Gützkow
Gützkow – miasto w Niemczech w kraju związkowym Meklemburgia-Pomorze Przednie, w powiecie Vorpommern-Greifswald, jedyne miasto w Związku Gmin Züssow. Leży na południe od Greifswaldu. Miasto liczy 2965 mieszkańców (31 grudnia 2018). Jego miastami partnerskimi są Bohmte (Niemcy) i Nowogard (Polska).
| |||||
| Państwo | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Kraj związkowy | |||||
| Powiat | |||||
| Wspólnota | |||||
| Powierzchnia |
57,29 km² | ||||
| Wysokość |
16 m n.p.m. | ||||
| Populacja (31 grudnia 2018) • liczba ludności • gęstość |
| ||||
| Nr kierunkowy |
038353 | ||||
| Kod pocztowy |
17506 | ||||
| Tablice rejestracyjne |
VG, ANK, GW, PW, SBG, UEM, WLG | ||||
Położenie na mapie Meklemburgii-Pomorza Przedniego  | |||||
Położenie na mapie Niemiec  | |||||
 53°56′15″N 13°24′36″E/53,937500 13,410000
| |||||
| Strona internetowa | |||||
Toponimia
edytujNazwę miasta zapisywano w dokumentach średniowiecznych w różnych formach, m.in. Chozcho (1140), Chozkowe (1183), Chozcowe (1214), Gutzekowe/Guzzekowe (1228), Gutsikkowe (1314). Nazwa ma pochodzenie połabskie, odosobowe od imienia Chocek[2]. Bywa spolszczana jako Choćków[3].
Historia
edytujWe wczesnym średniowieczu istniał tu gród nad rzeką Pianą zbudowany przez Słowian połabskich. Na początku XII w. został opanowany przez księcia pomorskiego Warcisława I. Odtąd z krótkimi przerwami wchodził w skład Pomorza Zachodniego, pełniąc funkcję kasztelanii. W 1128 Otton z Bambergu ochrzcił mieszkańców grodu. Zburzono pogańską świątynię Słowian, a na jej miejscu wzniesiono kościół. Obok grodu rozwinęła się niewielka osada miejska.
Herb hrabstwa choćkowskiego (guczkowskiego) wchodził w skład 9-polowego wielkiego herbu księstwa pomorskiego pojawiającego się od około 1530 roku, za panowania księcia Jerzego I (1523–1531)[4][5].
1 stycznia 2010 do miasta przyłączono gminę Lüssow, a 25 maja 2014 gminę Kölzin.
Legenda
edytujZ Gützkowem związana jest legenda o pomorskiej Sodomie i Gomorze:
Na obszarze, na którym obecnie znajduje się miasto Gützkow, istniało miasto, które żyło w tak wielkim grzechu, że Bóg zarządził jego upadek, podobnie jak Sodoma i Gomora. Ale mieszkańcy zlitowali się nad nim i dlatego wysłał im anioła, który miał ich ostrzec przed tragedią i wyprowadzić ich z miasta. Anioł zakazał im również, aby się nie rozglądali. Ale gdy miasto zapadło się w ziemię ze straszliwym hałasem, pojawiła się kobieta, która nie mogła się oprzeć swojej ciekawości. Tak naprawdę nie chciała rozglądać się jak żona Lotha, więc pochyliła się i obejrzała między nogami. Ale natychmiast zamieniła się w kamień, podobnie jak jej pies, który również się rozglądał. Te dwa kamienie można zobaczyć do dziś; na większej, w którą przemieniła się kobieta, nadal wyraźnie można rozpoznać kształt ludzkiej głowy. Niedaleko znajduje się jezioro, w którym zatopione jest miasto. Miasto miało kilka wież, które nadal stoją pionowo w wodzie, ponieważ rybacy często łapią się na szczytach wież za pomocą sieci[6]
Współpraca
edytujMiejscowości partnerskie:[7]
Przypisy
edytuj- ↑ Dane statystyczne. laiv-mv.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-04)].
- ↑ Ernst Eichler, Werner Mühlmer, Die Namen der Städte in Mecklenburg-Vorpommern, Rostock 2002, s. 75.
- ↑ Zygmunt Boras, Książęta Pomorza Zachodniego. Z dziejów dynastii Gryfitów, Poznań 1978, s. 40.
- ↑ Encyklopedia Szczecina. T. I A-O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, 1999, s. 336. ISBN 83-87341-45-2.
- ↑ Tadeusz Białecki: Herby miast Pomorza Zachodniego. Szczecin: Wydawnictwo Polskie Pismo i Książka, 1991, s. 10-11. ISBN 83-85360-01-8.
- ↑ Jodocus Donatus Hubertus Temme – Das Pommersche Sodom und Gomorrha [w:] Die Volkssagen von Pommern und Rügen. str. 208–209
- ↑ Partnerstwa. [dostęp 2008-12-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-11)].