Gerardo Arteaga

meksykański piłkarz

Gerardo Daniel Arteaga Zamora (ur. 7 września 1998 w Zapopan) – meksykański piłkarz pochodzenia hiszpańskiego[1] występujący na pozycji lewego obrońcy, reprezentant Meksyku, od 2024 roku zawodnik Monterrey.

Gerardo Arteaga
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Gerardo Daniel Arteaga Zamora

Data i miejsce urodzenia

7 września 1998
Zapopan

Wzrost

175 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Monterrey

Numer w klubie

3

Kariera juniorska
Lata Klub
2013–2016 Santos Laguna
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2016–2020 Santos Laguna 89 (1)
2020–2024 Genk 110 (3)
2024– Monterrey 28 (3)
W sumie: 227 (7)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2018–2019  Meksyk U-23 9 (0)
2018–  Meksyk 27 (2)
W sumie: 36 (2)
  1. Aktualne na: 13 listopada 2024. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
  2. Aktualne na: 13 listopada 2024.
Dorobek medalowy
Złoty Puchar CONCACAF
złoto Stany Zjednoczone/Kanada 2023

Kariera klubowa

edytuj

Arteaga pochodzi z miejscowości Zapopan, w aglomeracji Guadalajary. Jako junior starał się o angaż w akademiach młodzieżowych lokalnych klubów Chivas de Guadalajara i Atlas FC, jednak nie dostał się do żadnej z nich[2]. Ostatecznie w wieku piętnastu lat przeniósł się do Torreón, gdzie dołączył do akademii klubu Santos Laguna[3] (początkowo grał tam jako napastnik, następnie przekwalifikowano go na obrońcę[4]). Już dwa lata później został włączony do pierwszej drużyny przez szkoleniowca José Manuela de la Torre i pierwszy mecz rozegrał w niej 13 września 2016 z Veracruz (1:1) w krajowym pucharze. W Liga MX zadebiutował natomiast 1 października tego samego roku w zremisowanym 1:1 spotkaniu z Querétaro. Szybko został jednym z ważniejszych zawodników zespołu, rywalizując o pozycję w składzie z Jorge Villafañą[5]. W wiosennym sezonie Clausura 2018 wywalczył z Santosem Laguna mistrzostwo Meksyku i zajął drugie miejsce w superpucharze Meksyku – Campeón de Campeones, choć wówczas był głównie rezerwowym dla Villafañi. Podstawowym lewym obrońcą został na stałe kilka miesięcy później. Premierowego gola w lidze strzelił 10 listopada 2019 w wygranej 3:1 konfrontacji z Cruz Azul. Ogółem w barwach Santosu Laguna spędził cztery lata.

W lipcu 2020 Arteaga za sumę 3,5 milionów euro przeszedł do belgijskiego KRC Genk, podpisując z nim pięcioletnią umowę[6]. W Jupiler Pro League zadebiutował 30 sierpnia 2020 w przegranym 1:2 spotkaniu z Club Brugge.

Kariera reprezentacyjna

edytuj

W maju 2018 Arteaga został powołany przez Marco Antonio Ruiza do reprezentacji Meksyku U-23 na Turniej w Tulonie. Tam był podstawowym piłkarzem kadry i rozegrał wszystkie pięć spotkań w pełnym wymiarze czasowym, zaś Meksykanie dotarli do finału, ulegając w nim Anglii (1:2). W czerwcu 2019 ponownie znalazł się w składzie olimpijskiej reprezentacji na Turniej w Tulonie, gdzie tym razem wystąpił w czterech z pięciu możliwych meczów (we wszystkich w wyjściowym składzie). Podopieczni Jaime Lozano odpadli wówczas w półfinale po porażce z Japonią (2:2, 4:5 k.) i zajęli trzecie miejsce w rozgrywkach.

W seniorskiej reprezentacji Meksyku Arteaga zadebiutował za kadencji tymczasowego selekcjonera Ricardo Ferrettiego, 11 września 2018 w przegranym 0:1 meczu towarzyskim z USA.

Przypisy

edytuj
  1. Arteaga y los jugadores mexicanos con otra nacionalidad o pasaporte extranjero. [w:] Goal [on-line]. goal.com, 29 lipca 2020. [dostęp 2020-07-29]. (hiszp.).
  2. En Chivas me cepillaron dos veces: Gerardo Arteaga. [w:] Informador [on-line]. informador.mx, 28 lipca 2020. [dostęp 2020-07-29]. (hiszp.).
  3. Gerardo Arteaga firma con el KRC Genk de Bélgica. [w:] As [on-line]. mexico.as.com, 26 lipca 2020. [dostęp 2020-07-29]. (hiszp.).
  4. Javier Rosas: La transformación de Gerardo Arteaga que lo llevó a Europa. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.mx, 28 lipca 2020. [dostęp 2020-07-29]. (hiszp.).
  5. Arteaga cumplió sueño de debutar en Santos. [w:] MedioTiempo [on-line]. mediotiempo.com, 10 listopada 2016. [dostęp 2020-07-29]. (hiszp.).
  6. El lateral mexicano Gerardo Arteaga ficha por el Genk de Bélgica. [w:] La Vanguardia [on-line]. lavanguardia.com, 26 lipca 2020. [dostęp 2020-07-29]. (hiszp.).

Bibliografia

edytuj