Antilopini
plemię ssaków
Antilopini – plemię ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
| Antilopini | |||||
| J.E. Gray, 1821[1] | |||||
 Przedstawiciel plemienia – antylopa indyjska (Antilope cervicapra) | |||||
| Systematyka | |||||
| Domena | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo | |||||
| Gromada | |||||
| Podgromada | |||||
| Infragromada | |||||
| Rząd | |||||
| Podrząd | |||||
| Infrarząd | |||||
| Rodzina | |||||
| Podrodzina | |||||
| Plemię |
Antilopini | ||||
| Typ nomenklatoryczny | |||||
|
Antilope Pallas, 1766 | |||||
| |||||
| Rodzaje | |||||
| |||||
Zasięg występowania
edytujPlemię obejmuje gatunki występujące w Afryce i Azji[36].
Podział systematyczny
edytujDo plemienia należą następujące występujące współcześnie rodzaje[37][36][38]:
- Raphicerus C.H. Smith, 1827
- Antidorcas Sundevall, 1847 – skocznik – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Antidorcas marsupialis (A.E.W. Zimmermann, 1780) – skocznik antylopi
- Ammodorcas O. Thomas, 1891 – antylopik – jedynym przedstawicielem jest Ammodorcas clarkei O. Thomas, 1891 – antylopik ogadeński
- Litocranius Kohl, 1886 – gerenuk – jedynym przedstawicielem jest Litocranius walleri (Brooke, 1879) – gerenuk długoszyi
- Saiga J.E. Gray, 1843 – suhak – jedynym przedstawicielem jest Saiga tatarica (Linnaeus, 1766) – suhak stepowy
- Antilope Pallas, 1766 – antylopa – jedynym żyjącym współcześnie przedstawicielem jest Antilope cervicapra (Linnaeus, 1758) – antylopa indyjska
- Nanger Lataste, 1885 – gazelka
- Gazella de Blainville, 1816 – gazela
- Eudorcas Fitzinger, 1869 – gazelopka
- Dorcatragus Noack, 1894 – bejra – jedynym przedstawicielem jest Dorcatragus megalotis (Menges, 1894) – bejra somalijska
- Madoqua Ogilby, 1837 – dikdik
- Ourebia Laurillard, 1842 – oribi – jedynym przedstawicielem jest Ourebia ourebi (A.E.W. Zimmermann, 1783) – oribi smukłonogi
- Procapra Hodgson, 1846 – dżereń
Opisano również rodzaje wymarłe:
- Antilospira Teilhard de Chardin & Yang Zhongjian, 1931[39]
- Cambayella Pilgrim, 1939[40] – jedynym przedstawicielem był Cambayella watsoni Pilgrim, 1939
- Dorcadoryx Teilhard de Chardin & Trassaert, 1938[41]
- Dytikodorcas Bouvrain & Bonis, 2007[42]
- Gazellospira Pilgrim & Schaub, 1939[43]
- Helladorcas Bouvrain, 1997[44] – jedynym przedstawicielem był Helladorcas geraadsi Bouvrain, 1997
- Homoiodorcas H. Thomas, 1981[45]
- Majoreas Kostopoulos, 2004[46]
- Nisidorcas Bouvrain, 1979[47] – jedynym przedstawicielem był Nisidorcas planicornis (Pilgrim, 1939)
- Ouzocerus Bouvrain & Bonis, 1986[48]
- Parantidorcas Arambourg, 1979[49] – jedynym przedstawicielem był Parantidorcas latifrons Arambourg, 1979
- Prostrepsiceros Forsyth Major, 1891[50]
- Protetraceros Schlosser, 1903[51]
- Protragelaphus Dames, 1883[52]
- Sinapocerus Tekkaya, 1974[53] – jedynym przedstawicielem był Sinapocerus ozansoyi Tekkaya, 1974
- Sinoreas Teilhard de Chardin & Trassaert, 1938[54] – jedynym przedstawicielem był Sinoreas cornucopia Teilhard de Chardin & Trassaert, 1938
- Spirocerus Boule & Teilhard de Chardin, 1928[55]
- Tragospira Kretzoi, 1954[56]
- Tyrrhenotragus H. Thomas, 1984[57] – jedynym przedstawicielem był Tyrrhenotragus gracillimus (Weithofer, 1888)
Uwagi
edytuj- ↑ Typ nomenklatoryczny: Gazella de Blainville, 1816.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Saiga J.E. Gray, 1843.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Raphiceros O. Thomas, 1897.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Gacella Knottnerus-Meyer, 1907 (= Gazella de Blainville, 1816).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Antidorcas Sundevall, 1847.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Eudorcas Fitzinger, 1869.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Procapra Hodgson, 1846.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Litocranius Kohl, 1886.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Madoqua Ogilby, 1837.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Rhynchotragus Neumann, 1905 (= Madoqua Ogilby, 1837).
