Gazelka[5] (Nanger) – rodzaj ssaków kopytnych z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).

Gazelka
Nanger
Lataste, 1885[1]
Ilustracja
Gazelka płocha (N. dama)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

parzystokopytne

Podrząd

przeżuwacze

Infrarząd

Pecora

Rodzina

wołowate

Podrodzina

antylopy

Plemię

Antilopini

Rodzaj

gazelka

Typ nomenklatoryczny

Antilope mhorr Bennett, 1833 (= Antilope dama Pallas, 1766)

Synonimy
Gatunki

5 gatunków – zobacz opis w tekście

Zasięg występowania

edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[6][7][8].

Charakterystyka

edytuj

Rodzaj ten grupuje duże gazele wyróżniające się wielkością i białym lustrem (ubarwienie sierści na pośladkach). Długość ciała samic 127–153 cm, samców 134–165 cm, długość ogona 27–34 cm, wysokość w kłębie samców samic 75–110 cm, 84–118 cm; długość rogów samic 20–45 cm, samców 20–80 cm; masa ciała samic 38–67 kg, samców 46–81,5 kg[7][9].

Systematyka

edytuj

Rodzaj zdefiniował w 1885 roku francuski zoolog Fernand Lataste w artykule poświęconym dzikim ssakom z obszarów Afryki Północnej opublikowanym na łamach Actes de la Société linnéenne de Bordeaux[1]. Na gatunek typowy Lataste wyznaczył (oznaczenie monotypowe) gazelkę płochą (N. dama).

Etymologia

edytuj
  • Dama: epitet gatunkowy Antilope dama Pallas, 1766; łac. dama, damma ‘daniel, antylopa, kozica’[10]. Gatunek typowy: Gray wymienił cztery gatunki – Antilope dama Pallas, 1766, Gazella mohr J.E. Gray, 1846 (= Antilope dama Pallas, 1766), Antilope ruficollis[c] C.H. Smith, 1827 i Antilope soemmerringii Cretzschmar, 1828 – z których typem nomenklatorycznym jest (absolutna tautonimia) Antilope dama Pallas, 1766.
  • Nanger (Nanguer): nanguer, rodzima, senegalska nazwa dla gazelek[11].
  • Matschiea: Georg Friedrich Paul Matschie (1862–1926), niemiecki zoolog[12]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Gazella granti Brooke, 1872.

Podział systematyczny

edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[13][9][6]:

Grafika Gatunek Autor i rok opisu Nazwa zwyczajowa[5] Podgatunki[7][6][9] Rozmieszczenie geograficzne[7][6][9] Podstawowe wymiary[7][9][d] Status
IUCN[14]
 
Nanger granti (Brooke, 1872) gazelka masajska gatunek monotypowy Kenia (od jeziora Elmenteita w kenijskiej części Wielkich Rowów Afrykańskich na południowy wschód do Tsavo West National Park), na południowy zachód do Serengeti (północna Tanzania) DC: 127–153 cm
DO: 27–34 cm
MC: 38–81 kg
 LC 
 
Nanger notatus (O. Thomas, 1897) gatunek monotypowy na północ od wyżyn Kenii, rozciągających się do etiopskiej części Wielkich Rowów Afrykańskich na północy, bagien Lorian na wschodzie, na zachód do Sudanu Południowego i Ugandy brak danych  NE 
 
Nanger petersii (Günther, 1884) gatunek monotypowy wybrzeże Kenii, w kierunku północnym do południowo-wschodniej Somalii brak danych  NE 
 
Nanger soemmerringii (Cretzschmar, 1828) gazelka pręgogłowa 2 podgatunki północny Sudan (na wschód od rzeki Nil Biały), na wschód do Erytrei (włącznie z archipelagiem Dahlak), północna Etiopia, Dżibuti i północna Somalia DC: około 135 cm
DO: około 27 cm
MC: brak danych
 VU 
 
Nanger dama (Pallas, 1766) gazelka płocha 3 podgatunki południowe Maroko, wschodnie Mali, południowa Algieria, Niger i Czad; być może w Sudanie na wschód od rzeki Nil, introdukowany do rezerwatu przyrody Saffia (południowe Maroko) DC: 135–165 cm
DO: 28–30 cm
MC: 42–74 kg
 CR 

Kategorie IUCN:  LC gatunek najmniejszej troski,  VU gatunek narażony,  CR gatunek krytycznie zagrożony;  NE gatunki niepoddane jeszcze ocenie.

  1. Młodszy homonim Dama Frisch, 1775.
  2. Niepoprawna późniejsza pisownia Nanger Lataste, 1885.
  3. Podgatunek N. dama.
  4. DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała

Przypisy

edytuj
  1. a b F. Lataste. Catalogue provisoire des mammifères apélagiques sauvages de Barbarie. „Actes de la Société linnéenne de Bordeaux”. 39, s. 183, 1885. (fr.). 
  2. J.E. Gray: Gleanings from the menagerie and aviary at Knowsley Hall. Cz. 2: Hoofed Quadrupeds. Knowsley: Printed for private distribution, 1850, s. 68. (ang.).
  3. Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 57.
  4. Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 58.
  5. a b W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 179. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  6. a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 336. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
  7. a b c d e C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 635–637. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
  8. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Nanger. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-04-30]. (ang.).
  9. a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 606–607. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  10. Palmer 1904 ↓, s. 215.
  11. Palmer 1904 ↓, s. 446.
  12. T. Knottnerus-Meyer. Über das Tränenbein der Huftiere. Vergleichend-anatomischer Beitrag zur Systematik der rezenten Ungulata. „Archiv für Naturgeschichte”. 73 (1), s. 57, 1907. (niem.). 
  13. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-12-01]. (ang.).
  14. Home. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-07-21]. (ang.).

Bibliografia

edytuj