman – Modesty Forbids. www.discogs.com. [dostęp 2020-05-29]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Wiesław Weiss: Rock Encyklopedia. Warszawa: Iskry, 1991. ISBN 83-207-1374-9.
Linki zewnętrzne
edytuj- Graham Gouldman w bazie Discogs.com (ang.)
- Graham Gouldman w bazie IMDb (ang.)
- Dyskografia Grahama Gouldmana