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Dorcatragus Noack, 1894.
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Ammodorcas O. Thomas, 1891.
- ↑ Typ nomenklatoryczny: Ourebia Laurillard, 1842.
Przypisy
edytuj- ↑ a b J.E. Gray. On the Natural Arrangment of Vertebrose Animals. „The London Medical Repository”. 15, s. 307, 1821. (ang.).
- ↑ Ch.-L. Bonaparte. Synopsis Vertebratorum Systematis. „Nuovi annali delle scienze naturali”. 2, s. 112, 1838. (łac.).
- ↑ J.E. Gray. On the arrangement of the hollow-horned ruminants (Bovidæ). „The Annals and Magazine of Natural History”. 18 (119), s. 230, 1846. (ang.).
- ↑ B.H. Hodgson. On Various Genera of the Ruminants. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 16 (2), s. 694, 1847. (ang.).
- ↑ S.F. Baird: Mammals. W: United States. War Department: Reports of explorations and surveys, to ascertain the most practicable and economical route for a railroad from the Mississippi River to the Pacific Ocean. Made under the direction of the secretary of war, in 1853-1857. T. 8. Cz. 1: General report upon the zoology of the several Pacific Railroad routes. Washington: A.O.P. Nicholson, Printer, 1857, s. 664. (ang.).
- ↑ a b E. Haeckel: Generelle morphologie der organismen. Allgemeine grundzüge der organischen formen-wissenschaft, mechanisch begründet durch die von Charles Darwin reformirte descendenztheorie. Cz. 2. Berlin: G. Reimer, 1866, s. clviii. (niem.).
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of ruminant Mammalia (Pecora, Linnaeus) in the British Museum. London: British Museum, 1872, s. 32. (ang.).
- ↑ Gill 1872 ↓, s. 8, 72.
- ↑ Gill 1872 ↓, s. 8.
- ↑ V. Brooke: Order VII.—Undulata. W: A.R. Wallace: The geographical distribution of animals. With a study of the relations of living and extinct faunas as elucidating the past changes of the earth’s surface. Cz. 2. New York: Harper and brothers, 1876, s. 223. (ang.).
- ↑ Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 51.
- ↑ Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 56, 99, 128.
- ↑ Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 56.
- ↑ Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 57.
- ↑ a b Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 61.
- ↑ Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 64.
- ↑ Knottnerus-Meyer 1907 ↓, s. 65.
- ↑ Pocock 1910 ↓, s. 876.
- ↑ Pocock 1910 ↓, s. 898.
- ↑ T. Roosevelt & E. Heller: Life-histories of African Game Animals. Cz. 2. New York: Charles Scribner’s Sons, 1914, s. 622. (ang.).
- ↑ Ch. Frick. Horned ruminants of North America. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 69, s. 539, 1937. (ang.).
- ↑ a b c d Pilgrim 1939 ↓, s. 23.
- ↑ a b G.G. Simpson. The principles of classification and a classification of mammals. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 85, s. 161, 1945. (ang.).
