Foskarnet

Foskarnet
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	kwas dihydroksyoksydofosfinokarboksylowy
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. foscarnetum natricum hexahydricum (sól sodowa foskarnetu sześciowodna)
inne	kwas fosfonomrówkowy
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	CH3O5P
Masa molowa	126,01 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	4428-95-9; 63585-09-1 (sól trisodowa, heksahydrat); 55920-02-0 (sól trilitowa); 55920-03-1 (sól tripotasowa); 55920-04-2 (sól wapniowa); 55920-05-3 (sól magnezowa); 55920-08-6 (sól barowa); 55706-14-7 (sól disodowa)
PubChem	3415
DrugBank	DB00529
SMILES
	O=C(O)P(=O)(O)O
InChI
	InChI=1S/CH3O5P/c2-1(3)7(4,5)6/h(H,2,3)(H2,4,5,6)
	InChIKey
	ZJAOAACCNHFJAH-UHFFFAOYSA-N
Właściwości
Temperatura topnienia	88,06 °C
logP	−2,1
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich [dostęp 2020-06-07]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki; sól trisodowa foskarnetu, heksahydrat
Uwaga
Zwroty H	H315, H319, H335
Zwroty P	P261, P305+P351+P338
Numer RTECS	SY8300000
Dawka śmiertelna	LD50 >2 g/kg (szczur, doustnie)
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	J05AD01
Stosowanie w ciąży	kategoria C
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwwirusowe
Biodostępność	12–22% (doustnie)
Okres półtrwania	1,93–6,8 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	14–17%
Metabolizm	brak
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	dożylnie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Foskarnet – organiczny związek chemiczny, pochodna kwasu fosfonowego, lek przeciwwirusowy.

Mechanizm działania

Hamuje polimerazę DNA poprzez blokowanie miejsc wiązania pirofosforanu. Jest także inhibitorem enzymu odwrotnej transkryptazy wielu retrowirusów^[2].

Preparaty proste: Foscavir (Astrazeneca)^[2], Triapten (Leipziger Arzneimittelwerk)

↑ ^a ^b Foscarnet, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB00529 [dostęp 2020-06-07] (ang.).
↑ ^a ^b Jan KazimierzJ.K. Podlewski Jan KazimierzJ.K., Leki współczesnej terapii, Warszawa: Split Trading Wydawnictwa Fundacji Büchnera, 1995, s. 397–398, ISBN 83-85632-41-7 .