- ↑ И.И. Соколов. Опыт естественной классификации полорогих (Bovidae). „Труды Зоологического института РАН”. 14, s. 46, 231, 1953. (ros.).
- ↑ S. Frechkop: Sous-ordre des Ruminants ou Sélénodontes. W: P. Grasse: Traité de Zoologie. Cz. 17: Mammifères. Les ordres: anatomie, éthologie, systématique. Paris: Masson, 1955, s. 646. (fr.).
- ↑ Haltenorth 1963 ↓, s. 73.
- ↑ Haltenorth 1963 ↓, s. 76.
- ↑ Haltenorth 1963 ↓, s. 77.
- ↑ Haltenorth 1963 ↓, s. 106.
- ↑ Haltenorth 1963 ↓, s. 107.
- ↑ Haltenorth 1963 ↓, s. 113.
- ↑ Haltenorth 1963 ↓, s. 114.
- ↑ W.F.H. Ansell: Order Artiodactyla. W: J. Meester & H.W. Setzer (redaktorzy): Mammals of Africa: An Identification Manual. Cz. 15. Washington, DC: Smithsonian Institute Press, 1972, s. 59. ISBN 0-87474-116-5. (ang.).
- ↑ J. Kingdom: The Kingdon field guide to African mammals. San Diego: Nature World Academic Press, Harcourt Brace & Company, 1997, s. 419. ISBN 0-12-408355-2. (ang.).
- ↑ a b c d A. Hassanin, F. Delsuc, A. Ropiquet, C. Hammer, B. Jansen van Vuuren, C. Matthee, M. Ruiz-García, F.M. Catzeflis, V. Areskoug, T.T. Nguyen & A. Couloux. Pattern and timing of diversification of Cetartiodactyla (Mammalia, Laurasiatheria), as revealed by a comprehensive analysis of mitochondrial genomes. „Comptes Rendus Biologies”. 335 (1), s. 46, 2012. DOI: 10.1016/j.crvi.2011.11.002. (ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 334–344. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-11-30]. (ang.).
- ↑ Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 177–181. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ P. Teilhard de Chardin & Z.-j. Yang. Fossil mammals from the Late Cenozoic of Northern China. „Palaeontologia Sinica”. New series C. 1, s. 43, 1931. (ang.).
- ↑ Pilgrim 1939 ↓, s. 121.
- ↑ Teilhard de Chardin i Trassaert 1938 ↓, s. 32.
- ↑ G. Bouvrain & L. Bonis. Ruminants (Mammalia, Artiodactyla: Tragulidae, Cervidae, Bovidae) des gisements du Miocène supérieur (Turolien) de Dytiko (Grèce). „Annales de Paléontologie”. 93 (2), s. 132, 2007. DOI: 10.1016/j.annpal.2007.03.001. (fr.).
- ↑ G.E. Pilgrim & S. Schaub. Die schraubenhörnige Antilope des europäischen Oberpliocaens und ihre systematische Stellung. „Abhandlungen der schweizerischen paläontologischen Gesellschaft”. 62, s. 6, 1939. (niem.).
- ↑ G. Bouvrain. Les bovidés du Miocène supérieur de Pentalophos (Macédoine, Grèce). „Münchner geowissenschafliche Abhandlungen”. 34A, s. 11, 1997. (fr.).
- ↑ H. Thomas. Les Bovidés miocènes de la formation de Ngorora du Bassin de Baringo (Rift Valley, Kenya) II. „Proceedings of the Koninklijke Nederlandse Akademie van Wetenschappen”. 84 (3), s. 404, 1981. (fr.).
- ↑ D.S. Kostopoulos. Revision of some late Miocene spiral horned antelopes (Bovidae, Mammalia). „Neues Jahrbuch für Geologie und Paläontologie”. Abhandlungen 231 (2), s. 184, 2004. DOI: 10.1127/njgpa/231/2004/167. (ang.).
- ↑ G. Bouvrain. Un nouveau genre de Bovidé de la fin du Miocène. „Bulletin de la Société Géologique de France”. S7–XXI (4), s. 510, 1979. DOI: 10.2113/gssgfbull.S7-XXI.4.507. (fr.).
- ↑ G. Bouvrain & L. Bonis. Ouzocerus gracilis n.g., n.sp., Bovidae (Artiodactyla, Mammalia) du Vallésien (Miocène supérieur) de Macédoine (Grèce). „Geobios”. 19 (5), s. 664, 1986. DOI: 10.1016/S0016-6995(86)80063-8. (fr.).
- ↑ C. Arambourg: Vertébrés Villafranchiens d’Afrique du Nord (Artiodactyles, Carnivores, Primates, Reptiles, Oiseaux). Paris: Fondation Singer-Polignac, 1979, s. 65. ISBN 978-29-00-92704-5. (fr.).
- ↑ Ch.I. Forsyth Major. Considèralions nouvelles sur la faune des Vertébrés du miocène supérieur dans l’île de Samos. „Comptes rendus hebdomadaires de l’Académie des Sciences”. 113, s. 608, 1891. (fr.).
- ↑ M. Schlosser. Die fossilen Säugetiere Chinas nebst einer Odontographie der rezenten Antilopen. „Abhandlungen der Mathematisch-Physikalischen Klasse der Königlich Bayerischen Akademie der Wissenschaften”. 22, s. 136, 1906. (niem.).
- ↑ W. Dames. Über eine neue Antilope ans dem Pliocaen von Pikermi in Attica. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1883, s. 97, 1883. (niem.).
- ↑ İ. Tekkaya. The Bovedae fauna of Middle Sinap of Turkey. „Türkiye Jeoloji Kurumu Bülteni”. 18 (7), s. 174, 1974. (ang.).
- ↑ Teilhard de Chardin i Trassaert 1938 ↓, s. 73.
- ↑ N. Boule, H. Breuil, E. Licent & P. Teilhard de Chardin. Le paléolithique de la Chine. „Archives de l’Institut de paléontologie humaine”. 4, s. 66, 1928. (fr.).
- ↑ M. Kretzoi. Bericht über die calabrische (villafranchische) fauna von Kisláng, kom. Fejér. „Magyar Állami Földtani Intézet Jelentése”. 1953, s. 254, 1954. (niem.).
- ↑ Les origines africaines des Bovidae (Artiodactyla, Mammalia) miocènes des lignites de Grosseto (Toscane, Italie). „Bulletin du Muséum national d’histoire naturelle”. 4e série. 6, s. 81–101, 1984. (fr.).
Bibliografia
edytuj- T.N. Gill. Arrangement of the Families of Mammals; with Analytical Tables. „Smithsonian Miscellaneous collections”. 11, s. 1–98, 1872. (ang.).
- T. Knottnerus-Meyer. Über das Tränenbein der Huftiere. Vergleichend-anatomischer Beitrag zur Systematik der rezenten Ungulata. „Archiv für Naturgeschichte”. 73 (1), s. 1–152, 1907. (niem.).
- R.I. Pocock. On the Specialized Cutaneous Glands of Ruminants. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1910, s. 840–970, 1910. (ang.).
- G.E. Pilgrim. The fossil Bovidae of India. „Memoirs of the Geological Survey of India, Palaeontologia Indica”. 26, s. 1–356, 1939. (ang.).
- T. Haltenorth: Klassifikation der Säugetiere: Artiodactyla. W: E. Thenius (red.): Handbuch der Zoologie. Cz. 8: Mammalia. Berlin: W. de Gruyter, 1963, s. 1–167. (niem.).
- P. Teilhard de Chardin & M. Trassaert. Cavicornia of South-Eastern Shansi. „Palaeontologia Sinica”. New series C. 6, s. 1–98, 1938. (ang.).
Identyfikatory zewnętrzne (takson):